Pov Menora
Ik zit op mijn bed, te staren naar de klok. Hij komt om 12.00. De klok tikt de 09.23 aan. Ik gooi mijn benen over de rand van het bed en sta op. Ik wrijf door mijn nog slaperige ogen en zie dat er zwarte vegen op mijn hand zitten. 'Ik ben gisteren vast vergeten mijn mascara eraf te wassen.' 'You gotta get yo'self together gurl.' Hoor ik een al te bekende stem zeggen. 'I know...' zucht ik. 'Ik mis hem ook, maar wil je echt dat hij je zó ziet? Mascara overal en a mess?' Ik zucht voor de tweede keer als ik realiseer dat ze gelijk heeft. Ik loop richting de badkamer. Ik heb nog iets meer dan 2 uur. 'Let's make him crazy' zeg ik tegen Mena.Na een douche en een maskertje zie ik er al veel beter uit. Ik maak me een beetje op, en kam mijn haar. Ik loop naar mijn kast en staar ernaar. Er is echt maar een iemand die me hierbij kan helpen. 'Isaac!!!' Roep ik via de mindlink. 'Ja? Ik was al wakker. Wat is er?' Vraagt hij, maar de slaperigheid in zijn stem verraad hem. 'Fashion emergency.' Zeg ik, en binnen drie seconden staat hij naast me. 'Oké waarvoor is het? Oh, stom. Mace.' Ik knik en ga op bed zitten. Op dit soort momenten moet je hem niét storen.
Even later kijk ik in de spiegel. Normaal trek ik, met afkeer van mijn broer, gewoon een broek en trui aan. Nu zie ik mezelf in een mooi jurkje, met rode hakken eronder. Het jurkje staat me nog redelijk goed, al zeg ik het zelf. Het is een geel jurkje, een rustige, zomerse geel, geen neon of zo. De bovenkant is redelijk strak maar de onderkant valt wat wijder. De rug is open tot aan mijn onderrug, met een kruispatroon erdoor.
'Ga zitten' zegt Isaac, wijzend naar een stoel met mijn kam in zijn hand. 'Ik heb mijn haar al gekamd' mompel ik. Hij styled het in een hoge knot met twee losse plukjes. Het ziet er echt heel mooi uit. 'Finishing touch...' zegt Isaac terwijl hij een bordeauxrode kleur op mijn lippen smeert. 'Dankje, Isaac, dit had ik echt niet gekund zonder jou.' Zeg ik dankbaar. 'Altijd sis. Doe de ketting om die ik je gegeven heb!' Zegt hij terwijl hij naar zijn eigen kamer loopt.
'We zijn er bijna, Menora!' Hoor ik Hanna zeggen via de mindlink. Nog geen seconde later dringt een heerlijk zoete geur mijn neus binnen, een die ik maar al te goed herken. Ik doe nog snel even het bijen-kettinkje om dat ik van Isaac had gekregen en loop dan de trap af. Ik ga op de bank zitten en wacht ongeduldig tot ze dichtbij genoeg zijn dat ik de deur kan openen. Ik hoef niet een halfuur in de deuropening te staan, omdat ik te vroeg naar buiten kwam. Awkward.
Ik loop naar de deur en strijk mijn jurkje glad. Ik haal even diep adem en trek aan de deurhendel. Mace kijkt richting de deuropening. Hij scant mij van top tot teen met zijn ogen. Hij doet zijn mond open om iets te zeggen, maar sluit hem meteen weer. Zijn ogen veranderen meerdere keren per seconde van kleur, en ik begin te lachen.
Ik bedank Hanna hartelijk en draai me dan weer om naar Mace, die nog steeds verward kijkt. Ik loop naar hem toe en blijf vlak voor hem staan. Hij duwt zijn lippen op die van mij en legt zijn handen op mijn rug. Na een paar minuten laat hij me los. 'Je ziet er... ik bedoel... wauw.' Mompelt hij.
