MAHPERİ/Texting

18. Bölüm

Evet arkadaşlar yeni bölümle sizlerleyim. Daha sık bölüm gelmesini istiyorsanız daha çok yorum yapmanızı istemek durumundayım. Şimdiden tüm yorumlarınız ve beğenileriniz için sizi çokk öpüyorum.

Düzenlemeden atmak durumunda kalıyorum tekrar düzenleyeceğim yazım yanlışlarına aldırmayınızz

18. Bölüm

"Abi?" 

"Mahperi?"

"Abi mi?" Bedirhan şoktan kurtulduğunda hızla baktığım yöne dönmüş abimi görmesiyle ayaklanmıştı. 

"Mahir?"

"Bedirhan?" 

"Abi vallahi yanlış anladın, hiçbir şey göründüğü gibi değil." dediğimde abim bana değil tüm odağıyla Bedirhan'a bakıyordu. Burnundan soluduğu detayını vermeme gerek yoktur sanıyorum. 

"Bak yeminle ben öpmedim kardeşini o beni öptü." Kafamı hızla olumlu anlamda sallarken bir an afallayıp Bedirhan'a dönmüştüm. Adi herif! Cidden! Ben! Onu! Öpmüş müydüm!! Allah aşkına delirmiş olmalıydım. Ahh abim ikimizi şuan burada öldürmeliydi aksi halde utançtan ölecektim. 

"Hem kardeşimi öpüyorsun hem de arkasında durmayıp kardeşime dil mi uzatıyorsun?"

"Haşa dil falan devreye girmedi basit bir öpücük, yok yok basit demeyelim ama yani benle alakası yo-" öksürerek araya girdiğimde Bedirhan anlık bana bakıp susmuş tekrar abime dönmüştü. 

"Ulan ben o anlamda mı dedim?" abim Bedirhan'a doğru yürürken hızla ayaklanıp Bedirhan'ın önüne geçmiştim. Bu hareketim canımı acıtsada yüzümdeki stabil ifadeyi koruyordum. 

"Mahperi sen yatağa geç!"

"Mahperi sen yatağa geç!" İkisinin de aynı anda kurduğu cümle ortamdaki rüzgarın daha hoyrat esmesine sebep oluyordu. 

"Ben öptüm onu." aniden söylediğim cümle karşısında abimin bakışları hızla beni bulmuştu. 

"Evet o öptü beni." dedi Bedirhan eceline susamış gibi. 

"Bak çenene sıçmadan sus bir sen." dedi abim öfkeyle ve yeniden bana odaklandı. 

"Bak abi-" sözüm Bedirhan'ın ortaya attığı bomba ile yarıda kalmıştı. Söylediği şey zaten dört nala koşan kalbimi daha da hızlı attırırken abim için son damla olmuştu. 

"Ben kız kardeşine köpekler gibi aşığım ulan." 

Ve Bedirhan'ın yüzüne inen sert bir yumruk. Cidden bir gün hayat bana da gülür müydü?

"Ona bir yumruk daha atarsan Çağla'yı senden ayırırım." Abimin ikinci yumruğu cümlemle havada kalırken başını yavaşça bana çevirmişti. Bir eli Bedirhan'ın yakasında diğeri yumruk olmuş bir şekilde havadaydı. Kaşı yarılmış olan Bedirhan ise gülmemek için kendini zor tutuyordu. 

"Niyetim yemin ederim kötü değil Mahir, ben ciddi düşünüyorum Mahperiyle." Yok ben bu çocuğu cidden abimin elinden alamayacaktım, konuştukça saçmalıyordu. 

Abim derin bir nefes alıp Bedirhan'ın üzerinden çekildiğinde Bedirhan da üstünü düzeltip karşısına dikilmişti. Yüzünde anlayışlı bir ifade vardı ve abimin yaptığı harekete de hiç kızmış görünmüyordu. Acaba engellemeseydim de daha fazla dayak yese miydi diye düşünmeden edememiştim. Aslında hak ediyordu fakat güzel yüzüne kıyamıyordum. Allah korusun ama bu çocuğa abayı yakmış olabilir miydim?

Abayı değil kendini de yakmışsın, için alev alev diyordu içimdeki ahlaksız ses.

"Ne zamandır konuşuyorsunuz? Sen de seviyor musun bu pi- bu herifi?"