Bir kadın...
Bir psikopatın kendisine karşı olan takıntısından kaçıp, başka bir psikopata aşık olan...
Bir adam...
Kimseye güvenmeyen, sevdiği herkesi kaybetmiş, artık kimseyi sevmeyeceğine dair kendine söz vermiş fakat her şey onu görünce değişmiş...
Nerdeyse 10 gün olmuştu, tatilden döneli. Herkes evine dönmüştü ve eski düzene uyum sağlanmıştı. Bu süre zarfında Eylem, Bora'nın yanında asistanı olarak işe başlamıştı. Bora onu çok yormamakla beraber odasında ki masasının yanına masa koydurtmuş ve Eylem'i de odasına almıştı. Eylem de bu durumdan şikayetçi değildi. Sürekli beraberlerdi. Ama bazen Bora'nın, Labirent'de işi oluyordu ve Eylem'i erkenden eve götürüp, mekâna geçiyordu. Bu gün de aynı şekilde işi çıkmıştı. Ve beraber eve doğru yola çıkmışlardı. Bora, evin önünde durunca Eylem, ona doğru uzanıp yanağını öpüp arabadan indi. Kafasını camdan içeriye uzatıp,
"Geç kalma."
Diyerek eve yöneldi. Kapıda ki görevliler başlarıyla Eylem'e selam veriyordu Eylem de gülümseyerek eve girdi ve çantasını kapının yanına koyup salona yöneldi. Işığı açınca gördüğü görüntü gülümsemesine sebep oldu. Kıvanç ve Zeynep kanepe de uyuyorlardı ve çok tatlı görünüyorlardı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Onları uyandırmamak adına sessizce odasına çıktı. Önce güzelce bir duş alıp, sonra kendine kahve yapmak için mutfağa indi. Kahvesini yapıp odasında ki terasa çıktı. Bi müddet ayakta durup, kahvesini yudumladı. Ablasını düşünüyordu... Balayından döndükleri gün ayaküstü kapıda görüşüp eve dönmüşlerdi ve o günden beri sadece 2-3 kere telefonla konuşmuşlardı. Aramak istiyordu ama ablasını da düşündüğünden aramadı.
Evlerinin hemen karşılarında bir inşaat vardı. Yeni bir ev yapılıyordu. Ve şu an sanki o inşaatın teras bölümünde kapşonlu bir adam sigara içerek kendisine bakıyor gibi hissediyordu. Zaten simsiyah giyindiginden sigaranın ateşi olmasa fark edilmeyecekti bile. Eylem biraz daha dikkatli baktı ama orada biri yoktu. 'Herhalde yanlış gördüm' diye düşünerek içeriye girdi.
---------------
Bora labirent yolu olan orman yoluna girmişti. Yolun ortasına geldiği zaman iki araba önünü kesti ve ateş sesleri yükseldi... Bora direk arabayı çevirip, silahını topidodan alıp, arabadan indi. Arabanın kapısını açıp aşağıya indi ve karşılık vermeye başladı. Yaklaşık 10dk. Ateş sesleri devam etti ve sonunda sessizlik hakim oldu. Kimseyi öldürmemişti, hepsi yaralamaya çalışmıştı. Zaten toplam 6 kişiydiler. Bora hepsinin iniltisini duyuyordu. Arabanın delik teşik olmuş kapısını kapatıp, onlara doğru ilerledi. 1 kişi hariç digerlerinin hepsi yaralıydı. O adam Bora'yı karşısında görünce hemen silahına yönlendi ama Bora ondan önce davranıp, eline sıktı. Adam inleyerek kendini yere attı. Ve ardından yalvarmaya başladı...
"Abi yalvarırım öldürme bizi. Biz emir kuluyuz vallahi bir daha karşına çıkmayacağız yalvarırım bırak bizi lütfen abi biz ister miyiz senin karşında durmayı?"
Araba seslerinin gelmesiyle bora bakışlarını o yöne çevirdi. Arabalar hemen Bora'nın önünde durdu ilk arabadan Sait ve Faik abiler indi. Diger arabadan Reşat ve iki adamı daha diğer arabadan da Erdal ve Serdar indiler. Sait ve Faik direk Bora'nın yanına gittiler.
