Ο Φυλακας Αγγελος σου 2: Αγγελοι και Νεφιλιμ {GWattys}

Eπιλογος <3

   Μια ακριβως εβδομαδα μετα το παρτυ της Ειμι ηταν η επετειος μου με τον Ασερ. Δεν ηξερα αν θα το θυμηθει αλλα εγώ το θυμομουν. Το προηγουμενο βραδυ δεν ειχαμε κοιμηθει μαζι και το πρωι δεν ειχε φανει καθολου. Καποια στιγμή όμως το βραδακι χτύπησε η πορτα. Μιας και ημουν μονη μου κατεβηκα κατω και ανοιξα. Ο Ασερ στεκοταν απ εξω με το γνωστο παιχνιδιαρικο χαμογελο στα χειλη του κρατωντας δυο τριανταφυλα. Τον κοιταξα ενθουσιασμενη καθως μου τα εδωσε

-Νομιζω ότι κλεινουμε χρονο ε? Ρωτησε κλεινοντας μου το ματι παιχνιδιαρικα. Η καρδια μου αρχισε να χτυπα γρηγοροτερα και μπορουσα να νιωσω τα μαγουλα μου να κοκκινηζουν

-Ναι. Ψιθυρησα περνωντας τα λουλουδια. Μυριζαν πραγματικα πανεμορφα. Τα ακουμπησα στο τραπεζακι και εκανα χωρο για να μπει αλλα εκεινος δεν πατησε μεσα. Τον κοιταξα μπερδεμενη.

-Πηγαινε και ετοιμασου. Ηταν το μονο που μου είπε. Ανεβηκα βιαστικα τις σκαλες και εψαξα στην ντουλαπα ου να βρω την τσαντα με το δωρο του. Όταν την βρηκα την εβγαλα εξω και διαλεξα να φορεσω ένα μαυρο φορεμα με μαυρες μπαλαρινες. Χωρις να κανω τιποτα άλλο πηρα την τσαντα και κατεβηκα κατω. Μολις του την εδωσα με κοιταξε

-Μπλουζα? Μαντεψε

-Ναι. Εκεινος ανοιξε την σακουλα και εβγαλε εξω την μαυρη μπλουζα που του ειχα παρει..

-Σ’αρεσει? Ρωτησα. Την ξαναεβαλε μεσα στην σακουλα και αφησε την τελευταία διπλα στα τρινταφυλλα που μου ειχε δωσει. 

-Πολύ. Είπε και ετεινε το χερι του προς το μερος μου

-Θα μου πεις που παμε? Ρωτησα περνωντας το χερι του.

-Όχι. Απαντησε, τα σμαραγδενια ματια του κοιταζοντας με παιχνιδιαρικα. Αναστεναξα χαμογελωντας και αφου πηρα τα κλειδια μου βγηκα εξω. Ο Ασερ κοιταξε τριγυρω και αφου σιγουρευτηκε ότι ημασταν μονοι, απλωσε τα καταμαυρα φτερα του.

-Γυρνα. Μου είπε

-Τι..?

-Καντο. Μπερδεμενη το εκανα. Και τοτε ενιωσα τα χερια του να τυλιγονται γυρω μου και καταλαβα τι ηθελα να κάνει. Χαμογελασα και επιασα τα χερια του και σιγα σιγα τα ποδια μου σηκωθηκαν από το εδαφος. Τα σωματα μας ηταν ενωμενα και η καρδια μου δεν σταματουσε λεπτο να χτυπαει. Σχεδον σε κάθε καρδιοχτυπι εβλεπα τα φτερα του διπλα μου καθως πετουσαμε στον ουρανο. Καποια στιγμή φτασαμε εκει που ηθελε και με αφησε απαλα κατω αλλα δεν εκλεισε τα φτερα του. Καταλαβα αμεσως που ημασταν την στιγμή που κοιταξα το τοπιο. Ημασταν στο λοφακι του δασους που με ειχε παει όταν τα βρηκαμε μετα από ότι ειχε γινει με τον Ντειβ. Τα φωτα της πολης που φαινοταν από κατω και το φως της πανσεληνου που επεφτε εκανε το σημειο πολύ ρομαντικο και ωραιο.