Tantei High (Erityian Tribes, #1) | Published under Pop Fiction

Erityian Files #1: Akuma Gone Mad

Reposting it here for those who haven't read it yet. This is an April Fools' special.

***

[ AKANE'S POV ]

It was worse than any horror movies I had seen.

Hindi naman ako matatakutin pero nang makita ko 'yon ay tumayo lahat ng balahibo ko at napatakbo ako sa student dorm dahil sa takot. It wasn't a ghost nor a Latens beast. Definitely not a Shinigami. What I saw was nightmare itself.

Deep in the Latens forest, I saw Hiro laughing like a madman.

"Pfft. Seryoso? Baka namamalikmata ka lang—ouch!"

Binatukan ko si Ken dahil hindi siya naniniwala kahit sinabi ko na sa kanya na nakita 'yon ng dalawang mata ko.

"Totoo nga kasi!" I hissed. "Kung nandoon ka, mapapatakbo ka rin sa takot."

"Si Hiro? Tatawa nang gano'n? That would be a miracle," he retorted.

"Duh? Tumawa na siya last Christmas, 'di ba?"

Napatigil naman siya at hindi maipinta ang itsura niya nang maalala niya ang panahon na 'yon. Maging ako ay kinilabutan.

We were used to see him unemotional so seeing him laughing innocently came as a shock. Hindi ko tuloy alam kung macu-cute-an ako o matatakot. Well, what happened a while ago was definitely terrifying. Ibang klase kasi ng tawa 'yon. Para bang may nag-joke sa kanya at sobrang natawa siya to the point na para na siyang baliw. Gano'n.

So tell me, sinong hindi matatakot doon?!

"Bakit ka kasi nasa Latens?" tanong ni Ken at saglit akong natahimik. He must have realized the answer and it was starting to get awkward so I just gave him a smile. "Sor—"

"No need. Anyway, may something talaga kay Hiro," pag-iiba ko sa topic.

"Alam mo, mas maniniwala pa ako na bumait ka kaysa sa sinasabi mong tumawa si Hiro. Parehong imposible pero mas madaling paniwalaan 'yong sa'yo—ow!"

Sinikmuraan ko siya. Nakakainis, bakit ba sa kanya ko sinabi?!

I marched out of the room but abruptly stopped when I heard him whining.

"The hell is wrong with that woman? Si Hiro? Tatawa nang gano'n? Pfft. Anong aka—shit."

"You're dead, smelly man."

At nagrambulan na naman kami hanggang sa dumating sina Akemi at Riye.

***

"Humanda talaga sa akin 'yang lalaking 'yan 'pag nakita ko ulit siya," I murmured, still fuming at Ken.

"Nee-san, your hair's a mess," sabi ni Riye habang inaayos ang buhok ko. Paano, ginulo at sinabunutan ng bwisit na 'yon.

"So?" Napatingin naman ako kay Akemi na nakangiti lang sa akin. "Ano na naman ang pinag-awayan n'yo ngayon?"

Kinuwento ko sa kanila ang lahat ng nangyari at hindi ko alam kung maiinis ako dahil parang hindi rin sila naniniwala. I mean, yes my story sounded crazy, but I really saw Hiro laughing like there's no tomorrow!

"Did you ask nii-san?" tanong ni Riye kaya napatigil ako.

"Huh? Ah. Uhm, 'di ko pa siya nakikita ulit."

"Nee-san, you should've confirmed if it was really him."

"Riye, he scared me out of my wits! Imagine," sabi ko habang nag-gesture gamit ang dalawa kong kamay. "Hiro and laughing. In one sentence. Para na ring dinescribe mo ang end of the world."