YİNE SEVEBİLİR MİYİM?

1.BÖLÜM

Bu kitabı okudugun için sağol da azcık da yorum yap be kanka. Oylamayı da unutma sana zahmet..
İyi okumalar.

----------

Eylem'den

Uçağa bindim yaklaşık iki saat sonra ablamın kapısını çalıcaktım.Haber vermemiştim. Annemi de sıkıca tembihlemiştim.Yola çıkmadan önce de anneme aratıp evde olup,olmadığıyla ilgili ağzını aratmıştım. Midem bulanmaya başlayınca hemen kulaklığımı takıp,müzik açtım.Yolculuk sırasında hep midem bulanırdı zaten. Ama müzik dinleyince sanki sihirli bir şekilde mide bulantım geçerdi. Gözlerimi kapattım ve kendimi çalan şarkıya teslim ettim.

Kapının önündeydim. Zile bastım içerden;

"dee dimm"

Diye ses gelince gülümsedim. Kapı açıldı ilk beni görünce durdu, sonra gözlerini kocaman açarak;

"Haaa, Tezeemm"

Diye bağırıp,kucağıma atladı ve sıkıca sarıldık. Yeğenim üç yaşında Ali isminde, konuşurken bile iki yanağında cok güzel gamzeleri çıkan yakışıklı bir çocuktu.
Ablam kapıda göründü.

"Emine sen migeldin?"

Beni görünce elindeki tabakları kenara koyup hızla yanıma gelip bana sarıldı.

Ablam...
Kendimden çok değer verdiğim tek insan. Ondan kaçıp yine ona sığındığım tek insan.
Elimden tutup beni içeriye doğru çekti. Valizime bakıp,gülümsedi.

"Fazla kalınacak galiba?"

Bende gülümsedim.

"Belki."

"Ne kadar belki?"

"Ömrümün geri kalanı kadardır belki."

Güldü. Bir şey aklına gelmişçesine bana bakıp,

"Benimle?"

Gözümü kaçırarak,

"Aslında ayrı."

Beni salona itip,

"Saçmalama be! Geç otur içerde geliyorum hemen."

"-Tamam."

Salona girip kendimi tekli koltuğa doğru attım. Yaklaşık altı aydır doğru dürüst ne uyumuştum ne de yemek yemiştim. Bu yüzden bâya kilo vermiştim. Ve gözlerimin altı morarmıştı. Ablam iceriye girip beni baştan aşağı süzdü.

"Ne olmuş sana böyle? Ne hâle gelmişsin? Her anneyle konuştuğumuzda durumunu soruyorum. Bana iyi olduğunu söyleyip duruyo. Bu şekilde mi iyisin?"

"Ablaa"

(Bunaldığım için sözünü kesmiştim. Kesmesem biliyorum ki daha da darlardı)

"Bi sakin olur musun? Birazcık yorgunum sadece ondan."

"Kızım ne yorgunluğu bu böyle koşarak mı geldin buraya?"

"Uçakla."

"Bir de uçakla diyo. Kızım bu şimdi olan bir şey değil sen resmen çökmüşsün. Hemen birşeyler hazırlayayım da ye."

"Abla lütfen canım birşey istemiyo."

"Kuzum bişey yapmiycam ki zaten."

"Hiç birşey..."

"Sus bakiyim. Benim evimdesin ve benim kurallarım altındasın. Bana karşı gelemezsin."

Zaten sinirli olduğumdan tam lafa girecekken, Ali lafa girip Ablamın sözünü onaylarcasına,