The Rivalry (Lost Memories)

Kabanata 22

Favor

Tanghali na ng makarating ako sa Davao. It was a rainy saturday morning sa Manila ng umalis ako. Muntikan pang madelay lahat ng domestic flights dahil sa sama ng panahon.

Ilang araw na akong excited sa pag-uwing ito ngunit ang isipan ko ngayon ay tila nilapad ng hangin. Naiwan ata sa Manila ang kalahati ng kamalayan ko. Nagmarka parin sa isipan ang tagpong hindi ko inakalang mangyayari.

"Why are you in a hurry?" Presko niyang tanong matapos akong mamataan paglabas ng elevator.

"Why are you here?" Nalilitong kong tanong.

"Naligaw lang." Depensa niya.

Nagtaas ako ng kilay sa rason niya. What a lame fucking reason of a billionaire. I crossed my arms in front of him at tinaasan siya ng tingin.

"Naligaw?" Pag-uulit ko. "Okay, wait for your tour guide then.. Baka maituro niya sayo ang tamang daan. Mali ka ata ng pinuntahan." 

Without second thoughts, I marched my way out side his area. 

" We can just eat breakfast and I will drive you to anywhere you wanna go."

Iyon agad ang sinabi niya ng harangan ako sa paglalakad. Napakafresh nitong tignan sa suot nito hindi gaya sa laging nakasuit and tie. Ngayon ay pormal lamang ngunit ang pagiging matikas ay umaangat parin.

Nagulat ako ng madatnan ko siya sa lobby ng aking condo pero mas nagulat ako sa alok niya ngayon.  It is like a typical weekend morning for everyone except for me na hindi inaasahan ang pagbisita nito. Sabi ng guard ay nasa isang oras na raw itong naghihintay.

"I am not a tour guide, Andrei. Hindi ako tanungan." 

Wala naman kaming usapan. I mean wala namang nabanggit sa kontrata na may ganitong ganap sa pagitan ng boss at empleyado.

"I am your boss so you should follow what I'm gonna tell you."

The hell of him bringing out that boss stunt. 

"From what I know, it's my off so I have my freedom to do what I want to do.. Isa pa, wala tayo sa trabaho so I dont follow your orders here."

He grabbed my arms. He tried to provoke me many times but still my answer will be the same. Kahit pa siguro wala akong flight o plano, hindi parin ako sasama. It's against my ethics specially he is a married man. I dont want anyone to say, I am rivalry woman to his wife.

" Sorry. I need to really go. Baka maiwan ako ng eroplano." Inalis ko ang kamay iyang nakahawak saakin. 

Pumihit ako at tuluyan na siyang nilagpasan para makalabas na sa gusali.

Isang family car ang maghahatid saakin sa airport na inalok ni Kuya Francis to make it more convenient for me.

"Is that more important? Mas importante saakin?"

Teka lang. Anong sabi niya? Natigilan ako sa pagpanhik sasakyan dahil doon. Sinenyasan ko ang driver na maghintay sandali.

"What did you say?"

Hindi tayo close at mas lalong hindi tayo friends, Andrei. Kaya wala ka sa lugar para tanungin ako ng ganyan. Gusto kong ibulyaw iyon sakanya pero magmumukha lamang akong bitter kaya nanatili nalang akong tahimik.