+Hiçbir yere gidemezsin güzelim.Sen artık bendensin.Benimsin.
Dediğiyle donup kalmıştım.Kendime gelip konuştum;
-Kes sesini! Arkadaşımı rahat bırak ve yokolup git!
+Neden gitmemi istiyorsun?
-Mankafa!
Diye bağırdıktan sonra bütün gücümle Baek'in yüzüne bir tane yumruk geçirdim.
+Arkadaşın bize ihanet etti! Eğer benimle böyle oyun oynamaya kalkarsan senin de sonun iyi olmaz SooMin!!!
-Jaehyun gel!!
Elimi uzattıktan sonra beraber hızla koşmaya başlamıştık.Kalbimin atışlarını dışarıdan duyabiliyordum.O kadar korkuyla atıyordu ki..
+SooMin! Bunu yapmamalıydın! Sen tam bir aptalsın!
-Kapa çeneni!
~~~~
Baekhyun'dan nefret etmeye başlamıştım.Duygularım karmakarıştı. Neyi sevip sevmeyeceğime bile daha karar verememiştim.Bu gidişle kafayı yiyecektim.
Akşam olup Jaehyun beni eve bıraktığında,acıktığımı anlamış dışarıdan fastfood sipariş etmiştim.Şu sıralar doğru düzgün yemek bile yiyemiyorken,derslerime nasıl odaklanacaktım?
Ya daha yarıda kaldığım "Sherlock Holmes" kitabı? Oysaki sonunu o kadar merak ediyordum ki..
Herneyse,şu sıralar düşündüğüm tek şey ben ve arkadaşlarımın can güvenliğiydi.Ben o Wang So'ya gösterecektim.Onunla işim bitmemişti.Yarın okulda ondan intikamımı alacaktım.
Sessiz koridorda yavaşça yürürken o beni her zaman korkutan "ding dong" sesi yine hoplatmıştı yüreğimi.Kapıyı açmak için hızlıca yürümeye başladım.
Kapıyı açtıktan hemen sonra poşeti aldım.Hesabı ödemek için cüzdanıma ulaşacaktım ki,elimden hızla kayıp gitti ve o alıp kaçmaya başladı.
-Hey! Geri gel mankafa! Sana diyorum!
Hızla çocuğun peşinden koşuyordum.Hem de cırlayarak .
Ayağımdan terliğimi çıkardım ve durdum.Soluk aldım ve nişan aldım.Topuklu terliği ,kafasına geçirince korkmuş olacaktı ki bağırmıştı.
-Geri gel aptal!
Telefonumu evde unuttuğumun daha yeni yeni farkına varıyordum.
Cidden ben de aptalın tekiydim.
Aklımdan geçirdiğim herşeyi şuanda unutup gitmiştim.Sokakta yankılanan telefonumun sesine odaklanmıştım.
Artık faaliyet gösteren herşeyden,herkesten korkar hâle gelmiştim.
Ben de artık bir zavallıydım.
Sokağın ortasına oturup öylece ağlıyordum. Bu yaşadıklarım kâbus gibiydi.Artık yaşama amacım,içimde güzel bir duygu kalmamıştı.
-Siz ciddi misiniz!? Bu sokakta sadece ben ve o mankafalar mı var!? Neden acı çekmemi istiyorsunuz!? Kabul ediyorum! Sizden ölesiye korkuyorum! Her gece o korku iliklerime kadar işleyip beni titretiyor! Neden bu hoşunuza gidiyor!?
+Evine git.
Önüme bakakalmıştım.Arkamı dönmek istemiyordum.Biliyordum;
O oradaydı.
🌹
