Het huis Anubis (Feestje loopt uit de hand.)

Deel 46:"Flash-backs."

1 week later: Nienke herstelt snel en mag bijna naar huis. De rest van de Anubis-bewoners hebben Nienke nog niet gezien sinds ze weer wakker is. Daarom is Jeroen nu met iedereen als verrassing voor Nienke in het ziekenhuis. Iedereen verstopt zich onder het raam en Jeroen loopt niets vermoedend naar binnen. "Hey, liefje!" Zegt Nienke. Jeroen loopt naar haar toe en geeft haar een kus. "Hoe is het?" Vraagt Jeroen.  "Goed. Ik mag overmorgen naar huis." Zegt Nienke stralend. "Echt?! Wat fijn!" Antwoord Jeroen enthousiast.  "Ja! Dan kan ik de anderen weer zien na lange tijd." Zegt Nienke.  "Waarom overmorgen, als dat nu ook kan?"  Zegt Jeroen dan. "Wat?! Wat bedoel je?" Opdat moment komen de anderen naar binnen. "VERRASSING!" roepen ze dan in koor.  "Awh! Wat leuk!" Roept Nienke blij. Amber rent op Nienke af en knuffelt haar. "Ow! Wat ben ik blij dat jij er weer bent!" Zegt Amber opgelucht. "Ik ook, Amber. Ik ook." Antwoord Nienke. Dan word ze door de anderen geknuffelt. Als laatste komt Fabian naar haar toe. Een blik en Fabian omhelst haar. "Ik was zo bang..." zegt hij dan.  "Ik ben er nog, Faab. Ik ben er nog." Nienke houd het net als Fabian niet droog.  "Gelukkig maar, want ik wil jou nog lang niet missen." Zegt Fabian. Nienke begraaft haar neus in zijn schouder. Ze pakken elkaar steviger vast. Iedereen ziet hoe erg ze elkaar gemist hebben. Dan laten ze elkaar los. "Wanneer mag je naar huis?" Vraagt Joyce.  "Overmorgen al. Ik moet nog wel herstellen, ik mag dus een maand niet werken." Zegt Nienke.  "Dat is lang."  "Ik weet het."  Toch merkt Patricia dat Nienke afwezig is en ergens mee zit. Zou ze zich schuldig tegenover Joris voelen, om het feit dat ze met hem in de auto in slaap is gevallen?  "Ik begin eigenlijk best moe te worden, jongens. Ik wil eigenlijk even slapen." Zegt Nienke dan. Iedereen neemt afscheid van Nienke en gaat dan naar huis.
Nienke valt inslaap maar krijgt dan een nachtmerrie over het ongeluk. Dan word ze gillend wakker. Jeroen staat meteen aan haar bed. "Nien? Wat is er?"  "..i..i..ik droomde over het ongeluk." Nienke begint te huilen. "Ach, liefje toch. Moet ik bij je blijven?"  Nienke knikt en houd Jeroen stevig vast. Jeroen kalmeert haar totdat ze weer inslaap valt en houd haar hand vast.

1 maand later:
Nienke heeft veel last van het ongeluk en gaat daarom sinds kort naar een therapeut om over haar trauma te praten. En dat helpt goed. "Hoe was het bij de therapeut?" Vraagt Jeroen lief. "Goed, en zwaar." Zegt Nienke die Jeroen een zoen. "Ik heb pasta gemaakt." Antwoord Jeroen. "Ah, lekker." Nienke (Ondertussen kun je het nummer:"Hymn For The Missing." Luisteren van Red.)  Nienke ploft op de bank en staart uit het raam. Jeroen is bezorgd om haar. Sinds het ongeluk is ze niet zichzelf meer.
Ze was stiller, of kan uit het niets inpulsieve  actie's hebben. Ze word ook sneller boos en emotioneel.  "Ik ga nog even op bed liggen. Roep je me als het eten klaar is?"  Nienke loopt naar boven. "Wat is er met mama?" Hoort ze Daan nog aan Jeroen vragen. Er rolt een traan over haar wang en ze loopt naar boven. Eenmaal boven, gaat ze op bed liggen en huilt. Jeroen staat onderaan de trap en gaat naar boven. Hij ziet dat Nienke slaapt. Hij gaat naast haar op bed zitten, gaat voorover zitten en legt zijn hoofd in zijn handen. En snikt ook. Hij kijkt naar haar en legt zijn hand op haar been. "Waar is mijn Nienke gebleven?" Fluistert hij dan. Hij staat dan weer op en loopt naar beneden.  "Slaapt mama alweer?" Vraagt Daan een beetje geïrriteerd.  "Laat mama maar, oke? Mama moet veel rusten. Wij gaan alvast eten." Jeroen zet een bordje apart voor Nienke en gaat met Daan aan tafel zitten. Even later zijn ze nog aan het eten als Nienke naar beneden komt.  "Hey, liefje." Zegt Jeroen.  Nienke gaat aan tafel zitten.  "Ik heb een bordje apart gehouden voor je."  Jeroen zet haar bordje in de magnetron.  "Daan? Hoe was school?" Vraagt Nienke aan Daan. Daan haalt zijn schouders op. "Papa? Ik ga boven spelen." Daan staat op en loopt de woonkamer uit.  "Wat is er met hem?" Vraagt Nienke verbaasd.  "Laat hem maar even? Hij vind het lastig om jou zo te zien, liefje." Jeroen heeft ondertussen het bord voor haar op tafel gezet.  "Ik weet het.."  Nienke neemt een hap van de pasta.  "Schat? Ging het echt goed bij de therapeut?" Vraagt Jeroen bezorgd.  "Ja. Het helpt ech....."  opeens kijkt Nienke met grote ogen dwars door Jeroen heen. "Nienke? Nienke?!" Jeroen raakt in paniek. "Nee? Neeeeeeeee! AAAAAAAHHHH!" Nienke grijpt opeens naar haar hoofd en buigt voorover. "Nienke?"  Jeroen knielt zich voor haar neer. "Nienke? Kijk naar mij en zeg wat er scheelt?"  Nienke ademt sneller dan normaal. "I....i...het ongeluk..." Nienke komt niet uit haar woorden. Jeroen begrijpt wel wat ze bedoelt en pakt haar stevig vast. "Het is al goed, schat. Ik ben bij je."  "Ik...ik wil dit niet meer, Jeroen. Het moet stoppen!" Nienke is wanhopig.  "Hey? Het komt goed. Samen slaan we er ons wel door!"  Jeroen zoent haar.  "Ik hou van je." Zegt hij dan. "Ik van jou." Antwoord Nienke. Ze glimlacht weer. Dan horen ze Joris huilen over de babyfoon. Jeroen wil gaan, maar Nienke houd hem tegen. "Ik ga wel." Nienke staat op en loopt naar boven.
"Dag klein draakje van me. Kom eens hier?" Hoort Jeroen haar in de babyfoon zeggen. Hij hoort Joris dan vrolijke kreetjes slaan. Hij glimlacht. Even later komen Nienke, Joris en Daan naar beneden en kijken ze nog even tv. Daarna brengen Nienke en Jeroen ze naar bed.