Η κρυφή ζωή της Σάντυ {TYS2020 Winner}

Κεφάλαιο 4ο - Η κορνίζα

Αφιερωμένο στην SweetMaria20

Δεν πρόλαβα να γυρίσω στο καμαρίνι μου γιατί ο Νίκος με ειδοποίησε πως είχε έρθει η ώρα για το σόου μου. Ίσιωσα την περούκα μου και ξεκίνησα για το μπαλκονάκι όπου θα έβγαινα να χορέψω.

Όση ώρα διήρκεσε το σόου, στο μυαλό μου γυρνούσαν τα λόγια του Αντρέα και έπαιζαν ταυτόχρονα σκηνές από χθες, και από τον ιδιωτικό μου χορό. Ήμουν πολύ τυχερή που με είχε κρατήσει στη δουλειά ο πλούσιος, όμως δεν ήξερα για ποιο λόγο το έκανε αφού τον είχα χαστουκίσει. Ίσως να ήταν βιτσιόζος! Ήταν το μοναδικό που μπορούσα να σκεφτώ. Και με αυτές τις σκέψεις, τελείωσε το χορευτικό μου.

Γύρισα αμέσως στο καμαρίνι μου για να αλλάξω και να επιστρέψω στο σπίτι μου. Κατά την έξοδό μου από το κλαμπ, το μάτι μου πήρε τον πλούσιο να μιλάει με τον Αντρέα και μπόρεσα να δω καλύτερα τα χαρακτηριστικά του. Ήταν τόσο γοητευτικός και όμορφος. Για ποιο λόγο με είχε κρατήσει στο μαγαζί; Αναρωτήθηκα ενώ βγήκα γρήγορα από εκεί μέσα για να μη με δούνε.

Το επόμενο πρωί ξύπνησα νωρίς για να ψάξω για δουλειά, κι έτσι άρχισα να καλώ όλες τις επαφές που αποθήκευσα χθες. Άλλοι έψαχναν έμπειρες κοπέλες κι άλλοι ήθελαν κοπέλα για πλήρη απασχόληση. Είχα αρχίσει να χάνω τις ελπίδες μου και να απελπίζομαι όταν μου είχε μείνει ένα ακόμη τηλεφώνημα για να κάνω. Σαν από μηχανής θεός, ο άντρας πίσω από την άλλη γραμμή του ακουστικού, μου έκλεισε ραντεβού σε μία ώρα για να με δει. Έψαχνε νταντά και ήλπιζα να μου δώσει αυτήν τη θέση γιατί είχα πολύ μεγάλη ανάγκη τα χρήματα.

Χωρίς να χάνω χρόνο, άρχισα να ετοιμάζομαι για να προλάβω να είμαι συνεπής στο ραντεβού μας, και μέσα σε είκοσι λεπτά ήμουν έτοιμη. Βγήκα από το σπίτι γεμάτη αυτοπεποίθηση και κατευθύνθηκα προς την πιάτσα των ταξί για να είμαι στην ώρα μου στο σπίτι του.

Το σπίτι μου δεν απείχε πολύ μακριά από το δικό του, και σε ένα τέταρτο βρισκόμουν στο Παγκράτι, έξω από μία όμορφη μονοκατοικία. Διέσχισα τον κήπο και προχώρησα προς την είσοδο του σπιτιού προσπαθώντας να με εμψυχώσω. Έπρεπε πάσι θυσία να πάρω αυτή τη θέση!

Χτύπησα το κουδούνι και περίμενα να μου ανοίξουν. Όσο τα δευτερόλεπτα περνούσαν τόσο περισσότερο αγχωνόμουν! Μία μεγάλη σε ηλικία κυρία μου άνοιξε την πόρτα και με υποδέχτηκε με ένα γλυκό χαμόγελο μέσα. Αμέσως το άγχος μου είχε κάνει φτερά.

"Καλημέρα κορίτσι μου! Πρέπει να έχεις έρθει για τη θέση της νταντάς, περνά μέσα! Εγώ είμαι η Βάσω, η οικονόμος του σπιτιού" μου είπε γλυκά κι εγώ της ανταπέδωσα με ένα χαμόγελο.