Poezje Wybrane

Może i ty się zakochasz?

Może i ty się zakochasz?
mówi artysta który pisze własną książkę
może i ty się zakochasz?
mówi artysta spisujący swoją porażkę

Patrzę codziennie przez okno na pole
Na polu traktor zmiast stać w stodole
Na traktorze rudzik, obok rudzika rdza się rudzi
Niby to piękne i poetyckie, lecz mnie to nudzi
To pole, to miejsce, ten spokój, samotność
A jednak nie pozwala mi spytać skromność
Jedno pytanie mnie męczy i goni
Co ona myśli o mnie, co o nim?
Bo gdy z nim ją widzę,  me serce się kraje
Jadą ulicą autobusy, tramwaje
A mi to wszystko zdaje się zbędne
Czasem w mej głowie są myśli wstrętne
Jak wąż wkrada się zazdrość i pożądanie
Odpowiem przed Bogiem po śmierci za nie
Dwadzieścia jeden, ta liczba przeraża
Nie mocą okrutną mnie poraża
Jak szlaban na drodze do prostego celu
By go pokonać potrzeba zbyt wielu
A jednak czasem mi się udaje
Znów mnie mijają autobusy, tramwaje
I me staranie na niewiele się zdaje
Lecz to co wtedy w mym sercu się dzieje
Ach, wtedy cała ma dusza się śmieje

Może i ty się zakochasz?
mówi artysta który pisze własną książkę
może i ty się zakochasz?
mówi artysta spisujący swoją porażkę

Ta gra miłości, te wieczne podchody
I dalej nie wiesz, czy prowadzą do zgody
I dalej nie wiesz czy uważać na nie
I dalej się boisz co się z nią stanie
Przecież nas czeka tyle zagrożeń
Przecież zabijać umie tyle stworzeń
Przeto jam widział kto tam się kręci
Na sam ich widok pałka mnie nęci
Lecz się opanuje dopóty tobie
Nie wpłyną na humor i twoje zdrowie
Do czasu aż sama nie przyznasz mi tego
Że się myliłaś co do każdego
Wtedy wkroczy w wojskowym płaszczu
Człowiek co nie chce bólu i płaczu
Pacyfista i aktywista, który na chwilę porzuci ideały
By ci położyć z niebem świat cały

Może i ty się zakochasz?
mówi artysta który pisze własną książkę
może i ty się zakochasz?
mówi artysta spisujący swoją porażkę