Is 'She' Also 'Her'? (Completed) (U.N.E.D.I.T.E.D)

Chapter 34

Chapter 34- Panda and Duffy duck

HOPE'S POV

"Duffy duckkk!! Bilisan mo!" Sabi ko habang si Ash naman ay pachill chill lang na naglalakad sa likod ko. Andito kami ngayon sa isang park. It was almost a week since he accepted my request. Yeah, Weeksary?

"Ehhh! Ang tagal mo naman eh! Gusto ko pang pumunta doon oh" pagmamaktol ko habang nakaturo sa isang stall na nagtitinda ng balloons. Ang cute kasi ng designs hihi.

" Nah. I want this, the view of you while pouting is a scenery for me. The most beautiful one." He said habang nakatitig sa mga mata ko.

" Yiee! Kikiligin na ba ako Bibe ko?" Pag aasar ko sakanya. Ayaw nya kasi ng tinatawag ko siyang duck. Kaya sabi ko Bibe nalang. Hahaha

" Tch. Come here." He spread his arms and motioned me to come over him. At bilang isang mabait na 'Panda' kuno niya, sinunod ko sya.

" Why?" Instead of answering me, he immediately hugged me tightly.

" I like it when I hug you. It feels like I'm the luckiest man to find a girl like you Panda ko" He smiled at me while hugging each other.

"Yieee. Ang landi landi naman ng Bibe ko. You know what? Masaya rin ako, kasi hindi ka man parating nakangit---"

" Tss"

" See?" I uttered while still enjoying his warm hug.

" My smile is just reserved for the woman who's very special to me. And that's you, Panda ko" I stiffened when he suddenly kissed my nose. It feels like I'm in a cloud nine here! Kyaaah! Kinikilig ako. " Oh? See? Blushing again? Haha"

" Naku! Kung makapang asar ka ha? Eh ikaw nga unang nagbablush sa ating dalawa eh." I teased him as I kissed his cheeks. And OMG! Hahaha sabi na nga ba eh.

" Argh! Oo na nga. I lose. Ganun kita kagusto eh. I love you Panda ko." Nakangiting sabi niya habang nakayuko dahil mas matangkad sya sakin.

" I love you too Bibe ko." I answered.

Humiwalay na ako sa yakap nang maalala ko yung pakay ko kanina. Haha. Diko makakalimutan yun no! I love Balloons.

" I want that one!" Sabi ko sabay turo dun sa isang lobo.

" Nanay! Nanay! Gusto ko iyon." Hindi ko maiwasang hindi mapatingin sa mag inang nasa kaliwa namin. Yung bata ay nakaturo sa balloons na kanina lang ay itinuturo ko.

"Naku, anak pasensya na. Kulang na kasi ang pera natin, pambibili pa natin ng gamot mo ito." Paghingi naman ng nanay nya ng paumanhin sa bata. Kita ko naman ang lungkot sa mata ng bata. Halatang may sakit sya dahil nangangayayat siya.

"S-sige po." Akmang aalis na yung mag ina pero pinigilan ko sila.

" Sandali lang po!" Sabi ko. " Gusto mo ba iyon?" Pagapapatuloy ko habang nakatuto sa lobo na kanina pa tinitignan ng bata. Marahan siyang tumango bilang pagsagot.

" Kuya, pabili po nun." Sabi ko sa nagtitinda. Agad nya naman itong binigay sakin matapos bayaran ni Abo.

" Heto na oh." Nakangiting sabi ko sa bata. Akmang kukunin na iyon ng bata pero pinigilan siya ng kanyang Ina.

" Naku, Ineng. Wala kaming pambayad para riyan." Sabi niya. Kita ko naman ng lungkot sa mga mata nung bata.

" Ayy, hindi po. Bigay ko nalang po sakanya." Masayang tinanggap iyon ng bata.

" Ate salamat po!"

" You're welcome. Oh, sige na. Mukhang may pupuntahan pa kayo ng nanay mo eh. " Sabi ko. Nagpasalamat muli sila bago tuluyang umalis.

" I thought gusto mo yung balloon na yun?" Tanong sakin ni Abo.

" Yeah. But marami pa namang iba dyan. I just like the thought of giving it to someone who cannot afford to buy it. Aanhin ko ang pera kung hindi ko naman alam ishare sa iba diba? Tsaka, I like kids. They remind me of childhood days." Sabi ko.

" So, saan na tayo ngayon? Kanina pa tayo sakay ng sakay ng rides eh. Do you want yo eat?" Pag aalok niya. Actually gabi na ngayon, maghapon kaming nandito dahil wala namang pasok. Rides dito rides doon ang ginawa namin. Naalala ko pa kanina kung paano siya mag alala kasi namumutla na ako. Haha Heights is my greatest enemy.

"Ahuh? Pagod narin naman ako." Sabi ko.

" Oh, dito ka muna sa bench. Wait for me here, I'll buy us foods." Hinalikan niya muna ako sa pisngi bago umalis para bumili.

MATAPOS namin kumain ay napagdesisyonan na naming umuwi. Habang naglalakad sa madamong parte ng park ay Bahagya akong nakaramdam ng panlalabo ng paningin. Oh shit! Please wag ngayon!

"Are you okay Panda ko? Namumutla ka ah?" Pakiwariy niya nung muntikan na akong matumba. Unti unti nang nawawala ang mga imaheng aking nakikita.

"O-okay lang ako B-bibe ko." I assured him. Ayokong mag-alala sya.

"Ahhhhh!" Shit! Not now! Spare this time!

" Hope!? Are you okay? Shit! Anong masakit sayo?" Nag aalalang sabi niya.

" I-i'm f-fin---"

Hindi ko pa natatapos ang sasabihin ko nang maramdaman ko ulit ang pinaghalong hapdi at kirot na aking nararamdamam ay tuluyan na akong bumagsak. Bumagsak ko sa mga braso ni Abo.

"Shit! Please! Wait up. Ipupunta kitang Hospital. Panda ko! Don't leave me like this! Ngayon lang kita nakasama ng matagal! And sisiguraduhin kong mas tatagal pa iyon!..."

Yung ang huling mga salitang narinig ko bago ako lamunin ng kadiliman.