Stay with me

9.0

Ik deed langzaam mijn ogen open en keek om me heen. 'Gaat alles goed mevrouw'? Geschrokken keek ik naar een van de bewakers die langs me gehurkt zat. 'Ja hoor' zei ik, niet wetende wat ik hier deed. 'Wat is er gebeurd'? Ik keek de andere bewaker aan en dacht schudde even met mijn hoofd. Meteen kwam alles weer terug en ik begon te huilen. Ik ben hem kwijt, ik ben hem voor altijd kwijt! En het ergste is dat hij waarschijnlijk niet meer eens aan mij denkt. Voor hem ben ik niets meer geweest als iemand leuks om naast te zitten. Waarom moest ik nou verliefd worden? Nu moet ik ook nog is naar zo'n stomme bruiloft. Ik wil niet. Ik ga niet! 'Denk te weinig gedronken' stamelde ik. Wat moest ik anders zeggen. Dat mijn hart in duizend stukjes was geschreurd door iemand die ik niet eens ken? Wat weet ik nou van hem? Ik heb Dylan mijn hele leven vertelt maar ik weet niks van hem. Hoe naïf kon ik zijn! 'Hier heeft u een flesje water. Lukt het verder'? De man gaf me een flesje water en hielp me overeind. Ik keek op de grote klok die in de hal hing en schrok me dood. 'Ja het lukt verder wel, bedankt voor de zorg'! Zei ik snel waarna ik als een idioot weg liep. Zouden ze ooit zo'n raar meisje hebben gezien? Buiten stonden taxi's en ik liep naar een van de taxi's toe. 'Waar moet u naar toe mevrouw'? Papa had het adres van de kerk gsmst en ik liet het aan de chauffeur zien. 'De kerk, belangrijke gebeurtenis'? Hij zette mij bagage acherin en hield de deur voor mij open. Zelf vond ik het maar een slijmerig oud mannetje, ik zat het liefste niet bij zo iemand in de taxi. 'Ja, mijn vader gaat hertrouwen' zei ik met de nepste glimlach die iemand ooit heeft gezien. 'Ow, meeste pubermeisjes zijn daar niet zo blij mee. Ik hou wel van een positief iemand'! Hij knipoogte via de spiegel naar mij en ik werd misselijk. Weet ik zeker dat ik met hem mee wil? Weet je wat, ik ga gewoon papa bellen! Maar ik wil papa helemaal niet bellen, hij zal wel geen tijd voor mij hebben. Hij heeft nooit tijd voor mij. Sinds hij is ingetrokken bij die, bij die stomme vrouw, ben ik niks meer. Het contact moet altijd vanaf mij komen en ik ben niet meer 'zijn kleine prinsesje'. Waarom moest hij naar Londen verhuizen? Ben ik dan geen goede dochter? Ik weet dat ik slechte dingen heb gedaan.. Ik was niet altijd lief maar.. Dat was toch allemaal nadat hij weg was?

'Heeey Katy goed dat je er bent'!! Ik hoorde de grote café deuren achter me dicht klappen. Een geur van alcohol en sigaret kwam op me af en ik ademde diep in. Ik had hier zoveel zin in! Ik had zoveel zin om gewoon alles van me af te feesten! 'Hoe was je week'?! Isabellle kwam naar me toegelopen en gaf me een knuffel. 'Goed hoor, maar nu lust ik wel een shotje. Ben helemaal klaar met dit alles. Al het gezeik'!! Isabell was een goede school vriendin en ze probeerde me altijd op te vrolijke. Ze vond ook dat ik niet zoveel moest drinken, maar dat maakte me niks uit. Al die alcohol in je lijf voelt gewoon als een kick, gewoon even alles vergeten. 'Nee, begin nou met een colaatje ofzo'! Ik keek haar aan. 'Serieus Isabel een cola! We zijn toch geen 10 meer'! Ik lachtte hard om wat ze zei terwijl isabel me gebroken aan keek. 'Je moet echt is normaal doen, minder gaan drinken! Je verpest je hele leven zo!! 'Mijn hele leven is al verpest. Mijn vader is vertrokken en mama is verslaafd aan alcohol'! Ik had Isabel alles verteld, die ene keer in de schooltuin.. waarom weet ik ook niet. Het voelde gewoon fijn denk ik. Nu gaan we om de week uit en probeert ze me op te vrolijke, probeert.. 'Ja en jij word dadelijk ook zo'.. Ik keek haar vragend aan en ze praatte verder. 'Ja, je blijft maar drinken en hebt geen rem. Wil je ook nog verslaafd worden'? Ik keek haar aan en werd boos. 'Wat'? Ik voelde tranen opborrelen. 'Ja dat jullie niet gewoon normaal zijn, dat jij meteen met je hele gezin aan de alcohol gaat. De meeste mensen lossen dit gewoon volwassen op'!! Ik keek haar aan en liep naar haar toe. 'Ik kan er toch ook niks aan doen dat mijn moeder dat doet'? Isabel begon te lachen. 'Nee, nee kun je daar niks aan doen? Misschien moet je is bij jezelf beginnen. Je bent echt de slechtste dochter ooit'!! Mijn hand ging zomaar richting haar gezicht. Ik had het helemaal gehad, hoe durfde ze zo over mama te praten!! 'Laat me met rust oké! Je weet er helemaal niks van!!' schreeuwde ik. 'Ik weet genoeg om te weten dat jullie familie faalt. Jullie zijn allemaal sukkels'!!

Ik sloeg haar en ze zette me uit het café. Oneerlijk vond ik, ze beledigde mijn familie! Maar ik wist toen nog niet waar toe ze allemaal in staat was, ze heeft mijn leven tot een hel gemaakt. Beginnend op school.. Ze vertelde iedereen dat ik de rede was voor de scheiding, en dat was nog maar het begin..

Hoooi!! 

Ik heb een vraagje, zouden jullie het leuk vinden als ik een hoofdstuk posten uit het oog van Dylan? Laat me het weteeeen!!

xx