The Rivalry (Lost Memories)

Kabanata 29

Yours

The remnant of the past is still luring my existence. Bawat lingon ko sa kanilang mag-ama, ay umaamo ang puso ko sa pagkakataon na pwede naming ayusin ni Andrei ang lahat.

Ngunit hindi ko maisantabi ang alat at pait ng nakaraang dumaan sa amin.

Bakit?

Dahil hindi ko maikakailang ginawa kong mundo si Andrei. Hindi siya ang sentro kundi ang mundo ko kaya ng magkasira kami ay laking hirap iyon saakin.

Sa bawat araw na lumipas na magkasama kami sa iisang bubong, puro pag-iwas ang ginawa ko. Bawat lapit niya ay siyang paglayo ko. Bawat subok niya ay katumbas ng pagtanggi ko.

I am not stupid. My love for him still exist, unbroken and whole. I still love him, siya parin at wala ng iba.. Wala akong naging ibang lalake maliban sa anak namin.

Pero takot lang ako.  Takot lang magkamali ulit.

"Hanggang kailan mo ba siya iiwasan? Lahat ng effort ginagawa ng tao para mapalapit sayo." Komento ni Marco.

Tinutukoy niya ang laging paghihintay saakin ni Andrei. He will go straight here from work kahit pa malayo ang drive papunta sa shooting area namin.

Hindi na naging sekreto sa buong kompanya ang estado naming dalawa that's why masyadong tipid ang galaw ng ibang empleyado saakin. Lalo pa at lagi niya akong binabantayan. May nagtanong pa kung bakit pa ako nagtatrabaho kung siya na mismo ang may-ari ng kompanya.

I am not a beggar iyon ang gusto kong klaruhin. I can provide for myself and for my son so why will I depend on this fucking billionaire? Hindi ko naman siya ano.. asawa.

"Marco, I know napatawad na kita but that wont give you a right to say things like that. Hindi ko makakalimutan ang ginawa niyo." Irap ko sakanya.

He chuckled. Imbes tumigil siya sa pang-aalaska ay nagpatuloy parin ang hudas.

"Do you think he can really stand the idea of me hanging around you for so long? Kung alam mo lang kung ilang ulit kami nag-away dahil sa sobrang selos niya. He loves you. Hindi ka niya matitiis ng ganoon katagal kung fake ang nararamdaman niya sayo. More than half of his life was dedicated to you. Do you think it was a joke?" He declared.

This is not the first time I heard this. Kahit kay Tito Andres ganoon rin ang sabi.

Mahal daw ako ni Andrei.

Hindi ako tanga para pabulaanan iyon. I know he loves me and I know he really cares. I admit that. I wont deny the fact that it excites me every morning seeing him. I wont deny that I missed him badly everytime I go to work or stay late due to pictorials. I wont deny that my feelings for him grew stronger now. Kung dati ay palunod ako, ngayon ay nasa kaibutaran na ako ng dagat at kahit gaano pa kababaw iyon, ayoko ng umahon.

"Sabi ko naman kasi sa bahay niyo na lamang ako hintayin diba." Saad ko ng makalapit ako sa aking mag-ama.

AA was already sleeping on Andrei's arms. Halos apat na oras na silang naghihintay saakin kaya naaawa na ako sa kanilang dalawa lalo pa kay Andrei na mula pa meeting.

"I will tell Charlotte to move all the shots early so you don't need to stay this late." Areglo niya.

Ito ang advantage ng boss minsan, kaya niyang paikutin ang oras kahit anong magustuhan niya. But I wont let that special treatment around me.

"Andrei. Sa tingin mo, I will let you do that? Baka sabihin nila pinapaboran mo ako."

"So? What's wrong with that? I will arrange the scheduling tomorrow and free you for weekends specially this coming Saturday." Saad niya.