Ο Φυλακας Αγγελος σου 2: Αγγελοι και Νεφιλιμ {GWattys}

Κεφαλαιο 33

          Την επομενη μερα στο σχολειο και πιο συγκεκριμενα την πρωτη ωρα που ειχα λατινικα ηταν περιεργα να μην ειμαι με τον Ντειβ. Τα πραγματα εγιναν πιο περιεργα όταν η Αλισον ηρθε και καθησε διπλα μου.

-Τι κανεις? Ψιθυρησα καθως ο καθηγητης αρχιζε το μαθημα. Εκείνη ανασηκωσε τους ομους κοιτωντας μπροστα.

-Αν εμενε αδεια θα τον σκεφτοσουν περισσοτερο. Απαντησε χωρις να με κοιταει καν. Για ένα δευτερολεπτο σκεφτηκα να της πω τι εγινε με τον Τρεβορ και την Μπριτνευ αλλα οσο γρηγορα η σκεψη ηρθε στο μυαλο μου τοσο γρηγορα εφυγε.

-Σε….ευχαριστω. Υποθετω. Απαντησα διστακτικα μην μπορωντας να καταλαβω τι στο καλο συναιβεναι.

-Ναι. Απλα ασε με να προσεξω οκ?

 Με το που το κουδουνι χτύπησε σηκωθηκε και πηρε την τσαντα της λες και δεν συναιβεναι τιποτα και βγηκε εξω. Αργησα να μαζεψω λιγο τα πραγματα μου και ετσι εμεινα τελευταία. Όταν τα μαζεψα σηκωθηκα ορθια και βρεθηκα προσωπο με προσωπο με τον Ντειβ. 

-Μπορεις ακομα να με βλεπεις? Ρωτησε. Βλεφαρισα και ενιωσα να χανω την γη κατω από τα ποδια μου. Μολις μου ειχε μιλησει? Ο Ντειβ στεκοταν μπροστα μου και μου μιλουσε?

-Σε παρακαλω μιλα μου,γνεψε κανε κατι. Είπε με ένα παρακλητικο τονο. Ακουμπησα στο θρανιο μου νιωθοντας να ζαλιζομαι. Τωρα όχι μονο τον εβλεπα αλλα και τον ακουγα. Η τρελενομουν τελειως η κατά καποιον μαγικο τροπο ζουσε.

-Εγώ…ναι. Ειπα τελικα και εκεινος ξεφυσηξε.

-Γιατι σε βλεπω? Και σε ακουω? Δεν εισαι νεκρος? Ρωτησα

-Ειμαι. Και με βλεπεις επειδη με σκεφτεσαι κατι που σε διαφορετικη περιπτωση θα σχολιαζα αλλα όχι τωρα. Απαντησε

-Επειδη σε σκεφτομαι? Επανελαβα

-Ναι. Και επειδη ημαστε και οι δυο νεφιλιμ βασικα. Το θεμα είναι ότι με βλεπεις και μπορουμε να μιλαμε και ετσι εγώ μενω κολλημενος αναμεσα στους δυο κοσμους. Μου είπε με ένα σοβαρο τονο

-Και…πως θα προχωρησεις? Ρωτησα προσπαθωντας να μην σκεφτομαι το γεγονος ότι μιλουσα με ένα φαντασμα.

-Θα το κανω μονο όταν με αφησεις εσυ. Μονο όταν σταματησεις να με σκεφτεσαι. Χωρις να μπορω να σκεφτω κατι για να απαντησω σε αυτό απλως εγνεψα.

-Εχεις το φρικαρισμενο υφος σου. Παρατηρησε

-Μιλαω με ένα φαντασμα. Λογικο μου φενεται.