The Rivalry (Lost Memories)

Kabanata 23

Truth

I never saw my son being this happy and cheerful around other people. Hinayaan ko lamang ang ugnayan nila ni Tito Andres, sometimes he comes over to play with him o kaya naman pinapasyal niya sa kung saan saan.

Hindi naman tumutol ang pamilya ko sa aking desisyon na bigyan ng pagkakataong magsama ang dalawa. The only thing they were scared about ay ang malaman ng lahat ang tunay na pagkatao ni AA which we have been keeping ever since he got born.

Laging bibo ang anak ko sa pagkukwento ng bonding nilang maglolo pero hanggang ngayon ay hindi pa niya alam kung ano talaga ang kanilang ugnayan. Naging pormal rin sila Daddy at Mommy kay Tito Andres, they even talked about business sometimes too. They even invite Tito to join us for dinner na sobrang kinakatuwa ni AA.

Andreius sees him as a friend whom he can trust and I think that is a good start on their building relationship. Alam kong malapit na niyang malaman ang lahat. Tungkol sa kanya, sa kanyang ama at sa mga ibang bagay na nanaisin niya pang malaman, hindi lamang ako sigurado kung kargado na ba ako sa mga dapat isagot.

Naging magaan rin ang pakikitungo ko kay Tito Andres. Noong una ay nangangapa pa ako dahil hindi naman kami naging malapit noon ngunit sa pagdaan ng bawat sandali ay nakilala ko siya ng husto. After what happened to his second wife and their twins, kay Andrei na niya tinuon ang lahat ng atensyon. He admitted the fact na siya ang naghire kay Alyanna to do stunt when he lost his memories.

"I lost him when he lost you. His love for you is my biggest rival." Saad niya.

Naging masalimuot ang bawat tagpo sa aming nakaraan. We all deal with that suffering na pinagdadarasal kong sana ay matapos na ng tuluyan. We started hard so I hope that we finish this story well para kay AA. I want this pain to end.

"What will you do if you finally meet your Daddy?"

Patulog na kami noon ng biglaan ko iyong tanungin sa aking anak. I tucked him in and lay him on bed dahil sa pagod sa buong araw na paglalaro sa labas kasama ang kanyang lolo Andres.

"I will hug him tight like this." Pumihit siya at humarap sa akin habang nakahiga na kami sa kama. Kahit pa antok na antok na ay pinilit niyang gawin iyon.

"I will kiss him like this." I crouched so he can reach my face.

Hinalikan niya ako sa noo, sa tungki ng aking ilong, sa magkabilang pisngi at sa baba. I got teary when he finished the last kiss on my chin. Naiisip ko pa lang ang mangyayari ay naiiyak na ako sa tuwa.

"Really?" I cracked up because of the oozing emotions. Nagtutubig na ang mga mata ko sa pinapakita nito paano pa kaya kapag nagharap na sila.

Tumango siya. He smiled sweetly then rested his head on my chest. I hug him dearly patting his back the softest as possible. I draw circles on it and racking him a bit so he could fastly sleep.

"Then I will tell him.. I love him so much.. the way I love you, Mom-". A tiny snore escape from him after saying it. Sounds like a baby tiger learning to growl, so cute and fragile.

"Sleep well my love. I don't know what tomorrow will bring but I promise to protect you even more. Goodnight, son.."

I slept well. Kasalanan ko iyon sa pagiging panatag. I lowered my guard and now they are attacking.

Naging panatag ako sa katahimikan ng mundo ko na iniisip kong magiging maayos ang takbo ng buong linggo na magdadaan ngunit ang kaayusan sa aming lahat ay biglang umalpas na hindi man lang nag-abiso para magpaalam. Hindi ko lubusang maalala kung kailan ulit ako nakaramdam ng ganitong sindak sa katawan. Gusto kong tumakbo at sugurin lahat ng gustong manakit sa aking anak. Gusto ko silang lahat pagbayarin sa bawat sandaling binibigyan siya ng takot. This isn't right.