KARAMEL

6.BÖLÜM |NAVİRAŞK|

Bölüm Şarkısı: Sezen Aksu- Tutuklu
•
Döndüm arkamı sana, sen sırtımdan vurmayı seversin, yüzüm ağır gelmesin.
~Atilla İlhan

İSTANBUL/TÜRKİYE
Derin KARALI

"Düşünceli görünüyorsun?"

Parmaklarımı saçlarımın arasına geçirip karıştırdım. Yüreğimde bir ağırlık vardı, göğsümün ortasındaki zelzele nefes almamı güçleştiriyordu. Zihnim karmakarışıktı; ne düşüneceğimi, ne düşünmem gerektiğini bilmiyordum. Sorumluluklarım, sorumluluklarımın getirdiği yük, geçmişin kanlı canlı karşıma geçip meydan okurcasına gözlerime diktiği gözlerinin anlam karmaşası... Yorucuydu ve zihnimi bulanıklaştırıyordu.

Yorgun bir nefes bırakıp yüzümü sıvazladım. Merve karşıma geçip oturduğunda bakışlarımı kaldırıp tedirginlikle bakan yeşil gözlerine baktım.

"İyi misin?"

Sesi sıcacık, bakışları yumuşacıktı. Gözlerinde, sesinde huzur bulduğumu inkar edemezdim. Varlığı iyi geliyordu. Yanımda olup elimi tutması, ne olursa olsun yanımda kalıp bırakmayacak kadar bana bağlı olduğunu bilmek güzeldi.

O güvenip hayatıma aldığım ikinci kadındı. Adını ağzıma almak istemediğim, gerçi alsam da dilimi yakacakmış gibi hissettiğim o kadın beni paramparça etmişti, onun dağıttığını Merve sabırla toparlamış ve hiçbir çıkar beklemeden yanımda kalmıştı. Beni sevdiğini biliyordum, aşkına aynı tutkuyla karşılık veremiyor olmak vicdan azabı çekmeme neden oluyordu ama şu da vardı ki bendeki yeri çok ayrıydı. Değer veriyordum, her anlamda hayatımda olmasını istediğim tek kadındı.

Bir erkek hayatında güvenebileceği bir kadın istemek dışında başka ne isteyebilirdi? Aşk mı? Artık aşkın peşinde değildim. Aşkın peşinde koşacak kadar ahmak da değildim, toy da değildim. Kısacası aşkın büyüsüne kanıp kendimi bırakmayacak kadar kendimdeydim. Bu hataya bir kez düşmüş ve ağır yaralar almıştım. Şimdi tek istediğim güveneceğim, arkamı gözüm kapalı dönebileceğim bir kadındı. Merve ise istediğim her şeye sahipti. Tekrar bir kadına güvenmem neredeyse imkansızken çıkarsız sadakati, sevecenliği ve güzel kalbiyle güvenimi kazanmayı başarmıştı.

Sırtımı yasladığım yerden ayırıp Merve'ye doğru uzandım. Kolundan tutup kendime çektim.

"Derin?"

Sırtını göğsüme yaslayıp kollarımı ince belinden geçirdim. "İyiyim." Burnumu saçlarının arasına daldırdım, burun deliklerimin arasından sızan tatlı yasemin kokusuyla derin bir nefes aldım. Güzel kokuyordu, kokusunu seviyordum ama aşk adı altında hiçbir his uyandırmıyordu. "Sadece yorgunum," dedim.

Başını geriye attığında çenemin altına gelen küçük yüzü onu şefkatle sarmamı, masum bakışları onu koruma isteğiyle dolmama neden oluyordu. Yanağını okşadım. Hızlanan kalbinin ritmini duyabiliyordum, hızla alıp verdiği soluğu yüzüme vuruyordu, irileşen göz bebekleri gözlerime tutunmuştu.

Küçük dolgun dudaklarını çeneme bastırdı. "İyi değilsin." Bir gerçeği söylerken ki eminlik vardı sesinin buğusunda. "Seni senden iyi tanıyorum, yıllarımız birlikte geçti. Beni iyi olduğuna dair kandırmaya çalışma."

"Nereye varmaya çalışıyorsun?" Saçını kulağının arkasına sıkıştırdım.

"Huzursuzsun. Gözlerinin gölgesine sinmiş acıyı iyi bilirim, yeniden yeşerdiklerini görebiliyorum Derin."