Η κρυφή ζωή της Σάντυ {TYS2020 Winner}

Κεφάλαιο 19ο - Επιπλοκή

"Όχι, δεν το νομίζω" απάντησα όσο πιο αθώα μπορούσα και τον κοίταξα κατάματα. Αν έστρεφα αλλού το βλέμμα μου θα καταλάβαινε πως του λέω ψέματα.

"Μου φαίνεσαι γνώριμη, και η φωνή σου τόσο οικία" συνέχισε εκείνος μπερδεμένος.

"Αν είχαμε γνωριστεί σίγουρα θα το θυμόμασταν" απάντησα χαμογελώντας.

"Μάλλον έχεις δίκιο" παραδόθηκε εν τέλει εκείνος.

"Καληνύχτα" είπα και άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου.

Με καληνύχτισε κι εκείνος, κι ύστερα απομακρύνθηκα.

Μπήκα μες το διαμέρισμα μου, έκανα ένα μπάνιο και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου. Αυτή η μέρα ήταν αξιοσημείωτη!

Δεν ξέρω τι μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση, το ότι δεν έχει κόρη; Το ότι δεν ήταν ποτέ παντρεμένος και δεν τον ενώνει τίποτα με καμία γυναίκα, πόσο μάλλον ένα παιδί;

Πότε δεν είχα σκεφτεί πως η Καρολίνα θα μπορούσε να μπει ανάμεσα μας ως κόρη του, όχι βέβαια πως υπήρχε το ανάμεσα μας...αλλά αν ίσως υπήρχε κάποια στιγμή...

Γενικά, πότε δεν σκέφτηκα πως η Καρολίνα θα ήταν πρόβλημα. Αντιθέτως, την λάτρευα και εκείνη το ίδιο. Απλά το ότι δεν είναι κόρη του, και είναι ανιψιά του, απλοποιεί λίγο τα πράγματα.

Θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα αν είχε πρώην γυναίκα και έπρεπε να την βλέπει λόγω του παιδιού. Ίσως κάποια στιγμή τα παλιά αισθήματα να ξαναφούντωναν ανάμεσα τους. Τώρα όμως ο δρόμος είναι ελεύθερος.

Δηλαδή, όχι ότι θα μπορούσα να κάνω κάποια κίνηση για να τον πλησιάσω, δεν το αξίζω... Όμως γενικά, ο δρόμος ήταν ανοιχτός για κάποια που θα ενδιαφερόταν πραγματικά για εκείνον, κι εκείνος για εκείνην.

Με αυτές τις σκέψεις αποκοιμήθηκα. Την επόμενη ξημέρωνε μια πολύ μεγάλη μέρα. Η μέρα που επιτέλους η μαμά μου θα έκανε την εγχείρηση.

Ξύπνησα νωρίς το πρωί, ετοιμάστηκα στα γρήγορα και ξεκίνησα αμέσως για το νοσοκομείο. Ήθελα να ήμουν μαζί της προτού μπει στο χειρουργείο.

Περάσαμε όλο το πρωινό μαζί, μιλώντας και γελώντας,κάνει σχέδια και όνειρα για το μέλλον μας. Δεν το πίστευα πως μου δινόταν η ευκαιρία να έχω την μαμά μου κοντά μου για ακόμη περισσότερο διάστημα.

Ευχαριστούσα τον Θεό για το δώρο του αυτό. Ευχαριστούσα και τον Ιάσονα όμως, που χωρίς την επιταγή του, δεν θα είχα τίποτα από όλα αυτά.