Two worlds apart ~ Dutch

#4

Ik open langzaam mijn ogen en zie dat de zon veel lager staat dan dat ik me kan herinneren. 'Alweer?' Mompel ik tegen mezelf. Ik kom voorzichtig overeind en kijk naar Mace. Hij ziet er vredig uit. Hij opent zijn ogen. 'Ik wilde je niet wakker maken, sorry' zei ik. 'Maakt niet uit babe, ik wil wel elke dag naast jouw wakker worden.' Antwoord hij. 'Ik ook, maar dan moeten we het toch echt eerst aan mijn moeder vertellen.' Zucht ik. 'Kom op, jij kan het wel. Je weet dat je moeder je steunt dus het komt wel goed. Wat is het ergste wat er kan gebeuren?' Ik glimlach. 'Dat ze me opsluit en dat ik jou nooit meer zie' hij bijt op zijn lip. 'Hmmm. Ja oké, dat zou best erg zijn.' Zegt hij met een grote glimlach. Hij duwt me op het gras zodat ik onder hem lig. Er hangen wat grassprietjes in zijn haar en ik begin te lachen. Hij kijkt me aan met een frons. 'In... je ha... gras... haar' gier ik uit. Zijn frons verminderd en een grote lach verschijnt op zijn gezicht. 'Dus dat is grappig hè?' Ik knik, terwijl ik nog steeds geen woord uit kan brengen. 'Oké dan...' hij grijpt wat grassprieten en woelt ermee door mijn haar. Ik probeer een bedroefd gezicht te trekken, maar door het lachen lijk ik meer op een psychopaat met stemmingswisselingen. Het lachen verminderd en we kijken elkaar diep in de ogen. Hij ligt wel heel dichtbij... Zijn ogen schieten van mijn ogen naar mijn lippen en terug. Ik knik zachtjes en nog geen seconde later voel ik zijn lippen op de mijne. Tintelingen schieten door mijn hele lichaam. Ik sla mijn armen om zijn nek en ga met mijn handen door zijn haar. Na een tijdje hebben we echt geen lucht meer en trekken we terug. 'Voelt het altijd zo?' Vraag ik. 'Nooit' antwoord hij. Ik trek hem weer in een zoen.

Rillingen nemen het over van de tintelingen en ik voel meerdere spieren strak staan. Ik kreun van de pijn en Mace schiet omhoog, bang dat hij me pijn heeft gedaan. 'Wat is er?' Vraagt hij bezorgt. Ik klem mijn kiezen op elkaar en knijp mijn ogen dicht. 'Shit!' Roept hij. Ik zie hem in paniek schieten. 'Mijn moeder' breng ik zacht uit. 'Schilderen in schuurtje... rand van territorium... veilig' weet ik nog uit te brengen voordat mijn beeld te troebel word en de pijn ondraaglijk. Mace tilt me bride-style op en ik kreun van de pijn. 'Sorry schat...' zegt hij bezorgd. Ik weet dat hij zich machteloos voelt. Hij begint te rennen. Elke voetstap voelt als een schok door mijn lichaam. Het duurt niet lang totdat we bij een schuurtje aankomen. Ik knik als bevestiging dat dit het is en dan word alles zwart.

POV Mace
Als we aankomen hoor ik een kwast vallen en een deur kraken. Voor mij staat een vrouw rond de veertig. Ze lijkt als twee druppels water op Menora. Ze kijkt me woedend aan, maar dan ziet ze haar dochter in mijn armen. 'Wat heb je met haar gedaan?!' Snauwt ze. 'Ze is aan het veranderen!' Roep ik geïrriteerd. Haar blik verzacht kort maar dan wend ze zich naar mij. 'Kom hier!' Ze leid me naar binnen en maakt in enkele secondes een tafel leeg en gebaart me om haar neer te leggen. 'Eruit.' Zegt ze kort. 'Maar...' 'ik zei: eruit!' Riep ze. 'Nee...' zegt Menora zacht. 'Waarom niet Menora? Hij is een ferno!' Zegt de vrouw. 'Maar ook mijn...' Menora zucht. 'Maar ook mijn mate...'
————————————
*leest een boek op Wattpad*
*gaat naar haar eigen boek*
*ZIET DAT WE NU AL 7e STAAN IN CATEGORIE VERHAAL*
Wait what???
Oke ik weet dat 'verhaal' een niet heel vaak voorkomend iets is, BUT STILL.
Holy smokes.
Thanks gurls and guys
Love you all

Vote & comment <3