Ik glimlach zacht en pak zijn hand vast. We lopen samen richting het huis, dat gelukkig als enige achter de villa ligt, en dus redelijk afgelegen is. Isaac loopt de deuropening in richting ons. Ik zie aan zijn blik dat het niet de eerste keer is dat hij naar buiten liep en houd mijn lach nog net in.
Mace steekt meteen zijn hand uit, die Isaac ook meteen aanneemt. 'Mace'. 'Isaac. Fijn om je eindelijk écht te ontmoeten, en eh, sorry voor eerder.' Zegt Isaac. 'Geen probleem, het was nodig. Hoe komt het eigenlijk dat jij niet zo twijfelachtig bent om mij een hand te geven of te ontmoeten?' Vraagt Mace. 'Ik heb veel over je gehoord van Mn zusje hier. Ze is stapel volgens mij...' zegt Isaac. 'Gast!' Sis ik naar hem. Mace lacht en draait naar mij. 'Echt waar..? hmmm' mompelt hij. Dit kan niet goed zijn. Hij draait zich naar de deuropening en we lopen samen naar binnen. Vreemd. Geen opmerking?
Mijn moeder zit in de keuken en staat meteen op als wij aan komen lopen. 'Hallo Mace, fijn je weer te zien' zegt mijn moeder. 'Hetzelfde, mevrouw Howl.' Zegt Mace. 'Oh alsjeblieft, zeg maar Rosa' zegt mijn moeder meteen, waarop Mace antwoord met een knik. Dan valt er een stilte. Een redelijk ongemakkelijke stilte. 'Ik ga Mace even een rondleiding geven...' zeg ik, om de stilte te verbreken. Mijn moeder en Isaac knikken allebei.
En last but not least, mijn kamer. Zeg ik, voordat ik mijn deur openduw. Ik kijk rond mijn kamer, en Mace ook. Mijn bed, waar op dit moment een mint groen overtrek op zit, mijn witte kast in de hoek, het bureau/klaptafel in de andere hoek van de kamer... Ik ga op de rand van mijn bed zitten terwijl Mace even rondkijkt. Een paar seconden later ploft hij naast mij neer op het bed. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en zucht. 'Je bent gewoon hiér! Niet ergens in het bos, of in de schuur, maar echt hier.' Zeg ik met een blije zucht. Mace maakt een instemmend geluidje.
Hij draait zich naar mij toe en komt dichterbij. 'Maar je bent dus "stapel" op mij, hm?' Zegt hij met een quasi-verleidelijke stem. Ik besluit met hem mee te spelen. 'Dat ben ik ja... maar wat ga je eraan doen?' Zeg ik terwijl dichter naar hem toe ga, waarvoor onze neuzen elkaar nu bijna aanraken. Dit antwoord verwachtte hij niet, en ik zie een vlaag van verbaasdheid door zijn ogen flitsen.
Even later liggen we lachend op bed. Het lachen verstomd en ik leg mijn hoofd op zijn borstkas. 'Hoelang kan dit doorgaan?' Vraag ik. 'Er zal een dag komen dat we je moeten straffen, voor het overtreden van de wet.' Ga ik verder. Mace zucht. 'Ik weet het.' Hij pakt mijn hand vast en zegt: 'maar wij komen er wel uit.'
———————————
Hellow hellow
Lekker lang hoofdstukkie weer!
Maar er is een ding wat er nog moet/ging gebeuren, en dat bijna iedereen vergeten is... weten jullie wat het is?EN WE HEBBEN DE 200 READS GEHAALD!! WHOOP WHOOP! Dank jullie allemaal <3
Laat wat feedback achter als je wil (de andere soort feedback, niet het WOORD "feedback", Eagle_Warrior_06 xD)
X

JE LEEST
Two worlds apart ~ Dutch
Kurt AdamIk ben Menora. Ik ben 16 jaar oud en een weerwolf. Nou ja, ik word een weerwolf. Vroeger bestonden er honderden packs. In mijn tijd, bestaan er nog maar 2. Contact verboden, haat waarmee je opgroeit en zich in je gedachten vestigt, zonder dat je 100...