Het huis Anubis (Feestje loopt uit de hand.)

Deel 42:"1 jaar later."

Het is 1 jaar later na het overlijden van Sophie. Vandaag zou ze 8 geworden zijn. Nienke en Jeroen gaan vanmiddag naar het graf van Sophie. "Mama?" Daan loopt naar Nienke toe. "Ja, schat?" "Ik heb een tekening gemaakt voor Sophie." Daan laat de tekening aan Nienke zien. Het is een poppetje met een ster. "Awh, liefje! Wat mooi!" Nienke zet hem op schoot en geeft hem een zoen. "Papa! Ik heb een tekening voor Sophie gemaakt." Daan ziet dat Jeroen de woonkamer binnen komt. "Laat eens zien, knul." Daan gaat op de schoot van Jeroen zitten terwijl Nienke plots naar de w.c rent. Jeroen hoort haar dan overgeven. "Liefje? Gaat het wel?" Vraagt Jeroen bezorgd. Nienke trekt door en komt terug de woonkamer binnen. "Schat?" "Ja, het gaat. Ben gewoon wat misselijk." Zegt Nienke. "Wil je vandaag wel naar het graf?" Nienke knikt. Ze denkt opeens aan wanneer ze voor het laatst ongesteld was. Jeroen ziet het. "Waar denk je aan?" Vraagt Jeroen. "Nergens aan." Liegt Nienke. "Oke. Zullen we dan maar gaan?" Nienke staat op en pakt de jassen. Als ze bij het graf zijn, legt Daan de tekening op het graf van Sophie. "Alsjeblieft, lief zusje. Ik mis je." Zegt Daan. Nienke veegt een traan weg. Weer voelt ze een misselijkheid opkomen. Ze negeert het en dan is het weer weg. Jeroen steekt een kaarsje aan bij Sophie. "Fijne verjaardag, meisje." Zegt hij erbij. Dan pakt hij Nienkes hand vast en kijkt naar haar. Maar met Nienke gaat het niet echt goed. "Schat? Gaat het wel?" Jeroen word steeds bezorgder. "Zullen we naar huis gaan?" Vraagt Nienke. Jeroen pakt het handje van Daan en ze lopen terug naar huis. Thuis rent Nienke weer naar de w.c als de deurbel gaat. Jeroen loopt naar de voordeur en doet open. Het zijn Joyce en Mick. Sinds de dood van Sophie zijn Joyce en Nienke steeds hechter met elkaar geworden. "Kom binnen?" Dan horen Mick en Joyce Nienke overgeven. "Gaat alles wel goed met haar?" Joyce wijst richting de w.c. "ze is al de hele ochtend misselijk." Vertelt Jeroen als ze in de woonkamer gaan zitten. "Hey! Wat leuk dat jullie er zijn!" Nienke is de woonkamer binnen gewandeld. "Hey. Gaat het wel met jou?" Vraagt Joyce. "Ja, hoor. Het is over." Antwoord Nienke. "Wat komen jullie eigenlijk doe...." "OME MICK!" Daan komt op Mick afgerent. "Hey! Grote vent!" Mick tilt hem op en laat Daan op schoot zitten. "Wat komen jij en tante Joyce doen?" Vraagt Daan. "Wij komen voor de verjaardag van Sophie." Vertelt Joyce. "En we komen nog een leuk nieuwtje vertellen." Mick glunderd. "Ik ben namelijk zwanger!" Joyce legt haar hand op haar buik. "Maar,dat is geweldig!" Nienke geeft Joyce een dikke knuffel. "Gefeliciteerd!" Jeroen doet hetzelfde en feliciteert ze ook. "Hoeveel weken ben je?" Vraagt Nienke. "14 weekjes." Zegt Joyce. "Awh! Ik ben blij voor jullie." Antwoord ze. Joyce kijkt Nienke opeens doordringend aan. "Misschien is het slim dat jij een zwangerschapstest doet, meis." Fluistert ze tegen Nienke. Nienke kijkt haar nerveus aan. "Zal ik met je meegaan?" Stelt Joyce voor. "Nee. Ik ga wel." Nienke staat op en trekt haar jas aan. "Wat ga je doen?" Vraagt Jeroen verbaast en bezorgt. "Ik ga even iets doen." Nienke geeft hem een zoen en gaat. "Wat is er toch allemaal met haar?!" "Jeroen, het komt goed. Zal ik koffie zetten?"
