Η κρυφή ζωή της Σάντυ {TYS2020 Winner}

Κεφάλαιο 22ο - Συγγνώμη

Αφιερωμένο στην user88504173

"Συγγνώμη... Απλά δε σταματούσες να μιλάς και έπρεπε κάπως να σε σταματήσω" είπε ενώ απομακρύνθηκε από κοντά μου.

"Δηλαδή για να σταματήσω να μιλάω το έκανες αυτό;" ρώτησα θυμωμένα.

"Και για αυτό" είπε ενώ έξυσε αμήχανα το κεφάλι του.

"Αλλά; Και γιατί άλλο;" δεν θα ξέφευγε τόσο εύκολα, μου έδωσε ολόκληρο φιλί.

"Συγγνώμη... δεν... δεν έπρεπε να το κάνω αυτο" έσκυψε το κεφάλι του και κοίταξε το έδαφος.

"Γιατί δεν έπρεπε; Δεν το ήθελες;" ξέρω πως γινόμουν κουραστική, όμως ήθελα να μάθω αν κι αυτός νιώθει κάτι για 'μένα.

"Δεν είναι πως δεν το ήθελα" με κοίταξε στα μάτια κι εγώ χάθηκα μες τα δικά του γκρι μάτια. "Το ήθελα, όμως είναι μπερδεμένα τα πράγματα για μένα αυτήν τη στιγμή και δε θέλω να τα περίπλεξω άλλο. Δεν σου αξίζουν πολύπλοκα πράγματα" πήγε να χαϊδέψει το μάγουλό μου όμως δεν τον άφησα.

"Δεν μπορείς να ξέρεις τι μου αξίζει" ανταπάντησα έχοντας πιάσει το χέρι του που πήγε να με ακουμπήσει.

"Κι όμως ξέρω... και θα ήθελα πολύ να ήμουν εγώ αυτός που θα στο δώσει... όμως δεν μπορώ" αποκρίθηκε κι άφησε το χέρι του να πέσει κάτω.

"Οκ, κατανοητό" δε μπορούσα να τον  παρακαλέσω για αγάπη, οπότε του γύρισα την πλάτη για να φύγω.

"Μην το κάνεις αυτό, σε παρακαλώ" είπε ενώ με έπιασε και με γύρισε πάλι προς το μέρος του. "Πρέπει να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα πρώτα με 'μενα για να μπορώ να είμαι σωστός και με 'σένα" φαινόταν αρκετά μπερδεμένος, μα δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί.

Γιατί με φίλησε; Ποια ήταν η γυναίκα που ήταν πριν μαζί του; Τι πρέπει να ξεκαθαρίσει; Άραγε πρέπει να τον περιμένω, αυτό εννοεί; Μα προς Θεού, δε θέλω να μπω ανάμεσα σε ένα ζευγάρι. Δεν είμαι αντροχωρίστρα!

"Δε χρειάζεται να μου δώσεις εξηγήσεις... Όμως, ούτε ψεύτικες ελπίδες" του ξεκαθάρισα.

"Δε θέλω να σου δώσω ψεύτικες ελπίδες... Δε θέλω να σε πληγώσω Κυριακή, αλήθεια δεν το θέλω, δεν το αξίζεις" τουλάχιστον ήταν ειλικρινής, άσχετα από το φιλί, ενώ εγώ μέχρι στιγμής τον είχα θάψει μες τα ψέματα.

"Εντάξει, σε ευχαριστώ" παραδόθηκα τελικά και ήμουν έτοιμη να τον αποχαιρετίσω.

"Έλα μια βόλτα μέσα στο σπίτι, ήρθες μέχρι εδώ, δεν είναι ντροπή να φύγεις δίχως να χαιρετήσεις την κυρία Βάσω;" με ρώτησε και συνειδητοποίησα πως είχε δίκιο. Δεν είχα έρθει μόνο για την Καρολίνα, ήθελα να δω και την κυρία Βάσω όμως όταν είδα τον Ιάσονα με την άλλη γυναίκα ξέχασα τα πάντα.