Seducing Mr. NGSB

Chapter 21

"I have to tell you something."
Mas bumagal pa ang sayaw namin at medyo lumuwag ang kapit ni Alethea sa kamay ko.

"Ano yun? May problema ba?"
Instead of answering her question, tinatagan ko ang aking sariling magtanong sa kanya.

"Do you love me Alethea? 'cause I do."
Napasinghap siya at nagsmile, maybe because she was glad that iyon lang pala ang hindi ko masabi sa kanya.
But I'm sorry Alethea, may mas malala pa akong problema na hindi ko masabi-sabi sayo.

"Sa tingin mo ba hindi pa kita mahal? After all my efforts in seducing you? I did that because I have fallen in love with you Hanz."
Unti-unti siyang lumapit sakin, binitawan niya na ang pagkakahawak sa kamay ko pero ikinapit niya naman to sa batok ko kaya mas lalo pa kaming nagkalapit.

Hinawakan na ng dalawang kamay ko ang bewang niya ang we let our bodies sway in the rhythm of the music.

We stared at each other, feeling the love that we both shares.
I am so happy that my first love is Alethea, I am just hoping na sana huminto nalang ang oras at hindi na lumipas ang panahon, para palagi ko nalang siyang makasama.

My lips reached for her lips. I kissed her gently na agad niya namang tinugonan.
Parang tumigil ang mundo ko, we didn't care about the people around us, as long as we're both happy and in love.

When she lets go of our kiss, nagkatitigan ulit kami ang we just both smiled.

Kahit na kaharap ko ang taong mahal ko, pumapaibabaw parin ang takot sa puso ko. I still have to tell this to her.

"I'm sorry Alethea kung ngayon ko lang to sasabihin sayo."
Lumuwag ang kapit niya sakin at lumayo ng kunti.

"A-after ng graduation natin tomorrow, I'm heading back to Canada, and I think I'm staying there for good."
Yung kaninang mahinang sayaw namin ay bigla nalang tumigil at agad siyang lumayo at tuloyang bumitaw sakin.

Her teary eyes breaks my heart.

"B-but I thought you're staying here for good?"

"Akala ko din Alethea, but my previous University gave me an offer, I will study there for college."
She took another step back away from me at yumuko.

I tried to walk closer to her pero umaatras parin siya.

"Bakit ngayon mo lang to sinabi?"
Nanatili parin siyang nakayuko and I can hear her sob. She's crying.

"I'm sorry, I was scared na baka magalit ka sakin, I don't have any---"
Napatigil nalang ako sa pagsasalita ng bigla nalang siyang tumakbo palayo sakin. Natutulak na niya ang mga taong nakaharang sa kanya, pero nakayuko parin siya't umiiyak.

Hinabol ko siya kahit na masikip ang dance floor. Naging lively na rin ang music kaya naging wild na ang mga schoolmates ko sa dance floor.

"Tol! Saan ka pupunta? Sayaw muna tayo! Let's enjoy this night! Yeah!!!"
Napahinto ako sa pagtakbo ng pigilan ako ng isang schoolmate ko, tumatalon pa talaga sila kaya hindi ko na nakita si Alethea.

Tinulak ko nalang sila kaya nagtaka sila at huminto sa pagtalon.
Narinig ko pang tinawag ako nila Kyra pero hindi na ako lumingon pa't nagpatuloy nalang sa paghabol.

Nang nakalabas na ako ng hall, hindi ko na siya makita sa mga lobies, siguro nakalabas na yun ng hotel.
Tumakbo pa ako palabas ng hotel, pero hindi ko na siya naabutan pa.
I even tried calling her, pero hindi niya sinasagot.

Napasambunot nalang ako sa buhok ko at pinagsisipa ang mga vase na nasa gilid.

I should give her time to think right? I'll make sure to talk to her before I leave.

Hindi na ako bumalik pa sa loob, ano pang gagawin ko dun? Nawalan na ako ng gana.
Sumakay nalang ako sa sasakyan ko and drove to Alethea's house.

Pagdating ko sa kanila, naka off na ang ilaw ng kwarto niya kaya hindi na ako nag doorbell.
Nanatili nalang akong nakatayo sa labas ng bahay nila at nakatingin sa kwarto niya.

*********

*Alethea's POV*

Alam kong nasa labas ng bahay si Hanz, sinisilip ko siya ngayon at nakatayo lang siya sa labas at nakatingin sa bintana ko.
Hindi niya naman makikita na umiiyak ako eh kasi madilim naman dito.

Pagdating ko nga kanina, nagtaka pa sila Mama kung bakit maaga daw ako nakabalik at umiiyak pa.

Bumalik nalang ako sa kama ko at dun ko na binuhos ang luha ko.

Bakit ngayon niya lang sinabi to?
Bukas na ang alis niya, mukhang hindi na nga siya babalik pa dito eh.
Paasa siya!!!

Paasa ang puso't isip ko! Kung kailan mahal na namin ang isa't-isa, dun pa dadating ang problema.
Hindi ba sang-ayon ang mundo sa pagmamahalan namin na kailangan na talaga kaming paghiwalayin?

Isa pa yung kapre na yun, bakit hindi niya sinabi agad sakin!?

Graduation pa naman namin bukas tapos ito pa ang sasagabal sa happiness namin.

I tried closing my eyes para makatulog. Pero may tumutulo paring luha sa mga mata ko.

May biglang kumatok sa pintoan ko kaya mabilis kong pinahid ang mga luha ko.
Sumilip dun sa Mama.

"Okay ka lang ba? We're worried anak."
Pumasok si Mama sa kwarto ko at tumabi sakin sa paghiga sa kama.

"May masama bang nangyari sa ball niyo?"
Yinakap ko si Mama at ipinatong ang ulo ko sa dibdib niya.
Si Mama lang ang nakakapag kalma sakin ng ganito kabilis.

"Aalis na pala si Hanz bukas, at hindi na siya babalik pa dito."
Hinagod ni Mama ang buhok ko kaya napapapikit na rin ang mga mata ko.

"Oh~ hindi mo ba matanggap ang pag-alis niya?"

"Hindi pa po Ma. Biglaan naman kasi eh, I wasn't expecting him to say that."

"Well, if you truly love him, you'll understand him."
Yinakap din ako ni Mama kaya hinay hinay ko ng napipikit ang mga mata ko dahil sa comfort ni Mama.

She's right. Decision niya to, I'll just support him on his journey.