Pov Isaac
Ik loop de woonkamer in. Drie maanden zonder mijn zusje. Zonder haar enthousiaste "LASAGNE!!" terwijl ze de trap af dondert.Elke keer als ik wakker word, glimlach ik. Dan denk ik Menora te horen zingen beneden. Het duurt vaak een paar seconden voordat ik realiseer dat ik het me inbeeld en dat veranderd mijn humeur al snel.
Hoe zwaar deze afgelopen maanden ook waren, voor Mace waren ze nog veel zwaarder. De eerste maand is hij contant op zoek geweest, in zijn wolven-vorm. Hij werd bijna gek.
Toen ik hem eindelijk vond schreeuwde hij: "Menora! Menora! Mijn prinsesje! Ik heb je ananasijs!"
Daarna heeft hij een maand lang alle Alpha zaken overgnomen. Hij verdronk zichzelf erin. Hij scheerde zich niet meer, en was amper thuis.
Nadat ik voor de tweede keer had ingegrepen was hij weer compleet veranderd. Hij zit meestal op de bank, met een kop thee, voor zich uit te staren.
De wallen onder zijn ogen werden met de dag duidelijker en ik begon te merken dat hij gewicht verloor.
Elke keer als ik de kamer uitliep hoorde ik hem zachtjes huilen, en "Menora" fluisteren. Keer op keer.
Hij is al door ontelbaar veel bakken ananasijs heen gegaan. Hij leeft er zowat op. Ik snap niet helemaal waarom, maar elke keer sluit hij zijn ogen, en zie ik voor een flinter van een seconden zijn mondhoeken omhoog gaan. Die verdwijnt dan meteen weer, en zijn ogen stralen een soort schuldgevoel uit, alsof hij niet had moeten lachen. Alsof het niet mag.
Conclusie: hij was, en is, een wrak.
Ik loop langzaam de trap af. Mace zit op de bank, voor zich uit te staren.
'Hey Mace' mompel ik zacht. Ik ga naast hem zitten. Mace zucht.
'Ik houd t niet meer vol, Mace.' Fluistert hij bijna onhoorbaar. 'Ik voel me zo- zo- zo...' hij zocht even naar het juiste woord. 'Leeg' zei hij uiteindelijk.
'Ik kan me niet eens voorstellen hoe het voelt, als ik alleen maar denk aan zonder Blaine zijn, mijn mate-' Mace kreunt zacht bij het horen van dat woord. 'Sorry' mompel ik schuldig.
'Maar je moet iets hieraan veranderen, Mace' mompel ik, de derde interventie startend. 'Ik weet het, maar ik kan het gewoon niet. Ik heb er de energie niet voor.' Fluistert hij.
Ik knik, wetend dat ik het hier even bij moet laten. 'We vinden haar wel.' Mompel ik nog, voordat ik opsta.
~~
Niet veel later loop ik het huis uit, onderweg naar de villa, voor Alpha-zaken.
~~
Ik kijk op de klok.'19.40'
Ik zucht en pak mijn spullen in. 'Het is wel genoeg voor vandaag.' Zeg ik tegen Jasper, en ik leg mijn hand op zijn schouder. Hij begint ook zijn spullen in te pakken en ik loop de deur uit, richting huis.
~~
Ik sta vooraan onze voortuin, als ik binnen een glas hard op de grond hoor vallen. Ik begin bezorgd te rennen, en open snel de deur.Wat ik daar aantref is een ravage.
Mace zit op de vloer, tegen de vloer, met een veel te vol glas whiskey.
Zijn neus en ogen zijn rood en de hele kamer ruikt naar alcohol. Ik zie een kapotte fles tequila op de grond liggen.
'Mace...' fluister ik zachtjes.
Hij neemt nog een paar grote slokken. "Isaaaaaccc!" Roept hij stomdronken. Hij probeert op te staan, maar verliest meteen zijn evenwicht.
Blaine komt ook binnen en zijn mond hangt al gauw open. "We moeten hem helpen Isaac." Mompelt hij zachtjes. "I know. Kom, we brengen hem naar bed."
We lopen naar hem toe en pakken hem op bij zijn schouders. Hij klopt ons hardhandig op onze ruggen. "Maaatjeeesss" roept hij. "Kom Mace, we gaan naar bed."
We tillen hem naar boven. "Oh. Crap" mompelt hij ineens, en dan rent hij de badkamer in. Hij kotst alles eruit, en begint dan te huilen. "Menora zat ook zo, voordat ze wist dat ze zwanger was!" Huilt hij. Ik sus hem. "Kom Mace, we gaan naar bed." Hij knikt en ik en Blaine sleuren hem in zijn kamer. Hij valt vrijwel meteen in slaap.
Ik en Blaine zitten beneden aan de thee. "Hij verliest het, babe" zegt Blaine tegen mij."we moeten haar vinden, anders komt hij nooit meer terug." Mompel ik. Blaine knikt.
Hij slaat zijn arm om me heen en ik word meteen wat rustiger.
"We moeten haar vinden. Het moet. Als we haar terugvinden en Mace is weg, verliezen we Menora nog een keer."
————————————
Hai hai,
Ik heb niet echt iets te zeggen tbh xDLaat een reactie achter als je wil!
X
JE LEEST
Two worlds apart ~ Dutch
Hombres LoboIk ben Menora. Ik ben 16 jaar oud en een weerwolf. Nou ja, ik word een weerwolf. Vroeger bestonden er honderden packs. In mijn tijd, bestaan er nog maar 2. Contact verboden, haat waarmee je opgroeit en zich in je gedachten vestigt, zonder dat je 100...