Ο Φυλακας Αγγελος σου 2: Αγγελοι και Νεφιλιμ {GWattys}

Kεφαλαιο 16

                        -ΑΛΙΣΟΝ-

-Αλισον δεν καταλαβαινεις ασε με να σου εξηγησω. Δοκιμασε να μου πει και επιασε τον ομο μου αλλα τραβηχτηκα αποτομα πισω.
-Πως μπορεσες? Ηξερες ότι ηταν φιλη μου Ασερ! Φωναξα ξανα

-Αλισον ακου με λιγο εγω-

-ΟΧΙ! Δεν εχει σημασια να κανω εγω κατι για να τα βρουμε επειδη δεν φταιω εγω! Εσυ φταις! Από τοτε που την γνωρισες το μονο που σε νοιαζει είναι αυτή και αν ζει η όχι! Είναι το μονο πραγμα που σε νοιαζει! Δακρυα θυμου αρχισαν να κυλανε στα μαγουλα μου και τα χερια μου ετρεμαν από τα νευρα. Με την ακρη του ματιου μου ειδα την Γκαμπριελα να κανει ένα βημα πισω. Ο Ασερ εδειχνε θιγμενος.

-Αφησα τον Παραδεισο για να σωσω την ηλιθια ζωη σου! Για να μην σου ξεριζωσουν τα φτερα και σε στειλουν στην Κολαση! Μου χρωστουσες Ασερ! Συνεχιζα να φωναζω ενώ ο Ασερ στεκοταν εκει αμιλητος και παρακολουθουσε το ξεσπασμα μου.

-Το μονο που σε νοιαζει είναι αυτή! Ειπα τονιζοντας την τελευταία λεξη. Πηρε μια βαθεια ανασα και εκανε ένα βημα προς το μερος μου. Αλλα δεν ηθελα να με αγγιξει. Ενωσα τα χερια μου και τα εφερα μπροστα πετωντας τον πισω με αερα. Φυσικα η Γκαμπριελα ετρεξε κοντα του αλλα εκεινος ειχε ηδη σηκωθει.

-Αλισον…Η φωνη του ηταν παρακλητικη αλλα δεν με επειθε.

-Σε μισω! Ποτε δεν πιστευα ότι θα σε μισουσα Ασερ αλλα σε μισω. Αφησα τον Παραδεισο για να σε σωσω για να μην στειλουν τον μελαγο μου αδερφουλη στην Κολαση αλλα ξερεις τι? Εκανα μια παυση και συναντησα το βλεμμα του.

-Το μετανιωνω. Δεν επρεπε να το ειχα κανει. Επρεπε να τους ειχα αφησει να σου ξεριζωσουν τα φτερα και να σε στειλουν στην Κολαση όπως επρεπε. Ενιωσα τα φτερα μου να ξεπεταγονται ελευθερα από την πλατη μου και για λιγα δευτερολεπτα ενιωσα χαρουμενη. Ετσι ηταν η αισθηση όταν αφηνες τα φτερα σου ελευθερα. Στραφηκα στην Γκαμπριελα.

-Και εμεις δεν τελιωσαμε. Δεν ξερω τι θα κανει ο Ασερ για να σε προστατεψει αλλα…την επομενη φορα που θα σε δω μονη σου εισαι νεκρη. Αυτό που εκανες στην Εβαντζελιν δεν θα μεινει ετσι. Και με αυτό λυγισα τα γονατα μου και πεταξα ψηλα.

                    -ΓΚΑΜΠΡΙΕΛΑ-
-Εισαι καλα? Ρωτησα. Πρωτη φορα από τοτε που τον γνωρισα η εκφραση του ηταν τοσο κενη. Δεν μπορουσα να τον διαβασω. Δεν μπορουσα να δω κανενα συναισθημα στο προσωπο του. Γυρισε προς το μερος μου τα χειλη του να σχηματιζουν μια γραμμη.

-Ασερ? Ρωτησα

-Τι? Η φωνη του δεν ηταν παγωμενη αλλα…κενη. Η Αλισον τον ειχε πληγωσει πολύ.

-Ασερ…Μουρμουρισα και τον αγκαλιασα τυλιγοντας τα χερια μου γυρω από τον λαιμο του.

-Όλα θα πανε καλα.Μουρμουρισα και χαιδεψα με τα χερια μου την πλατη του.

-Ειμαι εδώ και δεν παω πουθενα. Συνεχισα. Επιτελους ειδα μια αντιδραση καθως τα χερια του τυλιχηκαν γυρω από την μεση μου.

-Σ’αγαπαω. Συνεχισα και τραβηχτηκα ώστε να δω το βλεμμα του. Δεν εκανε καν προσπαθεια να χαμογελασει. Ηταν χαλια.

-Θες να παμε σπιτι μου? Ρωτησα