Hyo Jong hızlıca yanımıza yaklaşıp kolumdaki eli sertçe çekti.
HJ:Şuan seni kurtardığım günü hatırladım,Min! Ah ne güzeldi değil mi?! O tekmeyi geçirmem çok havalıydı.
-Evet,Hyo.
CK:Gevezelik yapmayın da artık gidelim mi?
-Ha? Ne? Adamlara ne oldu?
JH:Boşver,Min.Hadi gidelim.Biraz sohbet edip eğlenelim!
___
Yürümeye başladık.Hepimizin elleri cebinde Jae'nin evine doğru yol almıştık.
Bugün sanki,diğer günlerden daha uzun gibi değil miydi?
___
-Nasılsınız çocuklar?
HJ:İyiyiz.Sen?
-Ben de.Neden bir anda ciddileştiniz?
HJ:Arada ciddi olunmalı,Soo Min.
-Peki,Hyo!
Yürürken çocuk gibi zıplamaya başladım.Geri geri yürüyor, çocukların ciddi suratlarına bakıyor,aptalca sırıtıp onları güldürmeye çalışıyordum.
-Şey,birbirinize zarar vermeyin tamam mı?
Wang So ve Jaehyun birbirine baktı.Tekrar konuştum. Sanırım bu süre boyunca tek konuşan ben olacaktım.
-Geçmişte birbirinize zarar verdiniz.Şuan ne planlıyorsunuz bilmiyorum.Belki birbirinize kötü şeyler yapacaksınız.Ama,ben bunun olmasını istemiyorum.Baek,Baekhyun'la da iyi geçinseniz olmaz mı?
Wang So alayla gülmüştü.Umutla bakan gözlerim bir anda yere dönmüştü.Zaten gergin olan suratları daha da gergin olmuştu.Baekhyun'a gerçekten bu kadar mı kin besliyorlardı?
Ufak bir mesele olduğunu sezmiştim.Ama Baekhyun onlara ne yaptıysa,ondan karşılığını almak istiyorlardı.Peki bundan sonra arkadaş olmaları mümkün olur muydu?
Bu meseleyi eve ulaşınca onlara soracaktım,şuan kendi kafamda kurduğum konuşmaya bir son verip Wang So'ya döndüm.
-Neden güldün?
Hiçbir şey demeden yüzüme dalmış,gülerek bakıyordu.
-Dediğim fazla mı komikti?
Yine cevap vermemişti.Pes edip önüme döndüm.
CK:Sen hep bu kadar çok konuşur musun?
Arkama yine dönüp cebimdeki ellerimi çıkardım.
-Sen hep bu kadar huysuz musun?
Herkes alayla sırıtıp Chang Kyun'a dönmüştü.
CK:Üzgünüm, senin gibi gevezeler etrafımda olunca huysuz oluyorum.
-İletişim kurmak için ağzını açman gerekir,Dünya elindeki telefondan ibaret değil sadece.Kesin sen ses olmasın diye yanındakine bile mesaj atıyorsundur.
CK:Evet,öyle yapıyorum canım.
HJ:Tamam tamam,bu kadarı yeter.
Chang Kyun'un da aynı şekilde bana uyuz olduğunu biliyordum. Biraz zaman sonra belki birbirimize alışabilirdik.Hatta belki de iyi arkadaşlar bile olabilirdik.O yüzden ona ciddi bir cevap da vermiyordum.Böyle bir çocuğun böyle zamanlarda kalbini kıracak değildim.
