Stay with me

13.0 - Kate

'Hey' ik had me net in mijn jurk gehezen en papa kwam me tegemoet gelopen. 'Ik hoorde dat je net heel boos was geworden, wat is er aan de hand'? Ik keek hem ongeloofig aan. Meende hij dit nou echt? Ik kon er niks aan doen maar ik begon te lachen. Meende hij nou echt.. Ik kon het niet geloven! 'Wat denk je zelf' lachtte ik. 'Dat ik het leuk vind om hier te zijn. Dat ik het leuk vind om te kijken hoe jij trouwt met de vrouw die mama's hart heeft gebroken'? Ik wilde langs hem heen weglopen maar hij hield me tegen. 'Wat wil je hiermee bereiken'? Hij keek me doordringend aan. 'Ik kom niet meer terug schat'. Dat had hij niet moeten zeggen. Die schoot verkeerd. 'Ik wil niet dat je terugkomt! Jij verdient het niet meer om terug te komen! Ik haat je! Je hebt heel mijn leven kapot gemaakt'!! Zo dat was eruit, nu hij weer. Ik heb zijn leven niet kapot gemaakt, ik heb hem niks gedaan! 'Wil je dan niet dat ik blij ben schat? Stop godverdomme met mij schat noemen! Ik ben je schat niet'! Ik rukte me los uit zijn greep en liep naar de andere kant van de kamer. 'Jij geniet hier van hea! Jij geniet ervan om ons gebroken te zien. Nou, ga maar gewoon terug naar die slet'! Dat was het verkeerde woord. Mijn vader kwam boos op me afgelopen. 'Ik probeerde ook alleen maar gelukkig te zijn'! Dit was de eerste keer dat ik mijn vader zag huilen.. Ik deinsde een beetje terug maar liet me niet pakken. 'Ja, en wij dan! Ik heb geen vrienden meer, ik moet altijd voor mama zorgen omdat ze een fucking alcohol probleem heeft! Ik ben degenen die haar moet verzorgen, de huishoudelijke taken moet doen. Het is een wonder dat ik geslaagd ben'! Alle woede kwam eruit. Ik had me dit moment zo vaak voorgesteld. Ik had zo vaak voorgesteld hoe het zou zijn als ik dit allemaal tegen hem zou kunnen zeggen. Maar het voeld helemaal niet fijn. Ik.. ik zag mijn vader huilen. Ik had mijn mond moeten houden. 'Heeft ze een alcohol probleem'.. Zei mijn vader ongelovig. 'Waarom ben je dan hier.. Omdat ik moest!!! Ik werd gedwongen, wie let er nu op mama'?? Meestal was 's avonds het ergste. Ze ging gewoon werken, maar 's avonds kwam ze altijd dronken thuis. Oke, misschien ging ze toch niet werken, dat weet ik niet. 'Ik.. zal ik haar bellen.. Nee'!! Zei ik meteen. 'Jij. laat. je. er. buiten. Jij hebt al genoeg gedaan! Trouw maar gewoon en laat ons daarna met rust. Maar ik geef nog wel om jullie'.. hij kwam op me afgelopen. 'Je hebt hulp nodig, je moeder heeft hulp nodig!! Maar niet jouw hulp'!! Schreeuwde ik naar hem. 'Ik hoef jou nooit meer te zien. Ik hoef hier nooit meer te zijn. Laat me met rust. Ga weg!! Jij hebt alles verziekt. Jij hebt godverdomme heel mijn leven verziekt'! De tranen stroomde over mijn wangen en ik zakte op mijn knieën. 'Hoe denk je dat dat voor mij is? Geen moeder die voor me kan zorgen, geen vader die voor me kan zorgen. Ik houd het huis schoon, ik doe de was, ik kook. Ik heb geen leven meer'! Ik sloeg een paar keer op mijn hoofd. Dat was een gewoonte geworden, als ik het niet meer aankon dan soeg ik op mijn hoofd. Dan probeerde ik alle gedachte op een rijtje te zetten. Maar ineens hield iemand mijn handen strak vast.. 'Stop daarmee, je maakt jezelf nog gewond'.. Ik stopt maar de tranen gingen twee keer zo hard door. 'En weet je wat het ergste is? Heb ik eindelijk iemand leuks ontmoet.. zie ik hem nooit meer'.. Mijn vader keek me vragend aan. 'Langs me in het vliegtuig zat een super leuke jonge, hij ging ook naar Londen. Net voordat ik zijn nummer kon vragen was hij weg, meegenomen in de mensen massa, weg'!! ik huilde met lange halen. 'Geluk ken ik niet, geluk is niet voor mij bestemd'! Mijn vader wreef sussend over mijn haren. 'Alles komt goed, of je nou wil of niet, ik ga je helpen. Ik ga regelen dat je moeder kan afkicken. Ik ga je helpen echt, ik beloof het. Des noods ga ik met je mee terug'! Ik keek op en keek hem vragend aan. 'Echt'? vroeg ik voor de zekerheid. 'Echt ik beloof het je'. Het gaf me een kus op je hoofd. 'Jullie blijven mijn familie, ik houd nog net zoveel van jullie. Ik laat je niet meer gaan'! Waarom ik dit geloofde weet ik ook niet, maar ik deed het. Ik geloofde mijn vader die me zoveel verdriet had gegeven. Misschien wordt dat wel de grootste fout ooit'.. 

Hoooi!!

Omdat jullie zo'n ontzettend lieve reacties hebben geplaats, en zoveel gestemd hebben.. geef ik jullie nog een hoofdstuk!! Super Super bedaankt!! Blijf zo doorgaan 0:)