Het huis Anubis (Feestje loopt uit de hand.)

Deel 39:"Fabian en Nienke?"

5 dagen later: Nienke en de kinderen slapen nog steeds bij Fabian. Nienke heeft de scheiding doorgezet. Vandaag krijgt ze de papieren binnen om te onder tekenen met Jeroen. "Faab? Kun jij even op de kinderen passen? Ik ga even naar Jeroen." Zegt Nienke. "Doe ik! Succes." Antwoord Fabian. Fabian en Nienke zijn in die 5 dagen dat Nienke bij hem logeert, dichter naar elkaar gegroeit. Daar is Fabian heel blij mee. Hij had zich niet beter kunnen wensen dan dat het weer goed zou komen met Nienke. Zijn beste maatje. Zijn steun en toeverlaat. Nienke is bij Jeroen aangekomen en doet de deur open. "Je bent er." Zegt Jeroen.  "Ja." Antwoord Nienke kort. Ze gaan zitten. "Waar moet ik tekenen?" Vraagt Jeroen.  "Laatste bladzijde, onderaan rechts." Legt Nienke uit. Jeroen bladert naar de laatste bladzijde.  Hij zucht. "Nien? Wil je dit echt?" Vraagt Jeroen dan.  "Teken nou maar?" Nienke raakt geïrriteerd. Jeroen legt zijn hand op de hare. "Nienke? Ik wil dit niet. Ik wil alleen dat ons gezin weer bij elkaar komt en dat ons huwelijk weer gered word!"  Nienke zucht. "Nien? We kunnen toch in relatie-therapie?" Stelt Jeroen voor.   "Hou je dan nog van mij?" Vraagt Nienke.  "Wat denk je nou zelf, gekkie? Natuurlijk!" Jeroen legt zijn hand op haar wang.  "Maar? Hou jij nog wel van mij?" Vraagt Jeroen dan. Nienke twijfelt. "Ik heb met Fabian gekust." Jeroen kijkt haar geschrokken aan.  "Zijn jullie...?" Jeroen durfde de zin niet af te maken.  "Ik weet het niet." Nienke weet precies wat hij bedoelt. "Maar... relatie therapie wil ik ook. Ik hou teveel van je." Zegt Nienke en ze zoent hem.  Ze pakt de scheidingspapieren en scheurt het kapot. Jeroen glimlacht, loopt naar haar toe en ze knuffelen. "Ik...ik hou van je, schat. En van onze kinderen." Jeroen kijkt haar aan.  "Dus? Je vind je kinderen echt belangerijker dan je werk?" Jeroen knikt overtuigend.  "Oke, ik geloof je."  "Jij bent ook belangerijker dan mij werk."  Zegt Jeroen. "Gelukkig." Antwoord Nienke. Dan belt Fabian. "Met Nienke."  Fabian klinkt paniekerig. "Faab? Wat is er aan de hand?" Ook Nienke raakt nu in paniek. "Euh...... het is Sophie.... z..."  "WAT IS ER MET SOPHIE?!" roept Nienke hysterisch.  "Euh.... ze...ik lette niet goed op, Nien. Z..ze waren aan het spelen, buiten. Sophie is aangereden."  In shock laat Nienke haar telefoon vallen. "Schat? Wat is er?"  Jeroen raakt bezorgd. "Sop..sophie...z..ze is aangereden." Zegt Nienke stotterend. "W..wat?!" Jeroen pakt haar telefoon van de grond en rent met haar naar de auto. Dan rennen ze als gekken het ziekenhuis binnen. "Waar is ze?" Jeroen pakt Daan op. "Ze word nu geopereerd."  Zegt Fabian. "Faab? Hoe heeft dit kunnen gebeuren?" Vraagt Nienke verdrietig. "We waren buiten aan het spelen, we waren aan het voetballen. Maar toen moest ik plassen... en toen...toen hoorde ik een klap en ik hoorde Daan schreeuwen. Toen ben ik gaan kijken, en daar lag Sophie... op de grond!" Fabian huilt. "JIJ KOMT NIET MEER IN DE BUURT VAN ONZE KINDEREN! Als Sophie het niet redt, houd ik jou verantwoordelijk, vriend! EN VERDWIJN NU UIT MIJ OGEN!" Roept Jeroen boos en verdrietig. Fabian rent het ziekenhuis uit.  "Jeroen? Was je niet een beetje hard?"  "Wat?! Ga je hem nou verdedigen? Nou word ie helemaal mooi! Jij bent trouwens ook zo dom om hen bij Fabian achter te laten,he?! Ben je effe vergeten wat hij jou heeft aangedaan?!"  