Yine o iç açıcı sesi kulaklarımı doldurmuştu.
Kulağıma doğru yaklaştı.
-Artık zamanı gelsin küçük hanım.Seni seviyorum.O,seni almamı istemiyor.
Kimden bahsediyordu?
Ve yine;
Onun evreninde kaybolmuştum.
^^^
Baekhyun,beni seviyor muydu? Hadi ama! O zaman niye bana ben bir aptalmışım gibi davranıyor?
Bunları düşünürken,Jaehyun'dan mesaj gelmişti.
-Hey Min' İyi misin?
Şuan zamanı değildi.Ve kapatıp düşüncelerime geri döndüm.
-Onu denemeli miyim?
Evde sadece bunu düşünüyordum.Aklıma başka bir şey sokamamıştım.
-Fake hesap açıp mı yazsam? Çok mu saçma?
-Onları polise vermeli miyim?Ama..o zaman kim sadece beni kurtaracak? Bunu ona yapamam,bu tek taraflıya benzemiyor.
Bunları düşünürken aniden bir mesaj geldi.Mesaj sesini sadece Baek'in farklı yapmıştım.O yüzden onun olduğunu kolayca anlıyordum. Mesajı açtım.
+Tamam,artık sana ihtiyacım yok.
Bu ne demek oluyordu şimdi?
Ve ona cevap verdim.
-Ne demeye çalışıyorsun? Açık açık yaz.
Peki neden görüldü atıyordu? Derken başka bir mesaj da geldi.
+Artık başka birini seviyorum.Bana lâyık değilsin.
İçimde büyük bir öfke vardı.Bunu nereden çıkartmıştı ? Ben ona zarar vermek istemiyordum ki.
-Peki, neden? Sana neden lâyık değilim? Benim senden eksiğim olan şey ne? Eğer açıklarsan daha mesaj atmayacağım.
+Bu seni ilgilendiren bir şey değil.Şimdi,artık peşimi bırak Min.
İyi de,Baek bana hiç Min diye seslenmiyordu ki? Durakladım.Daha az önce Jaehyun bana yazmıştı.Orada da Min demişti.Bunların bir bağlantısı var mıydı peki?
Baek'e yazdım.
-Bu sen değilsin.
+Bu benim.Şimdi uzatma ve artık bana yazma.
-Jaehyun.Sen misin?
Yazdığım an sadece onun da bana yazmasını bekledim.Çevrimiçi yazısıyla bakışıp duruyorduk ve sonra son görülme olarak birden değişmişti.
Telefonu bıraktım.Derin bir nefes aldım ve rahatlamaya çalıştım.İçimden "Umarım odur." Diye düşünüyordum.Ve anında vazgeçip "Umarım o değildir. " Diye ikilemde kalıyordum.
Artık kendimden,beynimden, hislerimden bıkmıştım.Tek istediğim şu dünyadan iyi ve masum bir insan olarak göç etmekti.
7-8 dk sonra tekrar bir mesaj gelmişti.Oydu.
+Ben Baekhyun'um,Min.Nereden çıkardın?
Seslice düşündüm kendi kendime;
-Senin o aptal beynini parçalamak istiyorum.Ahh...her kimsen.
+Aptal olan senin beynin.
Gözlerim okuduğum mesajla açıldı.Elime hemen yanımdaki cam vazoyu aldım ve ayağa kalktım.
-Sen beni nerden duruyorsun!? Çık çabuk! Canını okuyacağım senin!
Balkonundan gelen sesle o tarafa döndüm.Balkon kapısı aralıklı.Demek ki beni oradan dinliyordu.
Yavaşça oraya yaklaştım.
-Tanrım,beni koru.
Üç saniye bekleyip birden aralık olan balkon kapısını adaha çok açtığımda,sol tarafımda nefesini tutup,kendini saklamaya çalışan bedenle göz göze geldim.Onunda benimkiyle birlikte açılan gözlerine odaklandım.
Benim yakalamaya çalışmamı beklemeyen beden hızlıca balkondan aşağıya atlayıp sokakta koşarken buna fazlasıyla şaşırdığımın farkındaydım.
Hemen kapıyı açıp sokakta bağıra çağıra onu kovalamaya başlamıştım.
-Gelmezsen daha kötü olacak!
Sokağın ortasında yorulmuş ve durmuştum.
Nefes nefese kalmakla gözlerimi kapadım. Sakinleşmeye çalışıyordum.
Nefes alıp verişlerim düzene giremediği o an,yere yığıldığımdan kimsenin haberi olmayacaktı.
Gözümden bir yaş aktı.
Sadece sessiz bir şekilde bana bakan yıldızlara dikkatimi verebilmiştim.
Ve,evet..Artık onları da göremiyordum.
_____
🌙Selam Lattelerim! Nasılsınız? Umarım🌙
iyisinizdir.Kısa bir bölümle
döndüm.Daha önce yazmaya başlasamda
🌙atmayı unuttum :3🌙
🌜Gerçekten bu saçma hikayeyi nasıl bitireceğini🌛 bilmiyorum!
:(
🌙
