Is 'She' Also 'Her'? (Completed) (U.N.E.D.I.T.E.D)

Chapter 9

Chapter 9- Bestfriend's Reconciliation

ASHLEY'S POV

" Don't tell me nafall ka na kay Hope? " What!? Bet lang nila si Hope!?

All this time pinaglalaruan lang nya si Hope! Alam ko hindi ako mabuting kaibigan kasi patago kong minamahal si Grayna boyfriend ng bestfriend ko, but iba to! Hindi ko ipagpapalit ang bestfriend ko sa lalaki lang. Madami pa namang iba dyan.

Tumakbo ako agad at hinanap si Hope. Nakita ko sya sa field na masayang nakikipagtawanan na mga ibang kaklase namin. She was simple. She was so innocent. Hindi ko hahayaang malaman nya na bet lang sya.

So, I decided to make a plan. But, I guess my plan didn't worked, kasi nakita ko parin ang bestfriend ko na umiyak. And that hurts me the most. Masama ako, ang sama kong kaibigan! Ang tanga tanga ko at ganun pa ang naisip kong plano para maghiwalay sila. Sana sinabi ko nalang sa kanya noon ang totoo.

After umalis non ni Hope. Humiwalay na rin ako kay Gray. I decided to stop my feelings unto him. Ayokong mas saktan pa ang bestfriend ko. Pagkatapos noong confrontation namin nila Hope at Gray kung saan umalis si Hope eh sinampal ko si Gray.

Sinabi ko sakanya ang dahilan kung bakit ko sya sinet up. Yes. Sinet up ko sya, para humiwalay na sya kay Hope. Sinabi ko ang lahat ng nalaman ko tungkol sa ginawa nya. Nya at ng mga barkada nya.
And his reaction? Ofcourse he is stunned! Kasi nalaman ko yun.

Magsasalita pa sana sya pero umalis na ako at iniwan sya. Kasabay ng pag-alis ko ay ang pagpatak ng luha ko. I lost my bestfriend, pero para sakanya ito.

End of flashback.

HOPE'S POV

I was stunned to know the truth.

" B-bakit, ngayon mo lang ito sinabi?" Tanong ko sakanya habang umiiyak.

" K-kasi ayaw kong masaktan ka kapag nalaman mo na bet ka lang. Kaya naisip ko ang planong yun, but hindi ko naisip na mas masakit pala ang ginawa ko kesa sa malaman mo nalang ang deal nila Gray" Ashley.

" K-kalimutan nalang natin yun Ashley." I said. Kasi diba, what's the use of remembering the painful past if you can't turn back time? Hindi na maibabalik ang dati.

" Sorry talaga Hope, I hope maging magkaibigan ulit tayo." She said as she wipes her tears.

" Ofcourse bestfriend! Mahal na mahal kaya kita!" Sabi ko sabay hug sakanya.

" Thank you for the another chance Hope." She smiled as she hugged me.

" Oh sya! Tapos na ang drama session natin. Punta muna tayong clinic. Namumutla ka na oh." Sabi ko.

Hindi na sya nagsalita at pumunta na kami sa clinic. Nagulat pa ang nurse nang makita kami.

" Oh! Ashley, nagsuka ka ba ulit?" Nag aalalang tanong ng nurse.

" A-ah O-opo" kinakabang tugon nya.

" Naku! Ikaw talagang bata ka! Sabi na kasi sayong wag ka nang pumasok! Baka lumala pa ang sakit mo!" Giit ng Nurse. Teka... Anong sakit!?

" K-kaya ko p-pa naman po eh" nahihirapang tugon nya.

Teka. Ngayon ko lang ulit naalala na one week pala syang absent.

"Aheem! Ah, Ashley, bakit ka nga pala absent ng isang linggo?" Curious na tanong ko.

"Ah kasi ano...ano" di mapakaling sagot nya.

" Ah, kaibigan mo ba sya ineng?" Tanong sakin ng nurse.

Tumango ako

"Opo"

" Oh. Bakit wala kang alam sa sitwasyon nya?" Tanong ng nurse.

" Kasi may sakit sya." Malungkot na tugon nito.

" Po!?" Sabi ko sabay tingin kay Ashley. Kaya pala sya maputla at tila pumapayat.

" A-ano pong sakit nya?" Tanong ko ulit.

" Ah, Hope, tara na okay na ako." Singit ni Ashley.

" Anong sakit mo Ley? Bakit dimo sabihin sakin?" Naguguluhang tanong ko sakanya.

" A-ah eh kasi..." Ashley

" She has stage 3 cancer" the nurse answered that made me shock!

What!? Cancer!? Stage 3!? My gaze suddenly fall to Ashley who was standing with her head bowed. Tears suddenly run through my face. I can't believe it! Ang kaibigan na kinagalitan ko dati eh may inaalala pa palang sakit! And worst is it was lethal!

" Ashley!" I immediately go to her and hugged her tight.

I know her story. In every single detail. She was hated by her family. But, i Don't know the reason. I am the only one who gives attention to her. She needs love, but nevertheless she had never experienced to be loved by her family. I wish they knew her condition.

"A-alam ba nila tita?" Tanong ko.

Umiling sya. F*ck!why!?

" Why!?"

" They don't care anyway." She said in despair and smiled bitterly.

Nagkabati nga kami ng bestfriend ko. But, bakit ganun? Every happiness ba na nararanasan ng tao may kasama palaging lungkot?