KARAMEL

2.BÖLÜM |SERZENİŞ|

Bölüm Şarkısı: Sezen Aksu- Ne Yapayım Şimdi Ben?
•
Oysa ne çok ağladım ben, bir damla yaş dökmeden.
~Özdemir Asaf

PARİS/FRANSA
Doğa ÖZTÜRK

Kucağıma cips tabağnı alıp koltuğa yarı yatar pozisyonda oturdum. Bir tane cipsi ağzıma atıp usulca yerken dikkatle televizyon izleyen ve dip dibe oturan kızlarımı süzdüm. Cezalarından gayet memnun olduklarını söylemelerine rağmen birbirlerinin kucağına çıkacak kadar yakın oturmaları ve her an birbirlerine dokunma ihtiyacı hissetmeleri bunun aksi olduğunu gösterir gibiydi ve çok sevilesiydi, tüm bunları farkında olmadan yaptıklarına emindim.

Onlar ikizdi; birlikte büyümüşler, her şeyi beraber tatmış ve yaşamışlardı. Anlaşamıyor oldukları ortadaydı ama birbirlerinden iyi arkadaşları olamayacaklarını da biliyordum, sadece onlar bunun farkında değillerdi, aslında benim de istediğim bir bakıma bunu fark etmelerini sağlamaktı. Birbirlerinin değerini anlamak zorundalardı, her dakika kavga ederek birbirlerini kırmalarını istemiyordum.

"Kızlar?" diye seslendim.

Gözlerini dikkatle izledikleri animasyon filminden zorlukla ayırıp bana çevirdiler. "Ne oldu anne?" diye aynı anda sordular.

"Ne yapıyorsunuz siz?"

Lina eliyle televizyonu işaret ederken Lila, "Film izliyoruz, görmüyor musun annesi?" dedi.

Başımı olumsuz anlamda salladım. "Görüyorum ama ne kadar yakın olduğunuzu da görebiliyorum, ayrılın." İşaret parmağımla ayrılmalarını işaret ettim.

İlk önce anlamadıklarını belirtmek ister gibi başlarını salladılar.

"Ayrılın," diye tekrar ettiğimde, Lina'dan "Neden ki?" Sorusu geldi.

Masumca sorması içimi kıpır kıpır etti. Elimi uzatıp, "Buraya gel," diyerek yanıma gelmesini istedim. "Bir hafta boyunca ayrı kalacaksınız diye ceza vermiştim diye hatırlıyorum. Hatta ve hatta siz de buna ayılıp bayılmıştınız, yanlış mıyım kızlar?"

Lila beni onaylarken Lina, "Biz tamamen unutmuştuk," dedi dudak büzerek. Oturduğu yerden kalkıp küçük adımlarla bana doğru yaklaştı.

Cips kasesini Lina'nın eline verip küçük narin bedenini kollarımın arasına aldım. Üzerime uzandı. Yüzüme gelen saçlarını kenarı çektim. Lila'nın da ayağa kalktığını göz ucuyla gördüğümde sessizce ne yapacağını bekledim. Ayaklarımı kenarı itip ayak ucuma uzandı. Ona baktığımı fark ettiğinde sütlü kahve gözlerini açarak, "Lina'dan ayrı kalacağımı söyledin anne, senden değil hem ona da çok yakın değilim," dedi ve gözlerini kısarak kardeşine bakmaya başladı. "Ayrıca senden sonra ben annemin yanına yatacağım, bunu bil de sonradan sorun çıkartma."

Lina dil çıkarttı. "Çok beklersin, ben buradan kalkmayacağım. Sen orada yatmaya devam edebilirsin."

"Hayal kurmaya devam et sen."

"Gerçeklerle hayali karıştırmayacak kadar büyüğüm cicim ama fark ettim ki aynı şey senin için geçerli değil."

Kaşlarımı çattım. Lina'nın kıkırtıları Lila'yı sinir ediyordu, bu ise yüzünde oluşan hoşnutsuz ifadeden belli oluyordu.