Behind His Feelings (Completed)

Chapter 2

"WHERE HAVE you been, son?" Wika ni Josefina, ang kaniyang ina na kakagaling lang sa trabaho at nag-grocery pa ito.

Kinusot niya muna ang mga mata at saka uminat sa sofa. "Been waiting you here for like hours, mom. Overtime?" At umupo na siya.

Inilapag ng Mommy niya ang mga dala-dalang paperbag na naglalaman ng mga groceries at saka tumungo sa fridge. She then pop up some slices of cake and then place it on the counter table. Suminghap ito at tiningnan siya ng napakaseryoso.

"Nanggaling ka ba kina Shenice? The girl you knew last week?" Nakataas ang kilay nito at saka sumubo ng maliit na piraso ng cake. "You know what, son. Hindi ka pa nakakapagtapos at pumupunta ka na roon sa kanila? Halos isang linggo mo pa lang kilala ang babaeng iyon. You should finish your study first."

"Eh, kung hindi man lang tayo humiwalay kina dad, ano, 'ma?" Naiinis na bulalas niya sa ina. Kahit sabihing hiwalay na, ay dapat niya pa ring alalahanin ang ama niya, ang ang bunsong kapatid niya.

"You are like your father! If you don't want to live here, then go. You know what? Kakasimula ko lang sa maliit na business ko sa kabilang county then there you are! Ang dami mong hinanaing sa buhay. Is it because of that Shenice girl, huh?"

Hindi niya na lamang pinansin ang ina sa halip at dumiretso na lamang siya sa kuwarto niya at pabagsak na isinarado ang pinto. Damn, why did he do that to his mom? Bigla na lamang siyang nakunsiyensiya sa ginawa niya sa ina. Hell he was so close to finish his last year in high school. Saka siya maghanap ng trabaho malapit sa kanila.

"Mom!" tawag niya sa mommy niya nang nakapag-isip isip siya. Hindi na ito tumugon sa tawag niya sa halip ay lumabas na lamang siya sa kuwarto para kausapin ang kaniyang ina.

Nakita niyang nagpupunas ito ng luha habang naghahanda ng makakain nila. Ayaw niyang makita itong malungkot. Kaya gano'n na rin siguro kasama ang loob niya sa kaniyang ama. Nilapitan niya ang mommy niya at niyakap niya ito mula sa likod.

"Sorry. I will help you. I will find a job." Pag-a-assure niya sa ina.

"No, son. I don't want you to get tired." At humarap ito sa kaniya na tinitingala pa siya. At the age of sixteen, he stands 5 feet and 7 inches in height. That was really unusual on a height of a normal Filipino teenager.

"I will go home soon, I miss bunso." Biglang napabuntong hininga ang mommy niya sabay sabing, "I miss my Joselle, too, son. But let's accept that we are going to live here for good. Always remember that."

"But I have many plans to do there in the Philippines. I want to study food and beverage and have a bar on my own." Aniya. Bigla na lang nag-vibrate ang telepono niyang hudyat may tumawag ito. And it was Shenice. Nag-excuse siya sa mommy niya st saka sinagot ang tawag.

"Hey," pagbati niya. Shenice replied, "Hey, wanna drop by? Maglaro tayo ng battle realms! I really miss playing that game with you." She chuckled.

Napangiti na rin ang binata. "Oh, sure, miss playing that game, too. Hold on for a sec, I'm gonna fix myself. Be there in an hour, 'kay?" at sumigla ang ngiti niya.

Maliban sa tamang bonding nila ni Shenice, ay ang paglalaro ng battle realms ang pinagkakaabalahan nilang dalawa. Iyon kasi ang nakakaaliw na laro para sa kanila. He was also preventing himself to fall for her so gaming is what they gonna do sometimes.

Hindi niya maiwasan ang magkaroon ng kaunting pagtingin kay Shenice, pero naroon pa rin sa puso niya ang taong nagpapatibok ng puso niya. Napasinghap siya at humalik sa pisngi ng mommy niya.

"Mom, gotta go to Shenice's house. Be back later. Maglalaro lang kami." At kumaripas na agad siya ng takbo palabas ng bahay.

--