The Rivalry (Lost Memories)

Kabanata 11

Safe

Happiness is something to keep but it's opposite matter is a traitor that will snatch you without any hints. As we live happily, sadness will back-fire. As we enjoy life, regrets will come next.

"Alyanna, this is too much. Hindi ko mauubos yan lahat." Andrei dared to speak at the middle of table.

Hindi ko inasahan na sa pagbabalik ko dito sa Davao ay siya ring pagbisita ni Alyanna. Kaya pala he don't call nor text me kasi napakabusy niya. How am I supposed to act normal when I know Andrei always give me the look of being worried. Bakit pakiramdam ko he is cheating on me kahit sa totoo ay ako naman tong nanghihimasok sa kanila.

"Babe, I've gone for so long. You dont text or call me often. Ano naman kung pagsilbihan kita? Nahihiya ka bang makita nila?" Nilinga niya ang mata sa buong paligid hanggang sa huminto ang tingin saakin.

She narrowed her eye while putting a faint smile on her face. She arranged this dinner. Kung hindi lang sana ako dumiretso sa site kanina ay hindi sana ako napasubong sumama.

"Do you mind if I stay here for a bit, Monique? Masyado kasing busy si Andrei dito kaya I took the initiative to be here instead. Para sana maalagaan ko tong boyfriend ko." Her words are like dagger thrown on me. Meaningful and dangerous.

"I have no problem with it."

"Very good then." She clapped her hand and rest her head on Andrei's shoulder.

Ramdam ko na ang pag-ikot ng tiyan ko sa tanawin. Pinilit ko na lamang kumain but my stomach isn't taking it well. Hinayaan kong titigan lang ako ni Andrei, wala akong magawa kundi tanguan lamang siya.

Wala akong karapatang masaktan dahil ako ang third party. Ako ang sabit. I've been asking myself ten times daily if I really have the dignified reason to stay like this. Biktima pa ba akong matatawag o ako na salarin at masama?

"Kamusta naman kayo ng boyfriend mo?" Naging normal lang sa lahat ng kasama namin ang tanong niya ngunit para saakin may ibang dating ito.

"We are okay." Tipid kong sagot.

Matapos ng mainit naming pagtatalo ni Dominic ay hindi ko na siya kinausap pa. He sent me messages everyday but I always replied him the same, na mag-usap nalang kami kapag nagkita. Ayokong maglihim sakanya ng tunay kong nararamdaman kaya naman aamin ako.

"Excuse po.. Sino po dito si Ma'am Monique?" Singit ng isang singkit na waitress.

Itinaas ko ang kamay ko pagkarinig ng aking pangalan ngunit bago ko pa man maibaba ang braso ko ay lumitaw na sa likod ng babae ang tinutukoy ni Alyanna.

He is wearing the black striped sweater that I gave last Christmas. With his eyeglasses on, it gave him that innocent boy next door look. May buhat buhat din siyang kumpol na bulaklak.

Napatayo ako ng masaksihan ko siyang gumalaw palapit saakin. Narinig ko ang hiyawan ng mga tao sa aming harapan. Ang iba ay nagbulung-bulungan habang ang iba ay nakanganga lang sa gulat tulad ko dahil sa paglitaw niya.

"Domini—" He gaved me a swift soft kiss on my lips before I finished my talk.

I was so stunned at the moment and didn't even bother to move when he hugged me. Sa harapan ng marami, ni Alyanna at ni Andrei.

"I miss you so much. Sorry kung natagalan ako sa pagpunta dito.. But now I am here" Pinaunlakan niya pa ako ng isang halik sa noo bago harapin ang mga kasamahan ko.

He smiled widely as he say his hello. Naging welcoming naman ang lahat except sa lalakeng madilim na ang titig sa kamay ni Dominic na nakahawak sa bewang ko. Tamad siyang nagpahila sa kasintahan para makalapit sa kinaroroonan namin ngunit nanatili siya sa likuran lamang.