YİNE SEVEBİLİR MİYİM?

16.BÖLÜM

İyi Okumalar.

Bora'dan

Cafe'den çıktıktan sonra Eylem ablasını görmek istedi. Onu ablasına bırakıp, akşam alacağımı söyledim ve mekana gitmek için yola çıktım. Yolda giderken telefonum çaldı ekrana bakınca Halit Amca'nin aradığını gördüm. Uzun zamandır yanına uğramadığım için bir ton laf sayacaktı kesin. Telefonu açtım,

"Alo?"

"Aloo hayırsız."

"Saol iyiyim Halit Amca sen nasılsın?"

"Ulan kaç zaman oldu yanıma uğramıyosun bir de hâl hatır sormamı mı bekliyosun?"

"Ne desen haklısın ama bi işle meşguldum."

"Neymiş o iş?"

"Valla Halit Amca telefonda anlatılacak gibi değil."

"Araban altında değilmi atla gel ve anlat."

Sırıtıp,

"E peki çay varmı geliyorum."

"Çay hep var oğlum."

"10 dakikaya oradayım."

"Soğutma."

Gülümseyip telefonu kapattım. 10 dakika olmadan yanına varmıştım. Her zaman ki gibi evinin önümde ki bahçede oturmuş çay içiyordu. Gidip önüne oturdum.

"Selamun aleyküm."

"Aleyküm selam. Şükür kavuşturana."

Diyip, çayımı doldurdu.

"Şeker?"

"Amca bi alışamadın bunca yıldır şekersiz içiyorum."

"Ne bileyim ben belki şekere başlamışsındır dedim."

Diyip güldü.

"Anlat bakalım noldu da ortalıklardan kayboldun?"

Gözümün önüne direk Eylem geldi...
Halit Amca şaşkınca yüzüme bakıp,

"Yok artık. Ulan aşık mı oldun yoksa sen?"

"Aşk basit bir kelime."

"Vay vay vayy."

Sadece gülümsedim.

"Kimmiş bu kız nasıl tanıdın anlat bakalım."

"Şöyle ki daha bir kaç aydır tanıyorum. Ben bir kadına yardım etmiştim hatırlıyor musun?"

"Oğlum ben hangi birini hatırlayayım."

"Efsun diye bir kadındı."

"Heee şu şerefsiz Murat'ın karısı."

"Evet o işte onun kardeşi Eylem."

"Sen onu nerden buldun?"

"Aslına bakarsan o beni buldu."

"Anlat hele."

"İste bu Murat piçi Eylem'e sarmış Efsun gidince. Eylem'de ablasının yanına kaçmış. Murat , Eylemin yerini öğrenmiş onu almaya geliyormuş. Aramızda bir casus var Eylem'in benimle birlikte olduğunu o ibneye ötmüş. Bu piçe Eylem'in numarasını vermiş. Murat hâla Efsun'u öldü diye biliyor. Allah'a şükür."

"Eylem seni seviyor mu?"

"Seviyor."

"Nasıl bu kadar eminsin."

"Eğer beni sevmese ablasını bırakıp benimle yaşamayı kabul etmezdi."

Onaylarcasına başını salladı.

"Yani anlayacağın onu çok seviyorum onu ondan başka herşeyi yok sayacak kadar çok seviyorum."

"Düşmanlarını bile mi?"

"Düşmanlarımı bile."

"Aşıksın yani?"

"Bunu asla basit bir aşkla nitelendiremem. Ne ben aşık olacak kadar normalim ne de o aşık olanacak kadar basit..."

Halit gülümsedi.

"Peki bu duyguyu ne diye adlandırıyorsun evlat?"

"Bu duygunun bir adı yok. Eşsiz bir şey.
Yani senin anlayacağın,
Eylem kendini bir mafyanın kalbine esir etti...

Gülümsedi, gülümsedim.

"En yakın zamanda benimle tanıştır."

"Başındaki beladan onu kurtarır kurtarmaz yanına gelicez."

"Kapım her zaman açık."

"Biliyorum."

Telefonum çaldı arayana bakınca Onur olduğunu gördüm.

"Kusura bakma açmam lazım."

"Aç oğlum."

Telefonu açtım,

"Efendim Onur?"

"Abi öneli birşey var."

"Ne oldu koçum?"

" Abi Murat şehre giriş yaptı"

"Nerde kalacağını öğrenin"

"Peki abi ama Eylem?."

"Ne olmuş Eylem'e?"

"Murat ona ulaşırsa"

"Ulaşamaz!"

"Emin misin abi onu yanından almak isterse işler karışır."

"Onu bu akşam halledicem koçum Eylem'i mafyalara tanıtıcam. Benim olduğunu bilirlerse nerde olursa olsun onu bana getireceklerdir."

"Peki abi ama düşmanların?"

"Onlar bi bok yapamaz düşmanımız olduğu kadar dostlarımız da var."

"Emrindeyiz abi"

Bölüm sonu.