Η κρυφή ζωή της Σάντυ {TYS2020 Winner}

Κεφάλαιο 26ο - Επιστροφή στο σόου

Είχαν περάσει δύο εβδομάδες. Εδώ και δύο εβδομάδες δεν είχε περάσει μέρα που να μη σκεφτόμουν λεπτό προς λεπτό όλα όσα ζήσαμε με τον Ιάσονα έως τώρα. Δύο εβδομάδες που δεν απαντούσε σε καμία από τις κλήσεις μου και ένιωθα να τρελαίνομαι.

Σκεφτόμουν πως θα ήταν τα πράγματα αν του είχα μιλήσει εξ αρχής, αν δεν του είχα πει ποτέ ψέματα παρά μόνο την αλήθεια, όμως πάντα κατέληγα στο ίδιο συμπέρασμα, δε θα με ήθελε δίπλα του.

Μες τα όνειρα μου κυριαρχούσε αυτός, και στους εφιάλτες μου το ίδιο. Εδώ και δύο εβδομάδες δεν είχε περάσει βράδια που να είχα κάνει ήσυχο ύπνο. Κάθε βράδυ το ίδιο όνειρο, ήμουν με τον Ιάσονα στο σπίτι του και ξαφνικά όλα μεταμορφώνονταν στο κλαμπ και ο Ιάσονας με κοιτούσε έκπληκτος που είχα μεταμορφωθεί κι εγώ στην Σάντυ. Κι έτρεχε μακριά μου, κι εγώ έτρεχα να τον πιάσω μα ποτέ δεν τον προλάβαινα.

Μα δεν ήμουν η μόνη που είχε ανησυχίες τα βράδια. Εδώ και μια εβδομάδα είχε επιστρέψει σπίτι μας και η μητέρα μου, και βλέποντας με έτσι υπέφερε κι εκείνη. Προσπαθούσε να μου συμπαρασταθεί όσο μπορούσε, όμως έφταιγα και δεν άλλαζε αυτό.

Τόσες φορές με είχε συμβουλέψει να του μιλήσω, αν το είχα κάνει από τότε τώρα όλα θα ήταν διαφορετικά. Τώρα ίσως ήμασταν μαζί, ερωτευμένοι... Όμως άργησα τόσο πολύ και τον έχασα τελικά. Δεν πρόλαβα ούτε καν να του πω τι νιώθω για εκείνον.

Εδώ και δύο μέρες μια ιδέα μου είχε μπει στο μυαλό, μια ιδέα που ή θα τα έφτιαχνε όλα ή θα τα αποτελείωνε. Είχα σκεφτεί να επιστρέψω στο μαγαζί για ένα τελευταίο σόου. Ένα σόου που θα ήταν αφιερωμένο στον Ιάσονα και μέσα από αυτό θα προσπαθούσα να του εξηγήσω τα πάντα.

Βέβαια, χρειαζόμουν την άδεια του Λεωνίδα και τη βοήθεια όλων των παλιών μου συναδέλφων για να αξιοποιήσω τη σκέψη μου, όμως ήλπιζα πως θα μου την έδιναν. Έπρεπε να βρω την κατάλληλη στιγμή όμως, να πάω στο μαγαζί κάποια στιγμή που δε θα ήταν εκείνος για να ετοίμαζα τα πάντα.

Είχα σκεφτεί να πάω από το σπίτι του. Αν έβλεπα το αμάξι του θα περίμενα μέχρι να φύγει για να πήγαινα να βρω την κυρία Βάσω και να ζητούσα και τη δική της βοήθεια, ενώ αν δεν ήταν εκείνος εκεί όλα θα ήταν πιο εύκολα. Έτσι κι έκανα.

Για καλή μου τύχη το αυτοκίνητο του Ιάσονα έλλειπε, κι εγώ προχώρησα με γοργά βήματα προς το εσωτερικό της αυλής. Την πόρτα μου την άνοιξε η κυρία Βάσω, η οποία χάρηκε πάρα πολύ όταν με είδε.