OVER AND OVER AGAIN (LBS#1)

Chapter 13

I saved the both of them, but I failed to save Wella Cordova.

A strong punch landed near my face.

Napapikit ako kasabay ng pag-agos ng luha galing sa aking mga mata. My heart's aching. My head's throbbing because of the pain I'm feeling.

Nang muli na naman siyang sumuntok sa pader at muntik na namang matamaan ang aking mukha ay naramdaman ko nalang ang pagka-alis niya sa aking harapan at ang mga boses ng mga tao sa aking paligid.

Wala na akong maintindihan sa mga sinasabi nila. It all came like a buzz.

Wala akong marinig basta naramdaman ko nalang na yakap na ako ng isang mainit na katawan at naging blangko na ang lahat para sa akin.

Nagising ako na masakit ang ulo at tila wala akong matandaan sa lahat ng nangyari bago ako napunta dito sa sofa dito sa loob ng aking clinic. Napapikit ako ng mariin nang biglang bumalik sa akin ang mga nangyari bago ako nahimatay.

Oh, my gosh! Wella died! I failed to save her! I saw her lifeless body and my gloved hands that was filled with blood.

Napahagulhol nalang ako saka niyakap ang unan na nilagay sa may gilid ko.

Ilang segundo ang lumipas ay naramdam ko sa pagpikit ng aking mga mata na may naka upo na sa aking harapan. I slowly opened my eyes and the eyes of Paul Wyatt Lancaster looked at me with so much worry.
"Are you hurt? Hmmmm?" He caressed my hair in the kind of way that's full of care. It's like he's trying to touch a fragile thing.

Hindi ako umimik at napahagulhol lang ako at naramdaman ko naman ang titig niya sa akin kahit na nakapikit ako. Tinakpan ko ng unan ang pagmumukha ko saka ako nagpatuloy sa pag-iyak. I'm sure I do look like a mess right now. I'm like a child left by my mother at the market.

Nakarinig ako ng paglagpag ng isang bagay sa mesa at nang tingnan ko ito ay nakita ko ang inilapag na glass ni Paul na may lamang tubig.

Ilang minuto akong umiyak nang umiyak hanggang sa napa upo nalang ako dito sa may sofa at napasandal dito.
"Nasaan si Wella n-ngayon?" My voice broke at the last word.

Instead of answering me, Paul held the glass of water and handed it to me. "Come on, drink." Seryoso niyang sabi. Pakiramdam ko ay ngayon lang siya nagseryoso talaga. Kitang-kita ko sa kanyang mga mata ang pait, lungkot at kakaibang ekspresyon na hindi ko malaman-laman kung ano ba ang pinapahiwatig nito.

"Paul, where is she?" I'm now demanding an answer.

He sighed heavily and looked at me with his mourning eyes.
"She's dead,"

"I know that. Alam ko ang nangyari sa kanya. I mean, where is she right now?" I asked him.

"She'd been cremated." Napaiyak ulit ako sa narinig.

"Ilang oras na akong tulog?" Tanong ko.

"Nawalan ka ng malay kagabi. Actually, I'm planning to bring you to my condo, but I guess that's not the right thing to do." He told me and I understand.

Napatingin ako sa may wall clock dito sa aking clinic at nakitang alas siete na pala ng gabi.

"Nasaan silang lahat?" Tanong ko sa kanya.

"Nasa bahay nina Wella Cordova. May mass kasi na nangyayari doon ngayon." Sabi niya sa akin. Gusto kong magtanong tungkol sa kapatid niya pero binalot naman ako ng takot at kalungkutan dahil sa nangyari kagabi. "And Cresandria..." mahinang sambit ni Paul saka lumapit sa akin at tumabi dito sa may sofa. "...I'm sorry for what happened yesterday night. Are you hurt? May iba pa ba siyang nagawa bukod doon sa muntikan niyang pagsuntok sa'yo?" Tanong niya sa akin, nag-aalala.