Η κρυφή ζωή της Σάντυ {TYS2020 Winner}

Κεφάλαιο 5ο - Ιάσονας

"Στην καρέκλα μπροστά σας!" με επέπληξε εκείνος κι αμέσως έκατσα εκεί όπου μου είχε υποδείξει.

"Με συγχωρείτε" αναφώνησα τελικά και έστρεψα το βλέμμα μου πάνω του.

"Αρκετά καθυστερήσαμε, δεσποινίς. Τι ηλικία έχετε; Έχετε ξαναεργαστεί;" με ρώτησε κοφτά κι αυστηρά.

"Είμαι εικοσιπέντε χρονών και έχω εργαστεί ως σερβιτόρα στο παρελθόν. Όμως πριν με αποκλείσετε για αυτήν τη θέση, θέλω να σας πω πως αγαπώ τα παιδιά και είμαι σίγουρη πως θα τα πάω πολύ καλά με την κόρη σας!" απάντησα γρήγορα δίχως να πάρω ούτε μία ανάσα για να με δικαιολογήσω, και από μέσα μου ευχόμουν να με προσλάβει.

"Είστε σίγουρη πως θα τα καταφέρετε; Ψάχνω νταντά που να παίρνει την μικρή από το σχολείο και να την βοηθάει με τα μαθήματά της. Δεν ξέρω πόση ώρα θα παίρνουν, όμως θέλω να είμαι σίγουρος πως θα είστε συνεπής στο ωράριο και στα καθήκοντά σας." μου ανακοίνωσε κι εγώ έγνευσα θετικά.

"Να είστε σίγουρος πως θα είμαι πάντα στην ώρα μου!" χαμογέλασα γιατί έτσι θα προλάβαινα να πηγαίνω και στη σχολή μου.

"Όσο για τα σαββατοκύριακα, δε θα χρειαζόμαστε τις υπηρεσίες σας εκτός κι αν τύχει κάτι, και ο μισθός σας για αρχή θα είναι στα πεντακόσια ευρώ. Είστε σύμφωνη;" με ρώτησε ενώ ταυτόχρονα σηκώθηκε από την καρέκλα του.

"Μάλιστα κύριε..." απάντησα δειλά χωρίς να ξέρω το όνομά του.

"Ιάσονας" είπε με αυστηρό τόνο και μου έδωσε το χέρι του για χειραψία.

"Κυριακή" του συστήθηκα κι εγώ, παρόλο που ήδη γνώριζε πως με λένε από το τηλεφώνημα, κι έσφιξα το χέρι του. Πάλι ένιωσα αυτό το ηλεκτρικό κύμα να με διαπερνά.

"Θα επιθυμούσα, αν δεν έχεις κανονίσει κάτι αυτό το σαββατοκύριακο να έρθεις να περάσεις λίγες ώρες με την Λίζα, για να έχει την ευκαιρία να σε γνωρίσει πριν αρχίσεις δουλειά. Και φυσικά, θα πληρωθείς επιπλέον γι' αυτό!" συνέχισε, ενώ τα χέρια μας ήταν ακόμη δεμένα σε χειραψία.

"Ναι φυσικά, όποτε θέλετε!" απάντησα και κοίταξα στιγμιαία τα χέρια μας. Τότε συνειδητοποίησε κι εκείνος πως δεν είχαμε σπάσει το δεσμό και τράβηξε απότομα το χέρι του.

"Θα σας καλέσω αύριο. Μπορείτε να πηγαίνετε!" γύρισε πάλι στον σκληρό του εαυτό κι εγώ τον αποχαιρέτισα ενώ κατευθύνουν προς την έξοδο του γραφείου.

"Κυριακή..." άκουσα τη φωνή του να με καλεί λίγο πριν βγω από το δωμάτιο και γύρισα να τον αντικρίσω.