Marriage at the Age of Sixteen! (ON-GOING)

CHAPTER 99

STORM's P.O.V

"I'm one room away. Just let me know if you need something," wika ko kay Cassandra saka tinungo na ang pintuan.

"Thanks," parang lutang na sabi nito.

"I'll hear your story tomorrow. I know you're tired and it's late. You better go to sleep. Goodnight," ngumiti ako dito saka sinara na ang pintuan.

Pumunta ako sa mini-bar malapit sa library saka kumuha ng wine doon. Hindi pa rin kasi ako dalawin ng antok kaya iinom muna ako. I switched on the television and saw a familiar face. Ahhh...Stef... Ito na ngayon ang commercial model ng Fontiela Cosmetics Group, ang kumpanya nila.

I do still think of her, sometimes. Naka-moved on na ako, but of course, you can't erase someone from your mind. May pinagsamahan din kami kahit papano. Malas ko lang talaga kasi hindi pala ako ang mahal niya. Pampalipas-oras lang. Natawa ako sa isiping iyon.

Anyway, I saw her on tv with Harold Benitez. Yeah, her first love. Aaminin kong nilapitan ko lang si Stef dahil kay Harold. They were a couple back then nang makilala ko ito and at that time, interesado ako kung bakit nagustuhan siya ni Stef. At first, laro lang talaga. Gusto ko lang masaktan ang Benitez na yun. Hindi ko inasahang papatulan ako nito. Hay.. gwapo ko talaga. Pero totoo nga ata ang karma. Nahulog ang loob ko dito.  Wrong move. Haha. Teka, nababaliw na naman ako.

I closed my eyes and to my amusement, I saw Cassandra's image. Napamulat ako saka napatingin sa direksyon ng guestroom. Oo nga pala. Okay lang kaya yun? Umayos ako ng upo saka sinimsim ang wine. Oo na. Hindi naman talaga ako mabait na tao. Just like my motive with Stef, gusto ko ring agawin ito mula kay Harold. Why? Because he doesn't deserve to be loved.

Pero may kakaiba kay Cassandra. Right now, it's no longer about the asshole. There's something about her that I wanted to know. She's somewhat familiar to me. Napansin ko lang iyon nang malapitan ko ito sa restaurant at isinakay sa kotse. I don't know but...I'm comfortable with her. Fuck. Weird ko na naman. Makatulog na nga sa kwarto.

NEXT DAY.

I knocked on the door para gisingin si Cassandra pero walang nagbubukas ng pinto. Pinihit ko iyon ngunit nakasarado.

Nagtatakang kumatok ulit ako. "Cass, gising ka na? Let's eat breakfast," tawag ko dito. I waited for her reply ngunit wala pa ring nagbubukas ng pinto. I dialled her number but it just kept on ringing. Inilapat ko ang tenga sa pinto at narinig ko ang tunog ng cellphone nito.

A horrifying image formed in my head. The f*ck. Dali-daling hinanap ko ang spare key sa kwarto saka binuksan ang pinto ng guestroom. Wala ito sa kama. I searched for her in the living room pero wala din ito. I nervously step towards the shower room and slowly open the door. Eventhough I'm not a spiritual person, I found myself silently praying.

I pulled off the curtain and was taken aback.

Nakahandusay ang katawan nito sa sahig at parang wala ng buhay.

There's no blood. All I can see is an empty pill bottle. "Shit," nawika ko. It seems like she overdosed of sleeping pills. Makasalanan nga siguro ako dahil hindi dininig ang panalangin ko.

"Cass, wake up." Sinubukan ko pa ring gisingin ito kahit alam kong hindi ito magigising sa ginagawa ko. "Wake up.." but got no response.

I tried checking her pulse but  instead, a scar on her arm caught my attention. I looked at my arm and compared it.

"F*ck." Naluluhang wika ko.

Hindi na ako nagdalawang-isip pa, agad na binuhat ko ito saka dinala sa sasakyan.

Don't die, Cass...please...

- - - - -