Ο Φυλακας Αγγελος σου 2: Αγγελοι και Νεφιλιμ {GWattys}

Κεφαλαιο 18

 Δεν μπορούσα να πιστέψω τι είχε μόλις γίνει. Αυτό δεν ήταν ο Ασερ που ήξερα και αγαπούσα. Δεν ήταν ο δικός μου Ασερ. Τόσο πολύ είχε νευριάσει? Αυτό βασικά μου θύμισε τον τρόπο που μου φερόταν στις αρχές που τον είχα γνωρίσει. Και αυτό δεν ήταν καλό μιας και όταν τον γνώρισα τον είχα μισήσει. 

-Τι έγινε? Ρώτησε η Ειμι καθώς εκείνη και η Εβελιν ήρθαν διπλά μου.

-Μου είπε…. Μου είπε να… να μαθω να χρησιμοποιώ περισσότερες λέξεις στο λεξιλόγιο μου. Τραύλισα. Οι φιλές μου αντάλλαξαν ανήσυχα βλέμματα. Κάτι που επίσης δεν ήταν καλό

-Καλη…Οκ δεν είναι καλημέρα για να πω καλημέρα προφανώς. Τι έγινε? Ρώτησε ο Τζαρεντ καθώς ήρθε προς το μέρος μου.

-Θα σου πω μετά. Του είπε η Ειμι

-Με μισεί. Είπα νιώθοντας έναν κόμπο στον λαιμό μου.

-Όχι. Δεν μπορεί να σε μισεί Γκαμπι. Το κουδούνι χτύπησε και εγώ αναπήδησα.

-Μπορούμε να μην πάμε την πρώτη ώρα αν θες. Πρότεινε η Ειμι

-Όχι εγώ…. Θα είμαι εντάξει. Μουρμούρισα πιο πολύ στον εαυτό μου παρά στα κορίτσια. Ύστερα χωρίς να μου πουν τίποτα προχώρησα προς την τάξη μου.

 Πρώτη ώρα είχα λατινικά. Είχα ξεχάσει εντελώς ότι ήμουν με τον Ντειβ μέχρι που πήγα και τον είδα στην αίθουσα. Πήγα και κάθισα διπλά του.

-Καλημέρα. Μουρμούρισα

-Ει. Σορρυ που έφυγα έτσι χθες αλλά ήρθε ο Ασερ και…

-Ναι δεν πειράζει. Απάντησα

-Είσαι εντάξει? Ρώτησε. Σαν απάντηση απλώς τον κοίταξα

-Τσακωθήκατε έτσι? Έγνεψα ναι και άρχισα να παίζω με το στύλο μου.

-Σ’ ευχαριστώ που με πρόσεξες παρεμπιπτόντως. Είπα

-Νοιάζομαι για σένα και το ξέρεις. Απάντησε χαμηλώνοντας την φωνή του μιας και το μάθημα άρχιζε

Ασερ? Προσπάθησα αλλά δεν πηρά καμία απάντηση.

-Πάντως να ξέρεις… Δεν είμαι θυμωμένη μαζί σου. Του είπα. Και ήταν αλήθεια. Δεν ήμουν. Για όλα έφταιγα εγώ. Εγώ τον φίλησα ενώ θα μπορούσα να τον είχα σπρώξει πίσω αλλά δεν το έκανα. Και εγώ ήμουν αυτή που του είπα να μην με αφήσει μονή μου μετά από ότι έγινε με την Μπριτνευ γιατί δεν ήθελα να μείνω μονή μου. Όποτε όχι δεν τον κατηγορούσα για κάτι.

-Αλλά το μετάνιωσες έτσι? Το φιλί? Τα μαύρα μάτια του καρφώθηκαν στα δικά μου.

-Εγώ… Δεν έπρεπε να είχε γίνει απ την αρχή βασικά. Μουρμούρισα