Stay with me

3.0

Ik zat eindelijk na lang wachten in het vliegtuig. Ik zat bij het raam, wat ik wel heel fijn vond. Zo kreeg ik het gevoel alsof ik toch nog weg kon. Alsof ik zomaar door het raam heen kon springen en vliegen, weer terug naar huis. Maar ik mag niet meer terug naar huis. Mama en papa verwachten allebei dat ik morgen om 10 alsnog aankom. Papa vond het niet zo heel erg leuk, je kon de teleurstelling in zijn stem horen toen ik hem belde. Hij dacht natuurlijk dat ik een grap maakte, mijn vlucht op 3 minuten na missen! Mama vond het daarin tegen wel grappig, maar daarna zei ze ook dat ik wel echt naar de bruiloft moest gaan. Natuurlijk ga ik, ik heb vrijweinig keus. Dit is iets wat ik moet doen, ookal wil ik het niet. Ik ben oud genoeg om te weten dat het leven niet alleen maar uit leuke dingen bestaat, je moet soms ook iets doen omdat andere het van je verwachten. Je moet niet alleen maar aan jezelf denken, want de wereld is niet alleen maar ik. Ook vind ik het jammer dat ik afscheid heb moeten nemen van Dylan. Ik heb niet eens zijn nummer! Nu voel ik me ontzettend eenzaam.. Langs me zit een oude vrouw in een oud tijdschrift te lezen. De helft van het vliegtuig zit al vol, terwijl de andere helft nog moet komen. Ze mogen allemaal wel is opschieten: hoe langer we hier op de grond staan, hoe meer ik weg wil. 'Spannend hea'! Ineens kijkt het oude vrouwtje op uit haar tijdschrift en kijkt me aan. 'Ik bedoel, alleen reizen. Ja, eerst ging ik altijd met mijn man, maar die is pas overleden'. Ze keek naar beneden en ging verder met praten. 'Maar de kinderen wonen in londen, en vinden het wel leuk als ik kom. Ik heb nog nooit alleen gereisd!' Ik mompelde wat en keek toen weg. Ik haat het als mensen zomaar tegen me gaan praten. Ik hoef niet haar hele levens verhaal te weten, dat mag ze lekker voor zichzelf houden. Het is niet dat ik niet sociaal ben, ik houd ook echt wel van praten. Maar op dit moment heb ik gewoon niet zoveel behoefte om met mensen te praten. Ik moet me mentaal nog voorbereiden op de bruiloft, want het gaat heel saai worden. 'Pardon, is dit stoel 18A'? Mijn hart stopte even en ik keek snel omhoog. Dat engelse accent.. 'Dylan'! Ik schreeuwde het bijna door het hele vliegtuig heen. Meteen sloeg ik mijn hand voor mijn mond. Waarom schreeuwde ik nou zo als een.. ja ik weet niet eens als wat. Nu dacht hij vast dat ik niet zonder hem kon. Maar dat is niet waar, ik kan juist heel goed zonder hem. Ik heb niemand nodig, zelfs geen knappe jonge met een engels accent. Hij is niet leuk, dat beeld ik mezelf alleen maar in. 'Kaaateeeee'!!! Hij ging zitten en lachtte naar mij. 'Wat leuk dat ik je nog is zie! Ik dacht dat ik je voor goed kwijt was'! Hij sloeg zijn hand dramatisch voor zijn gezicht. 'Zijn jullie samen'? De oude vrouw keek ons verbaasd aan en wij schudde snel onze hoofd, nee wij waren niet samen! 'Jaa, ik weet wat echt liefde is, mijn man en ik waren 45 jaar samen. En nog steeds, ik weet dat hij ergens bij me is. Ow maar'.. De vrouw bleek niet te luisteren en onderbrak Dylan. 'Willen jullie langs elkaar zitten? Ja, anders zit ik er ook maar zo tussen. Waarom hebben ze jullie geen vliegtickets naast elkaar gegeven? Dat is meestal als je tegelijk bestelt.. Nouja, het zal wel mis gegaan zijn!' De vrouw stond moeizaam op en maakte plaats voor Dylan. Zonder tegen spraak ging Dylan langs mij zitten, waar ik stiekem toch wel blij mee was. Op een of andere manier had ik zijn aanwezigheid gemist. Ik had zijn grappen gemist, ik had onze stomme gesprekken gemist. 'Wat een toeval hea' zei ik om de akelige spanning die er hing te verbreken. 'Toeval bestaat niet' zei hij ineens. 'Nee, toeval is er niet. Alles gebeurd met een rede, dus dit ook'. Ik dacht na. 'Maar wat is de rede dan'? Vroeg ik. Hij kreeg een glimlach op zijn gezicht en begon te blozen. 'Ik denk' maar nog voor hij zijn zin kon afmaken kwam een stewardes ons vertellen over de veiligheids maatregelen. Wat zou hij denken? Waarom is dit geen toeval??

hooooi!!!

School is weer begonnen :(( Daarom heb ik nu ook minder tijd om te schrijven, ik heb het super druk nu al :/ Maar ik probeer elke week, liefste twee keer in de week, te posten. Ik beloof dat het nog spannender gaat worden, eerst even in het verhaal komen! Ik hoop dat jullie het weer leuk vinden en gaan vote voor mij.. of reactie... Alsjeblieft 0:)

 xx Iedereen succes dit jaar op school!! :)