Het huis Anubis (Feestje loopt uit de hand.)

Deel 45:"Nienke."

Het is een paar weken later, de toestand van Nienke is nog steeds niks verbetert. Jeroen is nu met Daan op bezoek bij Nienke. Daan word opgetild en ziet Nienke dan liggen. "Hey mama. Ik heb een tekening voor jou gemaakt." Jeroen hangt de tekening boven het bed van Nienke.  "Ik zet jou even neer, ventje." Jeroen zet Daan op de grond en pakt de hand van Nienke vast. Nienke ligt al 4 weken in coma en Jeroen word alleen maar onzekerder over haar leven. Word ze ooit nog wakker?  "Jeroen? Kan ik jou even spreken?" Vraagt de dokter dan. "Daan? Blijf jij hier? Papa moet even met de dokter mee.ik ben zo terug."  Daan knikt en er komt voor de zekerheid een zuster die op hem Let.  Jeroen en de dokter staan in de gang. "Jeroen, we hebben wat onderzoeken gedaan bij Nienke, maar haar hersenactiviteit..."  de dokter is even stil. "Wat is er met haar hersenactiviteit?" Vraagt Jeroen geschrokken . "Haar hersenactiviteit is nog steeds niet veranderd. Als dat zo blijft, denk ik dat je je op het ergste moet voorbereiden." Zegt de dokter eerlijk.  Jeroen is er stil van. "Het spijt me, Jeroen." De dokter legt als troost zijn hand op de schouder van Jeroen. "Ik moet verder. Je kan altijd bij mij terecht." De dokter draait zich om en loopt bij hem vandaan. Jeroen loopt terug naar Nienke en Daan. De zuster laat hen weer alleen. "Papa? Wat zei de dokter?" Vraagt Daan. "Ze weten nog niet zeker of ze mama nog beter kunnen maken, jongen." Zegt Jeroen. "Maar? mama moet wakker worden, papa! Mama slaapt al heel erg lang!" Daan word verdrietig. Jeroen pakt hem vast. "Ik weet het, jongen." Zegt hij dan. Even later heeft hij de oude Anubis-bewoners bij elkaar geroepen. Jeroen zit met Daan in de wachtkamer als de oude Anubis bewoners aan komen lopen. "Hey." Zegt Jeroen tegen Fabian en de twee pakken elkaar even stevig vast.  "Wat is er , Jeroen?" Vraagt Amber. "Euh....de hersenactiviteit van Nienke is nog steeds niet veranderd. En als zo blijft....." Iedereen kijkt ademloos naar Jeroen. "...dan moeten we ons op het ergste voorbereiden." Jeroen begint te huilen. Amber kijkt geschokt. "Nee! DAT MAG NIET!" roept Amber huilend en rent het ziekenhuis uit. Appie rent haar achterna. "Amber?" Appie pakt haar vast en troost haar. "M..mijn beste vriendin...."  "sjjjjt." Troost Appie haar. De rest is ook van slag en vinden steun bij elkaar. Fabian loopt als een zombie over de gang van het ziekenhuis. Mick loopt achter hem. "Faab?! Wacht?" Mick houd hem tegen. Fabian kijkt hem aan en stort in elkaar. Mick troost hem. "Nienke mag niet dood! Het mag niet!" Roept Fabian. "Ik kan het ook nog niet geloven, Fabian." Zegt Mick. Jeroen loopt met Daan in zijn arm naar Nienke. "Geef mama maar een kusje, vent? Dan kan je zo met Mick mee." Zegt Jeroen. Daan geeft Nienke een kus op de wang en loopt dan naar Mick. "Ik mag met jou mee." Zegt Daan dan. "Gezellig, he?" Mick tilt hem op en Daan geeft Jeroen nog een kus. Jeroen zwaait ze uit en gaat weer naar Nienke. Hij geeft haar een zoen op de mond. "Laat me niet in de steek, Nien? Alsjeblieft?" Er valt een traan van Jeroen op haar wang.  "Ik kan nog niet zonder je. Niet nu!" Jeroen legt zijn hoofd op het bed en huilt zachtjes.

