Η κρυφή ζωή της Σάντυ {TYS2020 Winner}

Κεφάλαιο 14ο - Αυτή η νύχτα θα είναι μεγάλη

"Μάγεψέ με!" ψιθύρισε υποτακτικά στο αυτί μου πριν αρχίσει το κομμάτι, και όλο μου το κορμί ανατρίχιασε στο άκουσμα των λέξεων του.

Σε λίγα δευτερόλεπτα η μουσική ξεχύθηκε στο δωμάτιο. Περίεργο, το γνώριζα αυτό το κομμάτι. Πως θα μπορούσα να το ξεχάσω άλλωστε; Με αυτό ξεκίνησα να χορεύω στο μαγαζί. Άραγε ο Ιάσονας να το γνωρίζει αυτό;

Άρχισα να κινούμαι ελαφρά στο ρυθμό της μουσικής, θυμάμαι αυτό το χορό απ' έξω. Και ναι, δε χρειάζομαι να βλέπω τα βήματα μου για να χορέψω. Μπορώ να παραδοθώ στη μουσική κι εκείνη να με καθοδηγήσει, ακόμη και με κλειστά τα μάτια.

Άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο και πλήρως παραδομένο στη μουσική. Οι νότες με παρέσυραν σε έναν άκρως αισθησιακό χορό που δεν είχε καμία σχέση με τότε, τον πρώτο μου χορό στο μαγαζί.

Τότε ήμουν πιο ντροπαλή και άβγαλτη και δε γνώριζα τον κόσμο της νύχτας. Όλες μου οι κινήσεις ήταν σα μαγκωμένες κι ενώ λάτρευα το χορό δεν άφηνα ποτέ τη μουσική να καθοδηγήσει το σώμα μου. Φοβόμουν τον κόσμο, το μαγαζί, τη νύχτα την ίδια και δεν μπορούσα να απολαύσω το χορό παρ' όλο που γεννήθηκα για να χορεύω.

Όλοι οι φόβοι μου όμως έφυγαν εκείνη την νύχτα που ένα θαμώνας του μαγαζιού με κέρασε την πιο ακριβή σαμπάνια που είχαμε στο μαγαζί. Αυτός με έκανε να πάρω θάρρος και να αφήσω τον κόσμο να δει πως ο χορός κι εγώ μπορούμε να γίνουμε ένα δίχως προσπάθεια. Ακόμη θυμάμαι τον Νίκο να μου λέει τα λόγια του πελάτη τη στιγμή που άνοιγε την σαμπάνια. "Όταν χορεύεις πρέπει να γράφεις με το σώμα σου πάνω στη σκηνή αυτό που θέλει να πει η ψυχή σου. Γι'αυτό αφήσου στο ρυθμό και μη φοβάσαι"

Σαν από λήθαργο με έβγαλαν τα λόγια του Ιάσονα ακριβώς τη στιγμή που τελείωσε το κομμάτι"Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που τελικά άκουσες τη συμβουλή μου τότε".

"Ποια συμβουλή;" ρώτησα σαν υπνωτισμένη.

"Να αφεθείς στο ρυθμό και να μη φοβάσαι" απάντησε ενώ μου έλυνε τη γραβάτα.

Τα μάτια μου έκλεισαν αυθόρμητα μόλις μου την έβγαλε. Αν και είχε χαμηλώσει τα φώτα, με ενόχλησε το λιγοστό φως που υπήρχε στο δωμάτιο, αφού τόση ώρα ήμουν στα τυφλά. Τα λόγια του έπαιξαν σαν ψίθυρος ξανά στο μυαλό μου.

"Εσύ; Εσύ κρυβόσουν πίσω από εκείνη τη φράση;" μουρμούρισα τελικά και τον κοίταξα έντονα.

Εκείνος ανασήκωσε τους ώμους του και άφησε μια μακρόσυρτη ανάσα να βγει.

"Τι λες να ξαναπάρουμε τα πράγματα από την αρχή;" συνέχισε. "Ιάσονας" είπε χαμογελώντας και μου έδωσε το χέρι του για χειραψία.