Two worlds apart ~ Dutch

#9

'Me... me... menora?' Fluistert hij. 'Ja Mace, ik ben het.' Zeg ik terug. 'We moeten gaan Mace.' Zeg ik. Hij kijkt kort naar beneden en zucht. 'Mace...' zeg ik nog een keer. Hij staat op en ik loop naar hem toe. Ik help hem opstaan en ondersteun zijn lichaam. 'Hoe... wanneer... hè?' 'Ik leg het later wel uit. Ik kan hier niet lang blijven dus kom mee.' Zeg ik en Mace knikt.

Eenmaal in de gang pak ik zijn hand voorzichtig vast en druppel ik expres een beetje bloed op het tapijt. Mace kijkt me raar aan en ik mompel: 'ik leg het zo wel uit. Doe gewoon mee.' Hij knikt en loopt door. Ik loop van de trap af en als de twee mannen in de kamer opkijken zeg ik met zo veel mogelijk afschuw in mijn stem: 'kijk eens wat ik op de gang heb gevonden? Kwam zo zijn kamer uit strompelen. Wilde hem eigenlijk laten liggen maar ja.' En met die woorden duw ik Mace zo ver mogelijk van me af, richting zijn vader.

POV Mace
Die woorden doen me pijn. Ook al weet ik dat het nep is, de afschuw in haar stem klinkt oprecht. Ze duwt me richting mijn vader die ik zo snel mogelijk ontwijk. Mijn vader rolt met zijn ogen en kijkt me aan. Als blikken konden doden...

Ik voel dat het grootste deel van mijn wonden al geheeld zijn. Omdat ik "speciaal" ben gaat dat sneller. Ik zie Menora pijnlijk over haar buik en ribben gaan en haar shirt een klein beetje optillen, zonder dat iemand het ziet. Behalve ik dan. Blauwe plekken en kneuzingen  lopen op precies dezelfde plekken als waar ik ze heb. 'Wat is dat?' Mindlink ik haar. 'Geen idee. Mate bond?' Is haar antwoord. 'Ik heb je nog niet eens gemarkt, de bond zou nog lang niet zo sterk moeten zijn' zeg ik terug. Bij het woord 'gemarkt' gaat haar hand naar haar nek. Ze bijt zachtjes op haar lip. 'Niet doen' zeg ik. 'Wat?' Vraagt ze. 'Zo bijten op je lip gek. Mijn wolf wordt gek en ik moet hem nog tegenhouden ook. Met tegenzin dan.' Ik zie een kleine grijns op haar gezicht en ze bijt nog een keer op haar lip. 'Wil iemand wat te drinken?' Vraag ik snel. 'Een fanta graag' mompelt Menora. 'Een koffie' zegt de jongen naast haar. Mijn wolf wordt gek. 'Jongen jongen jongen naast onze mate! Mag niet mag niet mag niet!!!' Zegt hij. Ik sluit hem snel buiten. Ik hoor mijn vader zeggen dat hij ook wel een koffie wil en knik. Ik kijk Menora aan waarna ze opstaat en zegt: 'ik help je wel even' ik knik en loop richting de keuken.

Aangekomen in de keuken stuur ik een paar bedienden weg. Ik draai me om naar Menora. Haar blik schiet naar mijn lippen en ik kom dichterbij. Ik til haar op en zet haar neer op het aanrecht. 'Kleintje' mompel ik waarna ze me quasi-boos aankijkt. 'Ik ben niet klein' 'houd je mond' zeg ik. 'Make me.' Zegt ze met een glimlach. Ik druk snel op het knopje van het koffiezetapparaat en loop naar haar toe. Ik plaats mijn lippen op die van haar.

Na een tijdje piept het koffiezetapparaat en ik laat Menora met tegenzin los. 'We moeten gaan' zegt ze terwijl ze snel een fanta inschenkt voor zichzelf. 'Oh en over daarnet hebben we het nog.' Zegt ze streng. Als ik mijn mond open doe zegt ze snel 'geen discussie.' Ik doe mijn mond weer dicht en we lopen snel terug naar de woonkamer.

'Hé hé, dat duurde lang' zegt mijn vader zodra we binnenkomen. 'Ja een paar bediendes zaten in de weg.' Mompel ik als excuus. Hij knikt met een frons en we gaan weer zitten. We hebben het even over de statussen van de packs en daarna kondigt de jongen aan dat ze weer gaan. Ze staan op, maar ik blijf zitten, zodat mijn vader zo min mogelijk argwaan krijgt. Als die er nog niet is in ieder geval. De vreemde jongen loopt naar me toe en geeft me een hand. 'Ik ben de broer en ik weet het.' Fluistert hij snel. Ik knik en zie dan pas de gelijkenissen. Allebei een lichte huidskleur en wit haar. Het enigste verschil is dat de broer groene ogen heeft, en Menora lichte sproetjes.

POV Menora
Ik en Isaac lopen de grens van het territorium over als Isaac zijn mond opentrekt. 'En was het gezellig in de keuken?' Vraagt hij met een glimlach. Ik begin te blozen en kijk naar mijn voeten. 'I can't blame you, de aantrekkingskracht van een mate is als van geen ander.' Zegt hij met een glimlach. De rest van de wandeling zijn we stil. Niet ongemakkelijk stil, maar prettig stil.

Zodra ik thuis aankom loopt mijn moeder op ons af. In haar blik zie je dat ze het weet. 'Kom zo maar naar boven' sis ik. Ze knikt met een boze blik en loopt terug de woonkamer in. Ik zucht en loop naar boven. Ik laat mezelf vallen op mijn bed en pak mijn telefoon. (M is Menora en M is Mace)
M: hai
M: hey
M: ik heb je denk nogal wat uit te leggen of niet?
M: nogal.
M: maar niet via WhatsApp. 20:00, onze plek.
M: oké, ik zie je dan.
M: heb je nog steeds plekken?
M: ja. Geen idee hoe ze er zijn gekomen maar ze lijken niet weg te gaan.
M: vreemd. Tot straks babe <3
M: bye <3
Ik leg mijn telefoon weer weg en hoor mijn moeder de trap op lopen. 'Jij hebt een hoop uit te leggen, juffie.'
———————————
Wat denken jullie dat er gebeurt is? O.O
En hoe gaat ze dit alles uitleggen aan haar moeder?
Dat zien jullie pas in het volgende hoofdstuk hehe :)

Vote & comment <3