Two worlds apart ~ Dutch

#29

Pov Menora
Ik sluit mijn ogen. Dit is alles wat ik kan doen. Alles hangt nu van Mace af. Ik zucht. Ik voel golven van hoop en woede door de bond komen. Ik leg mijn hand op mijn buik en hoop dat de baby oké is.

Ineens stormen Jip en Janneke binnen. Hun ogen vallen op mijn opengekrabde arm en ze zuchten. 'Onze baas gaat ons vermoorden' 'yep' 'laten we dan in ieder geval ervan genieten' ze kijken elkaar grijnzend aan en lopen op mij af.

Sorry Mace.

Sorry mama.

Sorry kindje.

Sorry dat je nog nooit de wereld hebt kunnen zien.

Sorry dat je nog geen naam hebt.

Tot zo papa.

Pov Mace
Woede overspoeld me en ik storm achter Thomas aan, die pas geleden dit huis verliet. Die verrader. Isaac stormt ook achter mij aan en Sam volgt. Ik grom luid en shift voordat ik het door heb. Mijn wolf neemt alles over. Ik volg Thomas' geur.

Na een tijdje rennen zie ik een hutje verschijnen in de verte. Hoe hebben we dit niet eerder kunnen zien? Pijnscheuten schieten al minutenlang door mijn lichaam, heftiger dan normaal. Net als ik de deur wil opentrappen voel ik de connectie tussen mij en Menora verslappen.

Ik huil zo hard als ik kan en ik storm op Thomas af. Nog voordat hij om kan kijken scheur ik zijn keel open, en word zijn lichaam levenloos. Ik loop verder en zie een ijzeren deur. Als ik hem open trek zie ik een tweeling met knuppels en vuisten op een klein lichaam inslaan. Ik trek ze allebei van haar af en smijt ze tegen een muur aan. Isaac en Sam slepen ze mee naar buiten. Ik verander terug en check haar hartslag.

Niets.

Ik check nog een keer.

Niets.

Ik schreeuw en til haar op. Na deze vier maanden weegt ze vrijwel niets en haar hele lichaam is bond en blauw. Ik ren naar buiten, richting het ziekenhuis van de pack.

Eenmaal daar wachten ze ons al op. Ze pakken Menora van mij over, en nemen haar mee.

Het lijkt wel uren te duren. Elke keer als een dokter langs loopt sta ik op, en elke keer weten ze nog niks te vertellen. Isaac staart levenloos voor zich uit en Sam probeert mij rustig te houden.

De deuren vliegen open en Blaine komt tevoorschijn. Isaac staat op en ze vliegen elkaar om de hals. Ik word bijna misselijk van het tafereel voor me, en het idee dat ik dat nooit meer met Menora zal hebben.

Nog een paar uur later weten we nog niks. Ik sta op en loop naar de balie. 'Wat weet u over de Luna?' Vraag ik. Ze kijkt me aan. 'Nog niks, alpha, maar-' 'HET BOEIT ME NIET DAT JIJ NIKS WEET, IK MOET GEWOON WETEN OF ZE LEEFT. OF ONZE BABY LEEFT!' Schreeuw ik zo luid als ik kan. Bij het woord baby kijkt iedereen in de wachtruimte op. Ik sla met mijn vuist op de granieten balie en voel een paar botjes breken. 'F*ck!' Schreeuw ik. Een verpleegster weet me genoeg te kalmeren om mijn hand te verzorgen. Even later zit ik weer in de wachtruimte, en begint het wachten weer opnieuw.

Een dokter loopt door de deur en loopt op ons af. We staan allemaal op en kijken hem vol verwachting aan. 'De Luna is in een coma. Wij hebben alles eraan gedaan om haar stabiel te krijgen. Het is nu aan haar of ze eruit kan komen.' Zegt hij. Ik zucht. 'Mag ik haar zien?' Vraag ik. 'Één persoon tegelijk, alstublieft.' Zegt de dokter. Isaac knikt en ik loop achter de dokter aan.

Er zijn geen woorden voor wat ik zie. Mijn Menora, mijn mooie mate. Haar normaliter roze wangen zijn grijs en ingevallen. Haar ogen zijn gesloten en liggen diep in haar kassen. Haar hele huid ziet er grauw en levenloos uit, en ze lijkt wel een hoop botten met een laagje vel erover. Behalve haar buik. Het steekt niet ver genoeg uit als het zou moeten, maar het is er nog. 'Hoe zit het met de baby?' Vraag ik aan de dokter.

'De baby zelf is stabiel. Maar als ze in coma ligt kunnen we hem er niet uit halen.' Zegt hij. 'Hem?' Fluister ik. 'Ja, alpha. De baby is een jongetje.'
————————
Hai hai.
BEDANKT VOOR DE DUIZEND READS. HOLY COW. HOE DAN????
dankjulliewel 🥺
Sorry voor het lange niet uploaden.
Ik ben heeeell misschien met een nieuw boek bezig, Engels dit keer :)

Ik zal proberen om dit boek weer iets sneller te uploaden.

Laat een reactie achter als je wil :)
X