OVER AND OVER AGAIN (LBS#1)

Chapter 18

Gaya ng sinabi ni Lani sa akin, maaga pa sa maaga akong gumising.

I jumped out of my bed smiling like a little devil plotting something bad for her handsome and hot husband. Oh, kailan ko ba siya makikitang magising na may namumungay na mata at sobrang hot na tanawin 'yon, ah. With matching gulo ng kanyang buhok at sobrang ganda na ngiti umaga pa lang.

Ohhhh~ whatever!

I think that will never happen!
Ever? Yes, ever!

Dumeretso na ako pababa at tahimik naman akong sinalubong ni Lani na nakangisi na gaya ko ay parang may binabalak na masama.
Hindi na ako nag effort sa pagde-design ng itlog at baka mawirduhan pa si Nathaniel kay Lani kung gagawin ko 'yon. Baka magtaka pa siya kung ba't ginagawa ni Lani iyon.

I cooked sunny side up eggs and beef tapa for breakfast with coffee for my dear husband.

Nang matapos na ay agad akong pinaalis ni Lani para magbihis at makapaghanda na para sa trabaho. Pupuntahan niya ako mamaya sa kwarto pag nag simula na si Nathaniel na kumain para daw makasabay ko na ang aking asawa.

Nagmadali ako sa pag shower at agad akong nagbihis ng isang red na dress na hindi umaabot hanggang sa aking tuhod. Kinuha ko din ang aking white na stilettos at agad akong lumabas nang makarinig ko ng katok.

Ang thumbs up ni Lani ang sumalubong sa akin pagka bukas ko sa pintuan.
"Galingan mo pag acting, Doc, ah!" She cheered me up and that's enough to boost my confidence so that I can face my husband.

Nginitian ko si Lani saka ko lumapit sa kanya para yakapin siya ng napakahigpit.

"I owe you big time, Lani." Sabi ko habang nakangiti at agad siyang binitawan.

"Wala po 'yon, Doc!"

Nginitian naman ako ni Lani saka ako pinaalis.

Pagkababa ko ay nagmadali ako papunta sa dining area at nang malapit na ako ay pinilit ko na ang sarili kong umakto ng normal.
I entered the dining area normally and when his gaze turned to me, I froze. Napalunok muna ako saka naglakad patungo sa kaharap niyang upuan. I smiled at him.
"Hi, good morning!" I greeted him.

Tumikhim lang siya saka kumain ulit.

Napakagat ako sa aking labi para pigilan ang aking pag ngiti nang makita kong ininom niya ang gawa kong kape at talagang kumakain siya.

Nanatili akong tahimik na kumakain hanggang sa umalis na siya dito sa dining area at agad na lumabas.
Napa inom agad ako ng tubig at nagmamadali siyang sinundan palabas ng bahay. "Lani, maghanda ka ng maka kain mamayang gabi. May bisita ako," he told our house maid.

"Talaga, Nath? Sino naman ang bisita mo?" I excitingly asked while tailing him.

He turned to look at me and he frowned.
"It's not your business anymore. Wala kang karapatang magtanong," he harshly said to me and it did sent some violent stabs to my poor heart.

Even though it hurts, I still tried to smile.
"Ah, pwedeng makisabay papunta sa ho-" he didn't let me finish what I am about to say.

"Marami pa akong pupuntahan. I'm going to talk to one of my friends about our upcoming convention in Singapore." He coldly told me.

Okay. I understand.
"Sure. Sige, magta-taxi nalang ako." Nakangiti kong sabi kahit na gusto ko nang sumigaw dahil sa nararamdaman kong sakit ngayon.

He didn't even took a glance at me after that, dumeretso na agad siya sa kanyang sasakyan at agad itong pinaharurot.
Minutes passed and a familiar car parked in front of out gate and my bitter smile flashed.