Mick legt Daan op bed. "Oom Mick?"  "Ja, knul?"  "Gaat mama...gaat mama nu dood?" Vraagt Daan. Mick zucht en pakt het handje van Daan vast. "Daan, ik beloof jou plechtig dat jouw mama zal blijven leven. Jij hebt uw mama nog nodig en Joris ook." Zegt Mick dan met een brok in zijn keel. "Echt? Beloof je dat echt?" Daan kijkt hem doordringend aan.  "Dat beloof ik. En ga nu maar lekker slapen?" Mick stopt Daan onder en doet het licht uit. "Truste, jongen." Zegt Mick dan. "Welterusten, Oom Mick." Daan draait zich om in bed en valt dan al snel in slaap. Mick loopt naar beneden. Dan gaat de deurbel.  "Hey. Zachtjes doen? Daan ligt net in bed." Zegt Mick dan tegen Amber die binnen word gelaten. Ze doet haar jas uit en hangt die aan de kapstok. "Gaat het een beetje met jou?" Vraagt Mick dan lief. Bij die vraag begint Amber te huilen. Mick omhelst haar. "Ik wil mijn beste vriendin nog niet kwijt!"  "Ik weet het, meis."  Mick zucht. Even later zitten de twee op de bank. "Ik vind het zo lief van je dat je Daan en Joris opvangt. Vind ik zo goed van je!" Complimenteert Amber hem. "Dankje." Zegt Mick. "Ik vind het zo goed van je. Daan is helemaal gek van je." Amber legt haar hand op zijn knie. Dan kijken ze elkaar even aan. Mick buigt naar voren, legt zijn hand op haar wang en kijkt haar recht in de ogen aan en zoent haar dan.

2 weken zijn verstreken en Jeroen heeft al die tijd bij Nienke geslapen. Jeroen word wakker en streelt over haar haar. "Hey, schat." Hij plant een kus op haar mond. Hij staat op en wast zijn gezicht. Ondertussen komt de dokter binnen. "Hey? Heb je een beetje kunnen slapen?" Vraagt de dokter. "Ging wel. Is er al meer nieuws over haar?" Vraagt Jeroen. "Nee. Maar ik hou je op de hoogte." De dokter notuleert wat en loopt dan weer weg. Jeroen gaat ondertussen een ontbijt halen. "PAPA!" Daan rent op Jeroen af , als ze elkaar tegenkomen in de gang. "Hey! Ventje!" Jeroen tilt hem op en geeft hem een kus op de wang. Ook Mick komt aangelopen met Joris in de buggy. "Hey. Bedankt dat je op ze wilde passen." Zegt Jeroen dankbaar. "Ik doe het graag. En Daan en ik vermaken ons wel, he?" Daan knikt. Dan komt ook Amber. "Hey! Wat doe jij hier?" Vraagt Jeroen verbaasd.  "Amber en ik zijn weer samen." Antwoord Mick dan. "Awh! Fijn!" Zegt Jeroen oprecht. "Nog nieuws over Nienke?" Vraagt Amber. "Nee." Antwoord Jeroen sip. "Jammer. Maar wij brengen Daan wel even naar school."  Zegt Amber.  "Nee! Ik wil niet naar school! Ik wil mama!" Zegt Daan boos. "Daan? Schat? Als jij nou naar school gaat, he? Dan zal mama heel blij en trots op jou zijn." Zegt Jeroen. "Oke." Antwoord Daan. Jeroen geeft hem een knuffel en zet hem weer op de grond. "Veel plezier op school, he? En tot vanmiddag." Zegt Jeroen.  Daan loopt met Amber en Mick mee. Jeroen loopt naar de kantine. Even later is hij terug en gaat weer naast Nienke zitten.  "Daan was hier net. Hij wilde niet naar school, hij wilde liever bij jou zijn. Schat, Daan mist jou, Joris mist jou, en...en.. ik ook. I..ik heb zoveel spijt! Dat ik voor me werk koos en er nooit voor jou en de kinderen was! En toen...toen Sophie dood ging, besefde ik pas hoe erg ik jullie in de steek had gelaten." Jeroen legt zijn hoofd op het bed en huilt. Wat hij niet in de gaten heeft is dat Nienke haar vingers aan het bewegen is. (Ondertussen kun je het nummer:"Vlinder." Luisteren van Marco Borsato.)   Dan gaan haar ogen langzaam open. Dan kijkt ze opzij en ziet ze Jeroen. "J..jeroen?"  Jeroen tilt zijn hoofd op. "Nienke?! Nienke!" Jeroen staat op en omhelst haar. "W..waar ben ik?"  Vraagt Nienke zwak. "Je bent in het ziekenhuis. Je hebt 4 weken geleden een auto-ongeluk gehad. En 4 weken in coma gelegen." Vertelt Jeroen haar voorzichtig. "Joris! Waar is Joris?!" Roept Nienke in paniek. "Hey, rustig? Met Joris gaat alles goed." Stelt Jeroen haar gerust. Nienke begint te huilen. "Schat toch? Ik ga een dokter halen."  "Jeroen?"  "Ja?"  "Ik hou van je." Zegt ze dan. Jeroen geeft haar een zoen. Even later heeft de dokter haar onderzocht en is alles goed met Nienke. Alleen moet ze nog wel  in het ziekenhuis blijven. Jeroen is ondertussen bij de anderen thuis. Iedereen kijkt hem nieuwsgierig aan.  "Heb je nieuws?" Vraagt Fabian.  "Ja! ZE IS WAKKER!" roept Jeroen blij.  Iedereen begint te juichen en elkaar te knuffelen. 'S middags haalt Jeroen Daan van school. "Gaan we naar mama?" Vraagt Daan dan meteen. "Ja. Kom?" Jeroen en Daan lopen naar de auto. Joris is ook mee. Als ze aankomen in het ziekenhuis loopt Daan naar binnen en ziet dat Nienke wakker is. "MAMA!" Daan rent op haar af en klimt op bed om haar te knuffelen. "Wel een beetje rustig doen met mama, Daan? Mama heeft veel pijn." Zegt Jeroen.  Nienke geeft Daan een kus. "Hoe was school?" Vraagt Nienke wat zwak.  "Leuk." Zegt Daan stralend.  "En hoe is het met onze andere vent?" Jeroen haalt Joris uit de maxi-cosi en legt hem op de arm van Nienke. "Dag lieve schat van me."  Dan raakt Nienke emotioneel. "Schat? Gaat het?" Vraagt Jeroen. Nienke slikt haar tranen weg. "Euh, ja." Zegt ze dan.  "Ik ben alleen zo blij dat Joris niks mankeert door dat ongeluk." Nienke kijkt naar Joris die ontschuldig naar zijn handjes kijkt.  "Liefje? Het is uiteindelijk allemaal goed afgelopen." Jeroen legt zijn hand op haar been.  "Ik had gewoon niet in slaap moeten vallen! Dan was dit allemaal niet gebeurd! Wat ben ik nou voor moeder?!" Roept Nienke overstuur.  "Hey? Jij kan er niks aandoen , schat. Je bent geen slechte moeder!" Zegt Jeroen en geeft haar een zoen. "Jeroen? H..hoe zit het nou tussen jou en mij?" Vraagt Nienke dan.  "Ik wil niet bij je weg. Ik hou teveel van je. Ik heb spijt van alles. Ik wil jullie nooit meer in de steek laten."  "Ik wil jou ook niet kwijt." Zegt Nienke. Jeroen geeft haar een lange zoen. "Zullen we dan opnieuw beginnen?"  Nienke knikt. Jeroen geeft haar een kus. "Ik hou van je." Fluistert hij dan.  "Ik van jou." Fluistert Nienke terug.  "Mam? Ik dans voor jou!" Roept Daan dan. Jeroen en Nienke kijken dan genietend naar Daan.