Two worlds apart ~ Dutch

#5

POV Rosa (aka de moeder van Menora)
Ik kan het niet geloven. Mijn kleine meisje heeft haar mate gevonden, maar het is een ferno. Waarom kon het niet gewoon de Mario zijn van drie straten verderop? Ik zie een traan ontsnappen uit Menora's oog. 'Sorry mama' brengt ze zachtjes uit. 'Jij kan er niks aan doen schatje. Het komt wel goed' zeg ik, en ik lieg niet. Hoe dan ook, dit komt wel goed. Ik vind het misschien niet leuk, maar ik zal het maar moeten accepteren. Alles om mijn kleine meisje blij te maken. 'Mace...' hoor ik Menora zeggen en de ferno kijkt haar aan. Menora steekt haar hand omhoog die hij meteen vastpakt. Hij maakt sussende geluidjes en geeft kleine kusjes op haar hand. Met zijn andere hand streelt hij door haar haar. 'Probeer haar af te leiden.' Zeg ik. 'Dat werkte bij mij altijd' Mace knikt, maar wat hij ook zegt, het helpt niks. Hij zucht en kijkt van mij naar Menora. Hij buigt zich naar haar toe en geeft haar een kus. Net als ik het wil stoppen hoor ik Menora zuchten en haar ademhaling rustiger worden. Mace geeft haar nog een kus op haar voorhoofd en komt dan omhoog. Hij kijkt naar mij en zijn lippen vormen het woord sorry. Hij lijkt anders dan alle andere ferno's. minder... meedogenloos. Ik hoor een bot kraken en Mace en ik kijken elkaar meteen aan. Hij staat op, waarna Menora meteen naar zijn hand grijpt. 'Sorry babe, dit moet je alleen doen.' Zegt hij. 'Neem haar maar mee naar buiten' zeg ik. Hij tilt haar bride-style op en eenmaal buiten legt hij haar voorzichtig neer op het gras. Hij gaat naast me staan. 'Zolang dat maar de laatste keer is dat je haar zo optilt voor de komende jaren, is het goed' sis ik met een lachje erachteraan. 'Hij glimlacht nerveus. 'Hey Menora, nu ga je echt veranderen. Probeer te denken aan iets wat je blij maakt, dat helpt altijd' roep ik naar haar. Ze knikt en draait haar hoofd onze kant op. Ze kijkt Mace aan en sluit vervolgens haar ogen weer. 'Ze denkt aan jou. Ze geeft duidelijk veel om je' mompel ik en ik zie een glimlach op Mace zijn gezicht. 'En ik ook om haar' zegt hij snel. We horen botten kraken en ongeveer vijf verschrikkelijke minuten later staat daar de mooiste wolf die ik ooit heb gezien. Mijn mooie dochter.

POV Menora
Ik sluit mijn ogen voor een laatste keer en voel dat ik op vier poten sta. Ik ruik alles en hoor iedereen om me heen. Van het eekhoorntje achter mij in de boom tot mijn moeder die zegt: 'Ze denkt aan jou. Ze geeft duidelijk veel om je' en daarna Mace die zegt: ''En ik ook om haar' ik wil net richting Mace lopen als ik een stem hoor. Hallo? Halloooooo? Jezus zelfs een telefoon in een tunnel heeft meer verbinding! Ik lach. 'Hallo? Wie is dit?' Vraag ik. Je wolf, Mena? Sow jij bent sloom van begrip. zegt de stem. Dat bedoel ik natuurlijk niet beledigend hè... vervolgd ze 'nee snap ik. Ik vind je nou al leuk Mena. Ik denk dat we wel met elkaar op kunnen gaan schieten.' Antwoord ik. Dat zal wel moeten, anders worden het nog vele, lange jaren samen. Ik lach om haar opmerking. Ik schrik van Mace die voor me staat. 'Hey beautiful' hoor ik via de mindlink. 'Hey gorgeous' antwoord ik. Ik zie hem lachen en verander weer terug. Ik houd mijn kleding aan omdat ik een blue eye ben, gelukkig. Ik loop naar mijn moeder en geef haar een knuffel. 'Thanks mam.' Zeg ik. We lopen naar binnen en gaan met zijn drieën aan het kleine tafeltje in het schuurtje zitten.
——————————
Dusss... Menora heeft haar wolf, Mena.
Wat is er trouwens weinig drama in het hoofdstuk? Hmmmm... misschien moet het volgende hoofdstuk daar maar iets aan veranderen hehehehe

Vote & comment <3