Η κρυφή ζωή της Σάντυ {TYS2020 Winner}

Κεφάλαιο 30ο - Η πρόταση

Είχαν περάσει δύο ολόκληρες εβδομάδες από τη μέρα που ήμασταν μαζί με τον Ιάσονα. Δύο ανέμελες, ξέγνοιαστες και γεμάτο έρωτα βδομάδες. Ένιωθα πως πετούσα σε ένα ροζ συννεφάκι και υπεύθυνος γι'αυτό ήταν εκείνος!

Όλα γύρω μου φάνταζαν πιο όμορφα, πιο ανθισμένα και πιο χαρούμενα. Δεν μπορούσα να καταλάβω πως άργησα τόσο πολύ να επιζητήσω τον έρωτα, όμως άξιζε ο κόπος που είχα περιμένει. Ο Ιάσονας ήταν ο ιδανικός σύντροφος για εμένα, γι' αυτό ήμουν σίγουρη!

Περνούσαμε κάθε μέρα μαζί, πότε στο δικό μου σπίτι με την μαμά μου οι τρεις μας, και πότε στο δικό του μαζί με την κυρία Βάσω, την Καρολίνα και τους γονείς της, όμως και με την μαμά μου. Όταν έμαθαν πως τελικά ο Ιάσονας με συγχώρεσε και πως ήμασταν μαζί όλοι ενθουσιάστηκαν και χάρηκαν πολύ για μας.

Η ζωή μας είχε αρχίσει να μπαίνει σε μια τάξη σιγά σιγά και η αρμονία πλημμύριζε την καθημερινότητα μας. Μοιάζαμε σα μια μεγάλη οικογένεια όλοι μαζί και ήμουν σίγουρη πως ο Θεός μου έδωσε εν τέλει την οικογένεια που ποτέ δεν είχα! 

  Κι ενώ όλα έρρεαν υπέροχα και δε θα άλλαζα τίποτα από όλα αυτά, ένα πρόβλημα είχε αρχίσει να δημιουργείτε. Ο Ιάσονας δε με πλησίαζε ποτέ ερωτικά. Απέφευγε να μένουμε μόνοι μας στο δωμάτιο του, κι ενώ τα φιλιά μας ήταν πάντα γεμάτο πάθος και διαρκείας, αυτός στο τέλος έκανε λες και τον τσίμπησε μύγα και απομακρυνόταν μονομιάς από κοντά μου.

Δεν ήξερα αν έφταιγα εγώ σε κάτι ή αν εκείνος είχε κάποιο πρόβλημα μαζί μου, όμως η συμπεριφορά του ήταν αλλόκοτη. Έδειχνε να με νοιάζεται, φαινόταν το ποσό ερωτευμένος ήταν μαζί μου, όμως δεν έκανε καμία άλλη κίνηση για να με πλησιάσει. Είχα σκεφτεί να τον ρωτήσω, όμως ντρεπόμουν.

Ο έρωτας ήταν ένα νέο κεφάλαιο για 'μένα και ήδη μάθαινα πως να βρίσκομαι σε μια σχέση με κάποιον. Δεν ήταν ότι επιζητούσα να κάνουμε έρωτα, όμως πίστευα πως κάποια στιγμή θα γινόταν κι αυτό. Άλλωστε από την αρχή του το είχα ξεκαθαρίσει πως ήμουν δική του.

Δε φοβόμουν να προχωρήσω μαζί του! Ο έρωτάς μου για εκείνον ήταν πολύ μεγάλος, και ήμουν σίγουρη πως και μετά από αυτό τα αισθήματά μου θα ήταν ίδια- αν όχι παραπάνω αυξημένα.

Από τις σκέψεις μου με έβγαλε ο ήχος του κινητού μου. Στην οθόνη αναβόσβηνε το όνομα του Ιάσονα και η καρδιά μου πλημμύρισε από έρωτα.

"Παρακαλώ;" απάντησα ενώ ένα τεράστιο χαμόγελο κοσμούσε τα χείλη μου.

"Μωρό μου, έχω κανονίσει έξοδο για το βράδυ. Ελάτε με την μαμά σου μετά από εδώ, για να μείνει εκείνη με την κυρία Βάσω. Μπορεί να αργήσουμε λίγο" ο τόνος του ήταν περίεργος, πρώτη φορά τον άκουγα έτσι, λες και ήταν ανήσυχος για κάτι.