Ο Φυλακας Αγγελος σου 2: Αγγελοι και Νεφιλιμ {GWattys}

Κεφαλαιο 29

  Κοιταξα τριγυρω. Ημασταν μονοι μας ακομη αλλα σιγουρα οι αγγελοι ηταν κοντα. Η Αλισον σιγουρα θα τους ειχε πει ότι θα ημασταν εδώ. Πως στο καλο θα τα καταφερναμε και οι 4 ζωντανοι όμως?  Κατι μεσα μου μου ελεγε ότι δεν θα τα καταφερναμε. Όχι ολοι μας, και αυτό με τρομαζε

-Λοιπον? Τι ηθελες να μου πεις? Ρωτησε ο Ντειβ εντελως ανηποψιαστος. Περνοντας μια βαθεια ανασα γυρισα προς το μερος του ετοιμη να του πω πως ειχε η κατασταση.

-Ντειβ εγώ- Και τοτε δυο αγγελοι προσγιωθηκαν πισω του. Ο Ντειβ το καταλαβε αμεσως και γυρισε αποτομα πισω. Ο ενας από τους δυο αγγελους πηγε να τον πιασει αλλα ο Ντειβ εκανε μερικα βηματα πισω και τα χερια του γεμισαν φλογες τις οποιες εριξε προς του αγγελους. Οι δυο τους πεταξαν για να τις αποφυγουν και ο ενας επιασε τον Ντειβ από πισω από τα χερια του. Το εντικτο μου ανελαβε δραση και τετοντωντας τα χερια μου  μπροστα εδιωξα τον αγγελο μακρια του με αερα. Ο άλλος αγγελος με κοιταξε εκπληκτος αλλα εστρεψε ξανα την προσοχη του στον Ντειβ ο οποιος εμφανισε έναν σταλακτιτη στι χερι και το εριξε ευθεια πετυχαινοντας τον αγγελο στον ωμο. Ο αγγελος που ηταν κατω σηκωθηκε και ηρθε προς το μερος μου. Εκανα ένα βημα πισω εμφανιζοντας φωτια στα χερια μου ετοιμη να επιτεθω όταν ξαφνικα ειδα δυο ακομα σιλουετες να μπαινουν στον χωρο. Η μια ανηκε στην Αλισον. Η δευτερη ανηκε σε καποιον αγγελο. Καποιον που θυμομουν πολύ καλα. Τον Ραιαν. Τον αγγελο με τον οποιο ο Ασερ ειχε κλεισει την συμφωνια. Μολις με ειδε χαμογελασε.

-Δεν θα το κανα αυτό στην θεση σου Γκαμπριελα. Θυμησου την συμφωνια. Μου είπε και μετα εστρεψε την προσοχη του στον αγγελο που παλευε με τον Ντειβ. Η καρδια μου χτυπουσε τοσο γρηγορα που κοντευε να σπασει. Ηθελα και επρεπε να τον βοηθησω. Αλλα ο Ραιαν ειχε δικιο. Αν πληγωνα καποιον αγγελο θα με σκοτωναν και θα εκοβαν τα φτερα του Ασερ. Οποτε οσο και να το σιχαινομουν δεν εκανα τιποτα και εσβησα την φωτια απο τα χερια μου

-Κανε το κολπο με τον αερα. Διεταξε ο Ραιαν. Ο αγγελος εγνεψε καταφατικα και κοιταξε τον Ντειβ ο οποιος ηταν ετοιμος να επιτεθει ξανα. Ξαφνικα όμως σταματησε και αρχισε να βηχει προσπαθωντας να παρει ανασα. Επεσε στα γονατα βηχοντας. Αυτό ηταν αρκετο.

-Όχι! Ειπα και πηγα να τρεξω προς το μερος του αλλα ο αγγελος που ηταν μπροστα μου με επιασε από τον αγκωνα και με πηγε μπροστα στον Ραιαν κρατωντας τα χερια μου πισω, σε μια σφιχτη λαβη από την οποια δεν μπορουσα να ξεφυγω.  Παλευα να ξεφυγω αλλα η λαβη του ηταν δυνατοτερη. Η καρδια μου αρχισε να χτυπαει τοσο γρηγορα που νομιζα ότι θα σπασει. Ο Ραιαν μου χαμογελασε με ένα αυταρεσκο χαμογελο και με πλησιασε.