Ο Φυλακας Αγγελος σου 2: Αγγελοι και Νεφιλιμ {GWattys}

Κεφαλαιο 22

Και ναι επιτελους εχω παλι ιντερνετ!! Οποτε να περιμενετε τα νεα κεφαλαια καθημερινα (σχεδον) ;) Και σκεφτηκα απο δω και περα, στ τελος καθε κεφαλαιο να σας δινω ενα μικρο σποιλερ για το τι θα γινει στο επομενο (α) επεισοδιο (α) ;) Τι λετε? Αν συμφωνειτε να μου πειτε στα σχολια! Και αν δω αρκετες αναγνωσεις κ ψηφους θα σας ανεβασω και το βραδακι κεφαλαιο :P Enjoy angelsss <3

_____________________________________________________________________________

 Όταν ξύπνησα το πρωί ο Ασερ είχε ήδη ξυπνήσει.

-Επιτέλους… Μουρμούρισε. Χαμογέλασα και γύρισα να τον φιλήσω. Τα χείλη μου βρήκαν τα δικά του και εκείνος με τράβηξε πάνω του.

-Μου έλειψες. Του είπα

-Το φανταζομαι… Απάντησε ειρωνικά. Κοίταξα προς τα πάνω με απόγνωση. Ο Ασερ θα παρέμενε ψώνιο. 

-Τώρα… έχω μερικές δουλείες να κάνω. Πριν προλάβω να αντιδράσω με έσπρωξε διπλά και σηκώθηκε και άρχισε να ντύνεται.

-Τι? Μόλις τα βρήκαμε. Του είπα μπερδεμένη

-Οου… Ναι… αυτό το κομμάτι.. Σορρυ εγώ φταίω που στο εξήγησα. Κοιτά να δεις πως έχουν τα πράγματα Γκαμπριελα. Δεν τα βρήκαμε. είπε ανασηκώνοντας τους ώμους και μου πέταξε τα ρούχα μου για να ντυθώ. Τι? Βλεφάρισα προσπαθώντας να δω τι εννοούσε. Μετά κατάλαβα ότι έκανε πλακά και χαμογέλασα

-Όχι δεν κάνω. Είμαι ακόμα θυμωμένος και ακόμα θέλω να σκοτώσω τον Ντειβ κάτι που θα κάνω. Όποτε αν δεν σε πειράζει. Είπε και έγνεψε προς την πόρτα. Το χαμόγελο μου έσβησε. Τι στο καλό?

-Αλλά εμείς… Χθες εμείς.. Προσπαθούσα να πω αλλά με έκοψε.

-Γκαμπι. Είπε κοιτώντας με στα μάτια με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο να σχηματίζεται στα χείλη του.

-Το ότι κάναμε σεξ δεν σημαίνει ότι τα βρήκαμε. Ήταν απλώς σεξ. Ένιωσα λες και κάποιος με χαστούκισε. Δεν άκουσα καλά. Κάτι λάθος άκουσα σίγουρα. 

-Τι είπες? Ρώτησα

-Ότι ήταν απλώς σεξ. Επανέλαβε

-Μου κάνεις πλακά έτσι? Αυτό ήταν κάτι που θα έλεγε ο παλιός Ασερ όχι ο δικός μου Ασερ. Κάτι συνέβαινε εδώ περά.

-Όχι. Πίστευες ότι επειδή απλώς το κάναμε θα ξεχνούσα ότι τον φίλησες? Μάλλον δεν με ξέρεις όσο νόμιζα Γκαμπριελα. Είπε. Δεν είχα κουνηθεί καθόλου. Απλώς στεκόμουν και τον κοίταζα. 

-Θα φύγεις? 

-Έχω δουλειές. Είπε. Σηκώθηκα και ντύθηκα και αφού τέλιωσα τον πλησίασα.