Bir kadın...
Bir psikopatın kendisine karşı olan takıntısından kaçıp, başka bir psikopata aşık olan...
Bir adam...
Kimseye güvenmeyen, sevdiği herkesi kaybetmiş, artık kimseyi sevmeyeceğine dair kendine söz vermiş fakat her şey onu görünce değişmiş...
Odama geçip kendimi yatağıma bıraktım. Telefonumdan mesaj sesi gelince telefonumu alıp, mesaja girdim. Bilinmeyen bir numaradan gelmişti. Mesajı görür görmez telefon elimden düşü verdi. Hayır ya olamaz tam her şey yolunda giderken olamaz!
Bilinmeyen numara...
Buldum seni miniğim az kaldı geliyorum...
Yazar'dan
Eylem yataktan bir hışımla kalktı. Öyle kötü hissediyordu ki kendini sanki nefesi boğazına düğümlenmişti. Nefes almakta zorlanıyordu. O dışardan çok güçlü görünse de aslında içi harabelerle doluydu. Kimse fark etmese de yıkık döküktü...
"Ne yapacağım şimdi ben?"
Diye içli içli düşünmeye başladı. Gercekten ne yapabilirdi ki? Eğer Eylem'i bulmuşsa bu Efsun'u da bulduğu manasına geliyordu. Ve o psikopat Efsunu öldü sanırken kanlı canlı karşısında görürse ne yapar bunu hiç bilmiyordu. Belki de Onur'lara soylemenin zamanı gelmişir diye düşündü. Tam yatağa girecekken telefonuna gelen yeni bir mesaj sesiyle ürkekce telefona yaklaştı. Telefonu düştüğü yerden alıp, gönderen kişiye baktı.
"Bora"
İsmini görünce içine bir rahatlama doldu. Mesajı açtı,
"Dışardayım hemen gel"
Eylem'den
Üstüme baktım,
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gayet normaldi zaten bir yere de gittiğim yoktu. Hemen aşağıya inip, gelecektim. Telefonumu cebime koyup, terliklerimi ayağımdan çıkarıp, beyaz spor ayakkabılarımı giydim ve dışarı çıktım. Yine o çok sevdiğim arabadına yaslanmış fazla cool bir şekilde telefonda biriyle konuşuyordu. Kapıyı kapatıp, Bora'ya doğru ilerledim. Beni fark edince,
"Tamam Reş sen takipte kal."
Diyerek tepefonu kapattı. Bana döğru gelip, sıkıca sarıldı. Bende ellerimi boynuna sardım. Bir müddet öyle durduktan donra biraz geri çekildim. Elleri hâla belimi sarıyordu.
"Bu saatte buraya gelmeni neye borcluyuz Bora bey?"
Hafif gülümsedi.
"Sana."
Kocaman gülümseyip, yanağına öpücük kondurdum.
"Eee hadi ama gerçekten neden gelmiştin?"
"Seni almaya."
Anlamaz gözlerle Bora'ya bakıyordum.
"Nasıl yani?"
"Yanisi şu Murat piçi seni bulmuş yerini biliyor ablanı burada bulamaz o zaten korumalarımın gözetiminde. Ama seni bırakamam güvenemem."