Joyce loopt naar de keuken. "Vrouwen." Zeggen Mick en Jeroen zuchtend tegelijk.

'S middags:
Nienke is terug en wenkt naar Joyce dat ze moet komen. "En? Is het gelukt?" Fluistert Joyce. "Ja. Ik ga nu de test doen. Blijf je in de buurt?" Vraagt Nienke. "Zeker." Nienke glimlacht dankbaar en gaat naar de w.c. Joyce loopt terug naar de woonkamer. "Is Nienke terug?" Vraagt Jeroen bezorgd. "Ja. Ze zit even op de w.c." zegt Joyce. "Wat is er allemaal aan de hand, Joyce?! Ik maak me zorgen om haar!" Roept Jeroen een beetje overbezorgd. "Dat is nergens voor nodig. Ga nu maar weer rustig zitten." Joyce laat hem weer zitten op de stoel en dan komt Nienke. "Nien! Wat is er allemaal? Gaat het wel? Moet ik een dokter bellen?" Nienke schud haar hoofd. "Wat dan?! Moet ik een ambulance bellen? Moet ik...." "Jeroen!" "Wat?!" Roept Jeroen hysterisch. Nienke kijkt hem met betraande ogen aan. "Schat? Waarom huil je? Ben je verdrietig?" "Nee, schat. Het zijn tranen van geluk. Ik ben zwanger." Nienke begint te snikken van blijdschap. Jeroen kijkt even geschokt, maar dan begint hij te juichen en tilt haar op. "YES!" Roept hij dan. Hij zet haar weer neer. Ze kijken elkaar aan. "Weet je zeker dat je het aan kan?" Vraagt Jeroen dan lief. "Ja, schat. Sophie blijft voor altijd in ons hart. Maar dit kind krijgt even veel liefde dat we ook aan Sophie en Daan geven." Zegt Nienke. Jeroen pakt haar vast en ze zoenen. Joyce en Mick kijken toe hoe gelukkig Jeroen en Nienke zijn. Ook zij kijken elkaar dan aan en Mick legt zijn hand op haar buik. Joyce geeft hem dan een zoen.

13 maanden later:
Nienke en Jeroen hebben een zoon gekregen. Zijn naam is: Joris. Maar sinds dat Joris geboren is, maken Jeroen en Nienke alleen maar ruzie. Jeroen is de laatste tijd veel weg. Hij zegt dat hij aan het solliciteren is, maar Nienke gelooft hem niet. Vanavond is het weer hetzelfde. "Waar ga je naar toe?" Nienke is bezig met Joris. "Ik ga weer solliciteren bij een kantoor." Zegt Jeroen. "Om 9 uur 's avonds nog?" Nienke klinkt achterdochtig. "Dat kan toch?! Doe nou niet weer zo achterdochtig, Nienke?" Zegt Jeroen geïrriteerd. "Als jij gewoon de waarheid spreekt, hoef ik ook niet achterdochtig te doen." Antwoord Nienke. "Ik spreek de waarheid! Nou, ik ga." "Hoelaat ben je terug?" Nienke kijkt hem teleurgesteld aan. "Dat weet ik nog niet." Jeroen geeft Joris een kus en Nienke en gaat. Nienke zucht en brengt Joris naar bed. "Welterusten, lieve schat." Zegt ze dan. Ze loopt terug de gang op, als Daan haar roept. "Mama?" Nienke loopt naar hem. "Wat is er, schat?" "Waar is papa heen?" Vraagt Daan. "Papa heeft weer een sollicitatie,schat." Zegt Nienke. "Niet dat papa straks weer dronken thuis komt." Daan klinkt bang. Nienke loopt zijn kamer binnen en gaat op zijn bed zitten. "Schat? Je hoeft niet bang te zijn. Ik bescherm je, oke? Ga nu maar lekker slapen? Droom maar over draken?" Nienke stopt hem onder , geeft hem een zoen en doet het licht uit. Dan loopt ze naar beneden. De deurbel gaat. Het is Joyce. "Hey! Kom binnen!" Nienke is blij dat Joyce er is. Ze gaan in de woonkamer zitten. "Wil je iets drinken?" Vraagt Nienke dan. "Doe maar een cola." Nienke loopt naar de keuken en komt terug met een glas cola voor Joyce. "Dankje." Nienke gaat zitten. "Waar