Tiert Jeroen boos in het rond. "JA, DAT WEET IK MAAR ALTE GOED, JA!" roept Nienke boos.  "Nou?! Waarom laat je ze dan alleen bij die moordenaar?!"  Nienke schrikt van hoe Jeroen zich gedraagt. Dan komt de dokter.  "Zijn jullie de ouders van Sophie?"  "Ja." Nienke droogt haar tranen. "Z..ze heeft een zware hersenschudding, gebroken ribben, gebroken arm. Maar, we...euh..."  Nienke en Jeroen kijken de dokter bang aan. "W..we zijn bang dat jullie je er op voor moeten bereiden dat Sophie misschien nooit meer de oude zal worden."  Vertelt de dokter. Nienke gaat zitten. "W..wat bedoelt u, dokter?" Vraagt Jeroen. "Het kan zijn dat uw dochter nooit meer kan praten, lopen, of andere handelingen meer kan doen." Nienke bibbert van de schrik. Jeroen moet het tot zich binnen laten dringen. "M..maar hoe kan dat?"  "Haar hersenen hebben tijdens de klap van het ongeval geen zuurstof meer gehad. Ze ligt in coma."   "Mogen we naar haar toe?" Vraagt Jeroen. "Ja. Heel veel sterkte. En als jullie vragen hebben, ik zit in mijn kantoor." De dokter klopt op de schouder van Jeroen en laat ze alleen. Nienke, Jeroen en Daan lopen naar Sophie. Nienke pakt het handje van Sophie vast. Er rolt een traan over haar wang. "Het idee dat ze nooit meer vrolijk binnen zal komen dansen.... of... zal kunnen zingen..." Nienke slaat haar hand voor haar mond en snikt. Jeroen slaat zijn arm om haar heen. "Hey! Ze gaat het redden, schat. Echt waar. Kom eens hier?" Jeroen pakt haar stevig vast en knuffelt haar. Maar bij hem zelf rolt er ook een traan over zijn wang.  Hij kijkt naar Sophie, die allemaal tussen draadjes in bed ligt. En met een grote verband om haar hoofd. "Ons meisje gaat het halen." Zegt hij dan. "Papa? Gaan we naar huis? Ik wil een tekening voor Sophie maken." Zegt Daan dan.  Nienke en Jeroen geven Sophie nog een kus en gaan naar huis. Thuis lichten ze de familie in. Even later maakt Daan een tekening voor Sophie. Nienke zit op de bank voor zich uit te staren. "Het is mijn schuld." Zegt ze dan opeens.  "Nee, liefje! Het is niet jou schuld!"  Jeroen slaat zijn arm om haar heen.  "JAWEL! als ik niet naar jou was gew..."  "Nien! Stop! Het is niet jou schuld, oke?!" Jeroen omhelst haar.  "De enige die zich schuldig is, is Fabian." Antwoord Jeroen zachtjes. De volgende morgen is Fabian bij Sophie. Hij loopt naar haar toe en pakt haar handje vast. "Het spijt me, Sophie. Als ik...als ik..." Fabian begint te huilen.  "Wat doe jij hier?!" Fabian draait zich geschrokken om. Het is Jeroen. Jeroen loopt dreigend op hem af. "Ik vroeg iets?! Wat doe jij hier?!" Jeroen pakt hem bij zijn kraag. "I..ik kwam alleen kijken hoe het met haar ging." Zegt Fabian. "Nou?! DAT ZIE JE TOCH?!" Jeroen laat Fabian naar Sophie kijken. "DIT IS JOU SCHULD! en ze word misschien nooit meer de oude!" Roept Jeroen boos. "Jeroen..het spijt me echt! Ik had ook beter moeten opletten." Zegt Fabian dan. "NIENKE HAD JOU NOOIT OP DAAN EN SOPHIE MOETEN LATEN PASSEN! JE BENT ONTBETROUWBAAR! ALS ZIJ NOOIT MEER KAN LOPEN EN OF PRATEN, HOU IK JOU AANSPRAKELIJK! DAN GA JE OPNIEUW DE BAK IN! EN NOU OPGEROT!" Jeroen duwt Fabian hardhandig de kamer uit. Hij kijkt naar Sophie.  "Word alsjeblieft weer de oude, schat. We missen je." Jeroen geeft Sophie voorzichtig een kusje op haar hoofd. Zal Sophie ooit nog de oude worden?