Η κρυφή ζωή της Σάντυ {TYS2020 Winner}

Κεφάλαιο 8ο - Καρολίνα

Το Σάββατο δεν άργησε να έρθει, κι όπως είχα κανονίσει με τον Ιάσονα, θα γνώριζα την κόρη του, πριν αρχίσω δουλειά στο σπίτι τους.

Με τον Ιάσονα δεν είχα ξαναειδωθεί μετά τον ιδιωτικό χορό που του έκανα, παρ' όλα αυτά όμως στο μαγαζί πήγαινα πλέον βαμμένη έντονα και πάντα με την ξανθιά περούκα μου για να μη με αναγνωρίσει εκείνος - ως Κυριακή - , σε περίπτωση που με έβλεπε. Σίγουρα δεν θα ήθελε νταντά για την κόρη του μία χορεύτρια της νύχτας και ούτε μια ψεύτρα στο μαγαζί του, κι εγώ δεν μπορούσα να διακινδυνεύσω να χάσω ούτε τη μία δουλειά ούτε την άλλη. Έπρεπε να μαζέψω όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα, το συντομότερο.

Η επέμβαση της μητέρας μου πλησίαζε, στενεύανε τα όρια κι εγώ δεν είχα αλλά περιθώρια. Ο ιατρός της ήδη είχε αρχίσει να μου ζητάει προκαταβολή για να κλείσει ημερομηνία για το χειρουργείο κι εγώ προσπαθούσα να τον καθυστερήσω όσο μπορούσα, μέχρι να συγκεντρώσω το ποσό, αλλά δε γινόταν να το αναβάλλω για πολύ ακόμα. Είχα συνεννοηθεί και με τον Μιχάλη, από σήμερα θα άρχιζα ιδιωτικούς χορούς. Ήμουν πολύ αισιόδοξη και αποφασισμένη πως μέχρι την ημέρα της επέμβασης θα τα είχα βρει τα χρήματα.

Ντύθηκα λιτά με μία φόρμα, δεν βάφτηκα καθόλου, και τα μαλλιά μου τα άφησα κάτω να κρύβουν όσο περισσότερο μπορούσαν τα χαρακτηριστικά του προσώπου μου. Σίγουρα τα μαύρα μακριά μαλλιά μου δε θυμίζουν σε τίποτα τη ξανθιά καρέ περούκα που φοράω στο κλαμπ, και τα μελί χρώμα μάτια μου είναι τόσο συνηθισμένα που σίγουρα δε θα με πρόδιδαν ποτέ!

Ένιωθα ένα έντονο σφίξιμο και μία αγωνία όσο πλησίαζε η ώρα για να ξαναπάω στο σπίτι του, και δεν μπορούσα να καταλάβω το λόγο. Αυτός ο άνθρωπος ήταν ένας πλούσιος που είχε μάθει να παίρνει αυτό που θέλει σκορπίζοντας επιταγές και ταπεινόνοντας όσους έπεφταν στην ανάγκη του.

Εμένα όμως γιατί με πείραζε τόσο πολύ; Ίσως επειδή έτσι μου φέρθηκε κι εμένα... Τον αντιπάθησα από την πρώτη στιγμή που μου είπαν πως έπρεπε να χορέψω για εκείνον, ακόμη κι αν δεν τον είχα δει ποτέ πριν. Έπρεπε για χάρη του να βάλω στην άκρη τα θέλω και τα πρέπει μου, και να κάνω αυτό που με είχαν προστάξει, κι ας ένιωθα τόσο βρώμικη με αυτήν την πράξη. Μάλλον γι' αυτό ένιωθα έτσι, ήταν η αντιπάθεια για εκείνον αυτή που μου προκαλούσε αυτήν την αντίδραση, να του πηγαίνω κόντρα κάθε φορά που τον έβλεπα και να θέλω να βγαίνω εγώ από πάνω.

Βέβαια, χωρίς αυτόν ίσως να μην είχα ένα τέτοιο ποσό στα χέρια μου, όμως και πάλι, τα συναισθήματά μου για εκείνον δεν πρόκειται να αλλάξουν! Ακόμη κι αν αυτός δίχως να το ξέρει με έχει βοηθήσει πολύ με την κατάσταση της μητέρας μου, για 'μένα θα παραμείνει ο αδίστακτος άντρας που με τα λεφτά του μπορεί να εξαγοράσει τα πάντα.