is Jeroen?" Vraagt Joyce. "Hij heeft weer een sollicitatie gesprek." Zucht Nienke. "Alweer?! En op dit uur?!" Joyce kijkt haar verbaast aan. "Ik vind het ook vreemd." "Nien? Gaat het wel allemaal goed tussen jou en Jeroen?" Vraagt Joyce bezorgt. "Ik weet het niet, Joyce. Sinds Joris is geboren, lijken wij wel vreemden van elkaar. Het lijkt wel ..alsof.. alsof ons gezinnetje uit elkaar gegroeit is." Joyce geeft Nienke een knuffel. "Zou dit met Sophie te maken kunnen hebben?" Vraagt Joyce. "Dat hij denkt dat ik... dat Joris de vervanger is van Sophie? Nee! Toch?" Nienke begint nu ook te twijfelen. Zou Jeroen werkelijk het gevoel hebben dat Joris de plek van Sophie heeft ingenomen? Even later is Jeroen vroeger thuis dan normaal. "Jij bent vroeg." Zegt Nienke. "Ja..euh... ik was moe." Jeroen lijkt een beetje van streek. "Gaat het wel?" Vraagt ze. Jeroen kijkt haar met een serieuze en aangeslagen blik aan. Ook heeft hij de tranen in zijn ogen staan. Nienke kijkt hem geschrokken aan. "Ik..ik kan dit niet langer zo,Nienke." Jeroen zijn stem trilt. "Waar heb je het over, Jeroen?" Nienke raakt lichtelijk in paniek. "Over ons. Ik.. ik hou dit niet langer vol." "Hoezo? Wat bedoel je?! Heb je toch een ander?!" Roept Nienke boos. "Nee. Dat is het niet, Nienke." Jeroen blijft kalm. "Wat is het dan wel?!" Jeroen zucht. "S..sinds Joris geboren is, i..ik heb het gevoel dat dit niet meer mijn gezin is, Nienke. Het lijkt alsof...alsof Joris de plek van Sophie heeft ingenomen.... ik heb het gevoel dat we Sophie vergeten zijn! En dat we doodleuk verder gaan!" Zegt Jeroen. "Maar Sophie is niet vervangbaar, Jeroen! Joris is onze zoon, net zo goed als Sophie onze dochter is en blijft! Sophie hoort nog steeds bij het gezin,Jeroen!" Zegt Nienke overstuur. Jeroen kijkt haar verdrietig aan. Hij zwijgt. "Jeroen?" Nienke kijkt hem verontrustend aan. (Ondertussen kun je het nummer:"Hold On." Luisteren van Chord Overstreet.) "I..ik.. ik kan dit gewoon niet meer, Nienke..." Jeroen snikt. Nienke ook. "Jeroen, w...wat wil je nou zeggen?" "I..ik kan het gewoon niet meer. I...ik.. ik moet nadenken. Over ons, over ons gezin." Jeroen loopt naar boven. Als hij boven is, neemt hij afscheid van Joris en Daan. Als hij bij Daan is, streelt hij over zijn haar en geeft hem een kus. Dan pakt hij zijn koffers en loopt naar beneden. "Jeroen? We kunnen hier toch gewoon over praten?" "Nee, Nienke. Ik heb tijd nodig om na te denken." Antwoord Jeroen. "En de kinderen dan?!" Nienke huilt. "Ik... ik weet het nog niet." Jeroen pakt zijn jas. Nienke loopt naar de woonkamer, gaat op de bank zitten en barst in huilen uit. Jeroen doet zijn jas aan en dan op dat moment staat Daan boven aan de trap. "Papa?" Jeroen kijkt geschrokken naar boven. Daan rent naar beneden en vliegt in de armen van Jeroen. "Waar ga je naar toe?" Vraagt Daan. "Papa gaat even een tijdje weg. Maar voor je het weet ben ik weer terug." Jeroen huilt. Daan kijkt hem aan en knuffelt hem. "Ik hou van je, papa." Jeroen slikt opdat moment zijn tranen weg.
Hij staat op, pakt zijn koffers. "Ga maar weer naar bed." Daan rent weer naar boven. Jeroen gaat de deur uit en begint te huilen. Nienke kijkt naar een foto van haar en Jeroen en gooit het lijstje dan tegen de muur. Dan begint ze te huilen.